بعد از مدت‌ها پادکست!: پادکستی درباره فیلم مورد عجیب بنجامین باتن

سلام.
من همین امشب این فیلم رو دیدم. از نظر تکنیکی بسیار عالی بود. راجع به داستان هم می‏تونم بگم پردازشش خوب بود. اما فضای فیلم کمتر مشابه فضایی که از فینچر می‏شناسم بود. هرچند عجیب بود ولی روال ساده‏ای داشت. اون خون ریزی فایت کلاب یا هفت درش دیده نمی‏شد.

از پادکست شما هم بسیار استفاده کردم. و اطلاعات مفیدی در مورد نقد و بررسی اون دستگیرم شد.
ممنون.

این فیلم فوق العادست…
http://www.benjaminbutton.com
http://www.imdb.com/title/tt0421715
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Curious_Case_of_Benjamin_Button

پادکست عالی بود
به زودی فیلم رو تهیه میکنم .

اطلاعات خیلی مفیدی بود.
بهتون برنخوره ها، ولی اوایل پادکست یه کم خیلی خسته کننده است. اواخر اما خیلی مفید و فعال. مخصوصاً موسیقی آخر.
ضمناً من همیشه وبلاگتون رو با فایرفاکس و کروم میخونم یا با ریدر. امروز بر حسب اتفاق با IE6 میخوندم. سایدبارتون افتاده انتهای مطالب وبلاگ. امیدوارم ایراد از مرورگر من بوده باشه.

مورد (سرگذشت) عجیب بنجامین باتن به نظرم از اون فیلمایی باید باشه که مدتها تو ذهن میمونه و خاطره انگیز میشه
از پادکستتون خیلی متشکرم. این فیلم رو تهیه میکنم

فیلم نگاه تازه وجدیدی نسبت به زندگی داره تاثیر عمیقی روی من داشت بعضی سکانس ها تا مغز اسخونم نفوذ کرد با اینکه خیلی غیر واقعی به نظر میریسید ولی همیشه یک نکته رو گوش زد میکرد زندگی را هر جوری بگیری تو دستت همینی که هست

فیلم متشنج و ملغمه واری بود که گویی آخرین کار کارگردان است و او در آستانه مرگ مجبور است تمامی حرف هایش را در یک فیلم بیان کند. این گونه فینچر از نمی شناختم و دوستش نداشتم. 3 ساعت ارزشمند را برای دیدن این فیلم از دست دادم که می توانستم بخوابم، بخورم، مطالعه کنم و یا حتی … کنم.
نظرات شخصی یک آماتور را جدی نگیرید

فیلم کلا فیلم زیبایی بود. روی موضوع تازه ای دست گذاشته بودند. سکانس پرده برداری از ساعت در راه اهن که با سخنان مرد نابینا و موسیقی متن زیبا همراه بود بسیار تکان دهنده و تاثیر گذار بود. به نظر می رسد این فیلم یا فیلم میلیونر زاغه نشین جایزه اسکار امسال را از ان خود کنند. البته به نظر شخصی من فیلم در بروژ گزینه مناسب تری برای جایزه اسکار است که کمی مهجور مانده است.

لینکها هیچکدوم کار نمیکنن

فیلم پر از سکانس های تاثیرگذار بود و بازی براد پیت هم با توجه به کاراکترش و فیلمنامه باید خشک می بود و ضمنا به نسبت فیلم تینیجر پسندی مثل باشگاه مشت زنی خیلی عمیق تر بود.

نسبتی که انسان با این عالم برقرار میکنه رو خوب به تصویر کشید، اینکه حتی علی رغم اینکه هر چی جلوتر میری جوانتر بشی دیگه از این دنیا خسته میشی و جایی برای موندنت نیست…
صحنه ای که اواخر عمر بنجامین هست و اون یه کودکه خیلی تاثیر گذاره