خطر بیماری شریان کرونر و انفارکتوس میوکارد در حین یا پس از جراحی

تقریباً ۷۰ درصد از انفارکتوس‌های قلبی که پس از جراحی ایجاد می‌شوند، طی ۶ روز اول و اکثراً طی 72-24 ساعت اول روی می‌دهند. مرگ و میر ناشی از این انفارکتوس پس از عمل‌های غیرقلبی به حدود 40-30 درصد می‌رسد، به خصوص اگر با نارسایی احتقانی قلب یا آریتمی‌های خطرناک همراه باشد. استرس‌های متعدد ناشی از جراحی، زمینه ایسکمی را فراهم می‌کند. تاکی‌کاردی فیزیولوژیک و هیپرتانسیون ثانوی به جابجایی مایعات، کم‌خونی، عفونت و استرس بهبود زخم، مصرف اکسیژن قلب را افزایش می‌دهند و منجر به بروز ایسکمی می‌شوند. به علاوه، افزایش فعالیت واکنشی پلاکت‌ها در دوره پس از عمل باعث افزایش خطر ترومبوز و در نتیجه انفارکتوس می‌شود.

علی‌رغم مرگ و میر بالای انفارکتوس قلبی حین عمل (perioperativemi)، بررسی‌های زیادی در مورد اثر درمان ضد ایسکمی در پیشگیری از این عارضه انجام نشده است. بعضی بررسی‌های کوچک و کنترل نشده نشان داده‌اند که بتابلوکرها باعث کاهش ایسکمی ضمن عمل می‌شوند. در یک بررسی جدید، مصرف آتنولول قبل و پس از عمل باعث کاهش احتمال انفارکتوس و مرگ قلبی، به ویژه طی ۶-۱۲ ماه پس از عمل شده است. با وجود اطلاعات محدود ما، بهتر است در هر بیمار مبتلا یا مشکوک به بیماری شریان کرونر آماده عمل، اقدام به تجویز بتابلوکرها کرد، مگر موارد منع مصرف مشخصی وجود داشته باشند. اطلاعات ما راجع به فواید تجویز مهار کننده‌های کانال کلسیم و نیترات‌ها باز هم محدودتر است، اما به هر حال از این مواد می‌توان در رفع علائم بیماری عروق کرونر در بیمارانی که کاندید انجام رواسکولاریزاسیون نیستند، استفاده کرد. آنژیوگرافی کرونر و رواسکولاریزاسیون برای افرادی مناسب هستند که با این درمان‌ها بهبودی مؤثری در علائم و یا بقای طولانی مدت آنها حاصل شود. در موارد نادر، ممکن است برای بیماران خاص با وضعیت خطرناک که آماده عمل بزرگ غیرقلبی می‌شوند، رواسکولاریزاسیون نیاز شود.

در تمام بیماران مشکوک یا مبتلا به بیماری قلبی باید طی ۳ روز اول پس از جراحی، به منظور کشف ایسکمی، ECG روزانه به عمل آید. در صورت مشکوک بودن ECG تعیین سطح تروپونین می‌تواند بروز ایسکمی را مشخص کند. درمان انفارکتوس میوکارد در این موارد مشابه دیگر بیمارانی است که تحت جراحی قرار نگرفته‌اند، با این تفاوت که مصرف داروهای ضدانعقادی و ترومبولیتیک تا فاصله کوتاهی پس از عمل ممنوع است. برای رفع اختلالاتی که باعث تشدید ایسکمی می‌شوند (مثل هیپوکسی و آنمی) باید اقدامات لازم انجام شود.