سریال پنگوئن The Penguin – معرفی و نقد و تحلیل
سال‌های پخش: 2024
کارگردان: کریگ زوبل (Craig Zobel)
استودیوی سازنده: HBO
بازیگران: کالین فارل (Colin Farrell)، کریستین میلیوتی (Cristin Milioti)، رنزی فلیز (Rhenzy Feliz)، دایردری اوکانل (Deirdre O’Connell)
ایده ساخت و فیلمنامه
سریال پنگوئن از دل موفقیت فیلم بتمن ساخته مت ریوز در سال 2022 شکل گرفت. مت ریوز در این فیلم، جهانی تاریک و خشن از گاتهام را به تصویر کشید که با استقبال بسیاری از منتقدان و مخاطبان مواجه شد. این استقبال باعث شد که HBO تصمیم به گسترش این جهان بگیرد و شخصیت اوسوالد کاب، ملقب به پنگوئن، به‌عنوان محور یک سریال مستقل قرار گیرد. ریوز به‌عنوان تهیه‌کننده اجرایی سریال حضور دارد، اما نویسندگی و هدایت اصلی داستان بر عهده لورن لفرانک (Lauren LeFranc) بوده است.
از همان ابتدا، هدف از ساخت سریال پنگوئن چیزی فراتر از یک اقتباس ساده از کامیک بوک‌های بتمن بود. این سریال تلاش می‌کند تا شخصیت پنگوئن را به‌عنوان یک ضدقهرمان پیچیده و واقع‌گرایانه بررسی کند. برخلاف برخی آثار ابرقهرمانی دیگر، این سریال بیشتر به‌عنوان یک درام جنایی با مضامین روان‌شناختی و اجتماعی عمل می‌کند. نویسندگان سریال از شخصیت‌ها و اتفاقات موجود در کامیک‌ها الهام گرفته‌اند، اما داستان اصلی سریال کاملاً مستقل از داستان‌های کامیک است. در نتیجه، می‌توان گفت که پنگوئن اقتباسی آزاد از شخصیت‌های دنیای بتمن است که به شیوه‌ای جدید و واقع‌گرایانه به تصویر کشیده شده‌اند.
یکی از نقاط قوت سریال پنگوئن در استفاده از پیچیدگی‌های شخصیت‌های آن است. در حالی که شخصیت پنگوئن از گذشته در کامیک‌ها به‌عنوان یک جنایتکار باهوش و مرموز شناخته می‌شد، این سریال سعی دارد لایه‌های بیشتری از شخصیت او را به نمایش بگذارد. سریال به‌جای تمرکز بر روی ماجراجویی‌های ابرقهرمانی، بر جاه‌طلبی‌ها، تلاش برای قدرت و روابط شخصی پنگوئن و سایر شخصیت‌ها تمرکز دارد.
شخصیت پنگوئن: از کامیک تا سریال
شخصیت پنگوئن در کامیک‌های بتمن یکی از دشمنان اصلی بتمن بوده و به‌عنوان یک جنایتکار مکار و قدرت‌طلب شناخته می‌شود. او اغلب با لباسی شبیه به پنگوئن، با عصای معروفش و با عادت استفاده از چتر، به تصویر کشیده شده است. این شخصیت در دنیای کامیک‌های دی‌سی، نماینده‌ای از فساد و قدرت‌طلبی در جامعه است. او به‌دلیل ظاهرش و گذشته‌اش که همواره مورد تمسخر و تحقیر قرار می‌گرفته، از کودکی یک عقده قدرت در درون خود پرورش داده است. در دنیای بتمن، او نه تنها به‌عنوان یک جنایتکار شناخته می‌شود، بلکه یکی از بزرگ‌ترین رقبای بتمن برای کنترل گاتهام است.
اما در سریال پنگوئن، این شخصیت بسیار عمیق‌تر و پیچیده‌تر به تصویر کشیده شده است. کالین فارل در نقش پنگوئن، با استفاده از گریم و پروتزهای سنگین، چهره‌ای متفاوت از پنگوئن ارائه می‌دهد. برخلاف نسخه‌های کارتونی یا حتی برخی اقتباس‌های سینمایی، او دیگر یک شخصیت کمیک یا عجیب نیست، بلکه یک مرد با روحیات پیچیده است که جاه‌طلبی‌هایش او را به مسیر خشونت و جنایت کشانده است.
پنگوئن در این سریال، شخصیتی است که از نظر روحی آسیب‌دیده و تحقیرهای مداوم دوران کودکی و جوانی‌اش، او را به فردی بیرحم و تشنه قدرت تبدیل کرده است. برخلاف بسیاری از نسخه‌های قبلی، او در اینجا کمتر به‌عنوان یک کاریکاتور از یک شخصیت شرور دیده می‌شود و بیشتر شبیه به یک انسان واقعی با نقاط ضعف و قوت‌های متعدد است. رابطه او با مادرش، فرانسیس کاب، یکی از عناصر کلیدی در ساختار شخصیت اوست. این رابطه که بین وابستگی عاطفی و احساسات سرکوب‌شده در نوسان است، به‌خوبی نشان می‌دهد که چگونه پنگوئن به این شخصیت بیرحم تبدیل شده است.
داستان سریال و مفهوم آن
پنگوئن، داستان اوسوالد کاب را روایت می‌کند که پس از مرگ رئیسش، کارماین فالکون، تلاش می‌کند تا قدرت را در دنیای جنایتکاران گاتهام به‌دست آورد. داستان سریال چند هفته پس از پایان فیلم بتمن آغاز می‌شود؛ جایی که گاتهام به‌خاطر حملات ریدلر ویران شده است و در این هرج‌ومرج، پنگوئن به دنبال پر کردن خلأ قدرت در دنیای زیرزمینی شهر است.
این سریال فراتر از یک داستان جنایی ساده، به بررسی مفهوم جاه‌طلبی، خیانت و تلاش برای بقا در دنیای جنایتکاران می‌پردازد. اوسوالد، که سال‌ها به‌عنوان یک جنایتکار سطح پایین در خدمت خانواده فالکون بوده، اکنون فرصت را مناسب می‌بیند تا خود را به‌عنوان رئیس جدید مافیای گاتهام مطرح کند. در این مسیر، او با دشمنان و متحدانی مواجه می‌شود که هر کدام نقشی در شکل‌گیری مسیر او به‌سوی قدرت دارند. از جمله این شخصیت‌ها، سوفیا فالکون، دختر کارماین است که به‌تازگی از تیمارستان آرکهام آزاد شده و او نیز به‌دنبال بازیابی قدرت خانواده‌اش است. کریستین میلیوتی در نقش سوفیا، شخصیتی پیچیده و متناقض را به تصویر می‌کشد که در عین اینکه قربانی خیانت‌های مردان خانواده‌اش بوده، خود نیز از هیچ تلاشی برای کسب قدرت دریغ نمی‌کند.
در کنار این شخصیت‌ها، ویکتور آگیلار، نوجوانی است که در اثر حملات ریدلر بی‌خانمان شده و به‌دنبال جایی برای بقا در این دنیای بیرحم است. اوسوالد در برخوردی اتفاقی با او، تصمیم می‌گیرد تا او را به‌عنوان دستیار خود بپذیرد و او را تحت آموزش قرار دهد. رابطه بین اوسوالد و ویکتور یکی از عناصر احساسی داستان است که نشان‌دهنده لایه‌های انسانی در شخصیت پنگوئن است. ویکتور به‌نوعی نماینده جوانانی است که در دنیای جنایت گرفتار می‌شوند و به‌دلیل شرایط زندگی، مجبور به ورود به این دنیای تاریک می‌شوند.
یکی از مفاهیم کلیدی سریال پنگوئن، چرخه‌های فساد و قدرت است. سریال به‌خوبی نشان می‌دهد که چگونه شخصیت‌هایی مثل اوسوالد و سوفیا، که هر کدام به‌نوعی قربانی سیستم جنایی گاتهام هستند، به‌تدریج به جنایتکارانی بیرحم تبدیل می‌شوند. در این میان، رابطه پنگوئن با مادرش، که یکی از انگیزه‌های اصلی او برای کسب قدرت است، نشان‌دهنده تأثیرات روان‌شناختی این چرخه‌های فساد بر شخصیت اوست.
نقد سریال
پنگوئن به‌عنوان یکی از جدیدترین آثار دنیای بتمن، توانسته نظرهای متفاوتی را به خود جلب کند. یکی از نقاط قوت اصلی این سریال، بازی بی‌نظیر کالین فارل در نقش اوسوالد کاب است. او توانسته است با استفاده از گریم سنگین و بازی احساسی، شخصیتی را خلق کند که در عین حال هم بیرحم و هم آسیب‌دیده است. فارل با مهارت، تمامی احساسات درونی شخصیت پنگوئن را به نمایش می‌گذارد؛ از خشم و انتقام‌جویی گرفته تا ترس‌ها و ضعف‌هایش.
از سوی دیگر، کریستین میلیوتی در نقش سوفیا فالکون نیز به‌عنوان یک شخصیت کلیدی در سریال حضور دارد. سوفیا، با تمام پیچیدگی‌های شخصیتی خود، یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های سریال است. میلیوتی با بازی ظریف و دقیق خود، توانسته است تضادهای درونی سوفیا، که هم به‌دنبال انتقام و هم به‌دنبال قدرت است، را به‌خوبی به تصویر بکشد.
سریال پنگوئن از لحاظ فضاسازی نیز به‌شدت تحت تأثیر فیلم بتمن است. کارگردان سریال، کریگ زوبل، با استفاده از نورپردازی‌های تاریک و فضای سنگین گاتهام، توانسته است همان حس و حال نوآرگونه فیلم را به تلویزیون منتقل کند. موسیقی متن سریال که توسط میک جاکینو ساخته شده است، به خلق این فضا کمک بسیاری کرده و توانسته است حس تعلیق و ترس را در مخاطب ایجاد کند.
با این حال، سریال به‌دلیل محدودیت‌های بودجه‌ای خود، نتوانسته است به‌طور کامل از جلوه‌های بصری قوی بهره ببرد. برخی منتقدان از کیفیت پایین‌تر جلوه‌های ویژه نسبت به فیلم اصلی بتمن انتقاد کرده‌اند و معتقدند که این موضوع به‌ویژه در صحنه‌های باز و شهر گاتهام به چشم می‌آید.
از نظر روایت داستان، پنگوئن تلاش کرده است تا از قالب داستان‌های جنایی کلاسیک استفاده کند و به همین دلیل برخی از منتقدان آن را با سریال‌هایی مثل سوپرانوز مقایسه کرده‌اند. با این حال، این موضوع باعث شده است که ریتم سریال در برخی از قسمت‌ها کند باشد و به‌نظر برسد که داستان به‌صورت یک فیلم طولانی روایت می‌شود، نه یک سریال تلویزیونی با اپیزودهای مستقل.