قوز کمر یا کیفوز، علل بیماری و روش درمان و پیشگیری

کیفوز Kyphosis یک گرد شدن اغراق‌آمیز و جلویی پشت است. این می‌تواند در هر سنی رخ دهد اما در زنان مسن بیشتر شایع است.

کیفوز مرتبط با افزایش سن اغلب به دلیل ضعف در استخوان‌های ستون فقرات است که باعث فشرده شدن یا ترک خوردن آن‌ها می‌شود. سایر انواع کیفوز می‌تواند در نوزادان یا نوجوانان به دلیل ناهنجاری ستون فقرات یا گوه زدن استخوان‌های ستون فقرات در طول زمان ظاهر شود.

کیفوز خفیف مشکلات کمی ایجاد می‌کند. کیفوز شدید می‌تواند باعث درد و بدشکل شود. درمان کیفوز به سن شما و علت و عوارض انحنا بستگی دارد.

علائم قوز کمر

کیفوز خفیف ممکن است هیچ علامت یا علامت قابل توجهی ایجاد نکند. اما برخی افراد علاوه بر انحنای غیرطبیعی ستون فقرات، کمر درد و سفتی را نیز تجربه می‌کنند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر متوجه افزایش انحنا در قسمت بالای کمر یا ستون فقرات فرزندتان شدید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.

علل قوز کمر

تک تک استخوان‌ها (مهره‌ها) که ستون فقرات سالم را تشکیل می‌دهند، شبیه استوانه‌هایی هستند که در یک ستون روی هم چیده شده‌اند. کیفوز زمانی اتفاق می‌افتد که مهره‌های قسمت بالایی پشت گوه‌شکل‌تر شوند.

مهره‌های غیرطبیعی می‌توانند ناشی از موارد زیر باشند:

• شکستگی. مهره‌های شکسته یا له شده (شکستگی‌های فشاری) می‌تواند منجر به انحنای ستون فقرات شود. شکستگی‌های فشاری خفیف اغلب علائم یا علائم قابل توجهی ایجاد نمی‌کنند.
• پوکی استخوان. این اختلال نازک شدن استخوان می‌تواند باعث انحنای ستون فقرات شود، به خصوص اگر ضعیف شدن مهره‌ها منجر به شکستگی‌های فشاری شود. پوکی استخوان در زنان مسن و افرادی که برای مدت طولانی کورتیکواستروئید مصرف کرده‌اند، شایع‌تر است.
• تخریب دیسک دیسک‌های نرم و دایره‌ای شکل به عنوان بالشتک بین مهره‌های ستون فقرات عمل می‌کنند. با افزایش سن، این دیسک‌ها خشک و کوچک می‌شوند که اغلب باعث بدتر شدن کیفوز می‌شود.
• بیماری شوئرمن این بیماری که کایفوز شوئرمن نیز نامیده می‌شود، معمولاً در طول جهش رشدی که قبل از بلوغ اتفاق می‌افتد، شروع می‌شود. پسر‌ها بیشتر از دختران مبتلا می‌شوند.
• نقائص هنگام تولد. استخوان‌های ستون فقرات که قبل از تولد به درستی رشد نمی‌کنند می‌توانند باعث کیفوز شوند.
• سندرم‌ها کیفوز در کودکان همچنین می‌تواند با سندرم‌های خاصی مانند سندرم اهلرز-دانلوس و سندرم مارفان همراه باشد.
• سرطان و درمان سرطان. سرطان ستون فقرات می‌تواند مهره‌ها را ضعیف کرده و آن‌ها را مستعد شکستگی‌های فشاری کند، همان‌طور که شیمی‌درمانی و درمان‌های سرطان با پرتودرمانی ممکن است.

عوارض قوز کمر

کیفوز علاوه بر ایجاد کمردرد ممکن است باعث موارد زیر نیز شود:

• مشکلات تنفسی. کیفوز شدید می‌تواند به ریه‌ها فشار وارد کند.
• عملکرد‌های فیزیکی محدود کیفوز با ضعیف شدن عضلات پشت و دشواری در انجام کار‌هایی مانند راه رفتن و بلند شدن از صندلی همراه است. انحنای ستون فقرات همچنین می‌تواند نگاه کردن به سمت بالا یا رانندگی را دشوار کند و در هنگام دراز کشیدن باعث درد شود.
• مشکلات گوارشی. کیفوز شدید می‌تواند دستگاه گوارش را تحت فشار قرار دهد و مشکلاتی مانند رفلاکس اسید و مشکل در بلع را ایجاد کند.
• مشکلات تصویر بدن افراد مبتلا به کیفوز، به ویژه نوجوانان، ممکن است به دلیل داشتن پشت گرد یا استفاده از بریس برای اصلاح وضعیت، تصویر بدنی ضعیفی داشته باشند. برای افراد مسن، تصویر ضعیف بدن می‌تواند منجر به انزوای اجتماعی شود.

تشخیص قوز کمر

پزشک شما به طور کلی یک معاینه فیزیکی کامل از جمله بررسی قد شما انجام می‌دهد. ممکن است از شما خواسته شود که از کمر به جلو خم شوید در حالی که پزشک ستون فقرات شما را از پهلو می‌بیند. پزشک شما همچنین ممکن است یک معاینه عصبی برای بررسی رفلکس‌ها و قدرت عضلانی شما انجام دهد.

پس از ارزیابی علائم و نشانه‌های شما، پزشک ممکن است توصیه کند:

• اشعه ایکس یا سی تی اسکن. اشعه ایکس می‌تواند درجه انحنای مهره‌ها را تعیین کند و تغییر شکل مهره‌ها را تشخیص دهد. اگر پزشک شما تصاویر دقیق‌تری بخواهد ممکن است سی تی اسکن توصیه شود.
• ام آر آی. این تصاویر می‌توانند عفونت یا تومور در ستون فقرات شما را تشخیص دهند.
• آزمایشات عصبی اگر احساس بی‌حسی یا ضعف عضلانی دارید، پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را برای تعیین میزان عبور تکانه‌های عصبی بین نخاع و اندام‌ها توصیه کند.
• آزمایشات تراکم استخوان استخوان با چگالی کم می‌تواند کیفوز را بدتر کند.

رفتار قوز کمر

درمان کیفوز به علت و شدت بیماری شما بستگی دارد.

دارو‌ها

پزشک ممکن است دارو‌هایی را پیشنهاد کند، از جمله:

• مسکن‌ها. اگر دارو‌های بدون نسخه – مانند استامینوفن (تیلنول، سایرین)، ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، دیگران) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) – کافی نیستند، دارو‌های مسکن قوی‌تر با نسخه در دسترس هستند.
• دارو‌های پوکی استخوان دارو‌های تقویت‌کننده استخوان ممکن است به جلوگیری از شکستگی‌های اضافی ستون فقرات که باعث بدتر شدن کیفوز شما می‌شود کمک کند.

درمان

درمان می‌تواند به مدیریت انواع خاصی از کیفوز کمک کند. پزشک ممکن است توصیه کند:

• تمرینات تمرینات کششی ممکن است به بهبود انعطاف‌پذیری ستون فقرات و تسکین کمردرد کمک کند.
• مهاربندی. کودکانی که به بیماری شوئرمن مبتلا هستند ممکن است بتوانند با استفاده از بریس بدن در حالی که استخوان‌هایشان در حال رشد است، پیشرفت کیفوز را متوقف کنند.

جراحی و روش‌های دیگر

ممکن است برای کیفوز شدید که نخاع یا ریشه‌های عصبی را فشار می‌دهد، جراحی توصیه شود. فیوژن ستون فقرات رایج‌ترین روش برای کاهش درجه انحنا است. جراح تکه‌هایی از استخوان را بین مهره‌ها قرار می‌دهد و سپس مهره‌ها را با میله‌های فلزی و پیچ‌ها به هم محکم می‌کند تا زمانی که ستون فقرات در یک موقعیت اصلاح شده با هم بهبود یابد.

برای کمک به حفظ تراکم استخوان خوب، پزشک ممکن است توصیه کند:

• داشتن رژیم غذایی سرشار از کلسیم و ویتامین D
• پرهیز از دخانیات
• محدود کردن مصرف الکل

آماده شدن برای ویزیت

ممکن است به پزشک متخصص در تشخیص و درمان اختلالات ستون فقرات (جراح ارتوپد) ارجاع داده شوید.

آنچه شما می‌توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات، مانند محدود کردن رژیم غذایی خود آگاه باشید.
• علائم خود را بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.
• فهرستی از دارو‌ها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید تهیه کنید.
• اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایط را یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس‌زا در زندگی خود را یادداشت کنید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
• از یکی از اقوام یا دوستان خود بخواهید که شما را همراهی کند تا به شما کمک کند تا گفته‌های دکتر را به خاطر بسپارید.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

• چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا آمادگی خاصی برای آن‌ها وجود دارد؟
• آیا به درمان نیاز خواهم داشت؟ گزینه‌های من چیست و مزایا و خطرات هر کدام چیست؟
• من مشکلات سلامتی دیگری دارم. چگونه می‌توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده‌اید، در پرسیدن سؤالات دیگری که در طول ملاقات برای شما پیش می‌آید تردید نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک شما احتمالاً تعدادی سوال از شما می‌پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آن‌ها ممکن است فرصتی برای پرداختن به سایر نکات با جزئیات بیشتر باقی بگذارد. ممکن است از شما سوال شود:

• چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟ شدت آن‌ها چقدر است؟
• آیا علائم شما مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می‌بخشد یا بدتر می‌کند؟