آنژیوگرافی شکم یا آنژیوگرافی احشایی چه کاربردی در تشخیص بیماری‌ها دارد؟

آنژیوگرافی احشایی (visceral angiography)

آنژیوگرافی یک تکنیک تهاجمی است، در این روش یک کاتتر درون رگ خونی گذاشته شده و ماده حاجب وریدی تزریق می‌شود، در همین حال تصاویر فلوروسکوپی برای بررسی مجرای رگ گرفته می‌شوند. از آنژیوگرافی احشایی برای بررسی رگ‌های مزانتریک در موارد خون‌ریزی گوارشی و موارد ایسکمی مزانتریک استفاده می‌شود. آنژیوگرافی، میزان mL/min 1.5-1 را تشخیص دهد. پس از تعیین محل خون‌ریزی، می‌توان وازوپرسین (ایک داروی تنگ‌کننده عروق) تزریق نمود یا با استفاده از ذغال‌های ظریف یا اسفنج‌های ژلاتینی، آمبولی ایجاد کرد تا خون‌ریزی متوقف شود. در موارد ایسکمی مزانتریک، با کمک آنژیوگرافی می‌توان محل تنگی یا انسداد عروق را مشخص کرد و سپس مداخلات درمانی موجود از قبیل تزریق داروهای گشادکننده عروق یا آنژیوپلاستی با بادکنک را انجام داد. سایر اندیکاسیون‌های آنژیوگرافی عبارت‌اند از: جاگذاری شنت‌های پورت – سیستمیک در کبد از طریق ورید ژوگولار transjugularintrahepaticportosystemicshunts (TIPS) برای بیماران سیروتیکی که خون‌ریزی‌های مقاوم به درمان یا آسیت‌های مقاوم دارند، و نیز ایجاد آمبولی شیمیایی (chemoembolization) در تومورهای کبدی.