انسانها نهتنها سطحِ زمین را تغییر دادهاند، بلکه در حال تغییر ژرفای زمین هستند!

تغییراتی که گونه ما در سیارهمان ایجاد میکند عمیقتر از آن چیزی است که در ابتدا تصور میشد. نه تنها اثرات فعالیتهای انسانی سطح و آب و هوای زمین را تغییر میدهد، بلکه تحقیقات جدید نشان میدهد که ما عمق زیرسطحی را نیز تغییر دادهایم، منطقهای که صدها متر تا چندین کیلومتر زیر جایی که ما قرار داریم، واقع است.
تیمی از محققان به استخراج سوختهای فسیلی مانند نفت و گاز و جایگزینی آنها در زیر زمین با استفاده از آب نمک پرداختند. این کار برای حفظ فشار در مخزن انجام میشود. اغلب آب در این مخازن وجود دارد – آبی که برای میلیونها سال دست نخورده بوده است. افزودن آب جدید ترکیب و همچنین نحوه حرکت آن در زیر سطح را تغییر میدهد.
شکستگی هیدرولیکی نیز انجام میشود که تکنیکی است برای استخراج نفت و گاز، نه از مخازن، بلکه از سازندهای سنگی عمیق. شکستن سنگها منجر به زمینلرزههایی در مناطقی شده است که از نظر لرزهای فعال نیستند، در ضمن آب و باکتریها را به محیطهای مختلف زیرزمینی وارد میکنند.
به طور کلی، دادهها نشان میدهد که حرکت سیالات در زیر سطح تحت فعالیت انسان بسیار بیشتر از گردش طبیعی است. در حالی که این واقعیت قابل توجه است، در حال حاضر مشخص نیست که پیامدهای این تغییرات چه خواهد بود.
پروفسور جنیفر مکاینتاش، محقق ارشد این مطالعه، از دانشگاه آریزونا در بیانیهای اعلام کرد: «ما بررسی کردیم که چگونه نرخ تولید سیال با نفت و گاز را میتوان با گردش طبیعی پسزمینه آب مقایسه کرد و نشان دادیم که چگونه انسانها تأثیر زیادی بر گردش مایعات در سطح زیرسطحی گذاشتهاند.»
ناشناختههای بسیار در مورد زیرسطح باعث نگرانی در مورد راه حلهای احتمالی برای بحران آب و هوا میشود. هدف برخی از راه حلهای ذخیره کربن، دفن دی اکسید کربن از جو در اعماق زیرزمین است.
استخراج لیتیوم برای باتریها نیز به روشهای استخراجی وابسته است دارد که نیاز به تزریق آب زیادی به سطح زیرین دارند. همچنین استفاده از انرژی زمین گرمایی به عنوان منبع الکتریسیته بدون کربن ممکن است بر سطح زیرین نیز تأثیر بگذارد. مهم این است که درک درستی از میزان تغییر زیرسطح زمین داشته باشیم.
مک اینتاش گفت: ما باید از زیرسطح عمیق به عنوان بخشی از راه حل بحران آب و هوا استفاده کنیم. با این حال، ما در مورد سطح مریخ بیشتر از آب، صخرهها و حیات زیر پایمان میدانیم.
منبع: مجله Earth’s Future