اولین موسیقی‌دان جَز؟ معمای بادی بولدن
وقتی «لوئی آرمسترانگ» پنج ساله بود، صدای شیپوری را از پنجرهٔ سالن «فرنکی بات» در خیابان «پردیدو» و در «نیو اورلینر» شنید. آرمسترانگ در کتاب شرح زندگیش می‌نویسد: «نوازنده آنقدر بلند و پرفشار می‌نواخت که من پیش خودم فکر کردم آیا شُش‌های من هیچ وقت چنین قدرتی خواهد داشت؟»
آن نوازندهٔ شیپور «بادی بُلدِن» بود، کسی که شاید بتوان به او اولین موسیقی‌دان جز لقب داد.
در 1900 میلادی، بلدن جوان در بیست و چند سالگی رهبر گروهی محبوب در نیو اورلینز بود. اما غم‌انگیز این است که ما اطلاعات ناچیزی دربارهٔ او یا موسیقی‌اش داریم. اگر هیچ گاه قطعه‌ای ضبط کرده باشد، چیزی از آن باقی نمانده است. او دانش تئوری موسیقی نداشته، پس نمی‌توانسته نُتی نوشته باشد. هیچ راهی وجود ندارد که بفهمیم موسیقی او واقعاً چه صدایی داشته است. کسانی که آن را شنیده‌اند می‌گویند او بلند و شورانگیز می‌نواخته و موسیقی‌اش شخصیت داشته است. گروه بادی بلدن متفاوت بود، آنها پرطراوت‌تر و پرتلاطم‌تر از دیگران می‌نواخته‌اند. در 1940 مجله‌ای در نیو اورلینز می‌نویسد: «از شنوندگان موسیقی‌اش، هنوز افرادی زنده هستند که شهادت بدهند چقدر خیال‌انگیز بداهه‌نوازی می‌کرده است.»
در سال 1906 او محبوب‌ترین موسیقی‌دان سیاه‌پوست نیو اورلینز بود. او با لقب «سلطان بلدن» شناخته می‌شد. اما یک ساال بعد همه چیز تمام می‌شود. به دلیل مصرف زیاد مشروبات الکلی، بلدن دچار سردردهایی شدید و در نهایت جنون می‌شود. در 1907 مادرش هراسان او را به یک آسایشگاه روانی می‌سپارد، جایی که او حداقل 25 سال آخر عمرش را می‌گذراند.
بلدن الهام‌بخش نسل بعدی موسیقی‌دان‌های نیو اورلینز بود، افرادی که موسیقی جز را پایه‌گذاری کردند. اگر او به اندازهٔ کافی عمر بود یا اگر موسیقی‌اش را ضبط کرده بود، شاید درک آنچه که او را از دیگران متمایز می‌کرده آسان‌تر می‌شد. آن وقت می‌شد فهمید که آیا حقیقتاً مستحق دریافت لقب اولین نوازندهٔ جز بوده است یا نه. اما این معمایی است که بادی بلدن با خود به گور برده است.
“وقتی دنبال اولین نفری می‌گردی که نقش اصلی رو تو جَز داشته، به بادی بلدن می‌رسی. یه ترمپت‌نواز قوی، یه ترومپت‌نواز عالی. به نظرم درسته اگه شروع این نوع موسیقی رو از اون بدونیم.”
