چرا بسیاری از ساختمان‌های تاریخی در بریتانیا دارای پنجره‌های آجرکوبی شده هستند؟

زمانی در بریتانیای کبیر داشتن پنجره در خانه‌ها و ساختمان‌ها بسیار گران از آب درمی‌آمد! چرا؟!

چون در سال ۱۶۹۶ با وضع مالیات بر پنجره که بسیار در جامعه منفور بود، وضعیت تغییر کرد. در این زمان مالیات بر صاحبان املاک را بر اساس تعداد پنجره‌ها یا دهانه‌های پنجره مانندی که ملک داشت، تعیین می‌کردند. فرض اصلی این بود که هرچه خانه پنجره‌های بیشتری داشته باشد، مالک باید مالیات بیشتری بپردازد.

از نظر قانونگذار، مالیات پنجره، روشی آسان برای قرار دادن بار مالیات بر دوش طبقه بالا بود. ثروتمندان معمولاً خانه‌های بزرگ‌تری با پنجره‌های بیشتر داشتند و بنابراین موظف به پرداخت مالیات بیشتر بودند. از سوی دیگر، مردم فقیر در خانه‌های کوچک‌تر زندگی می‌کردند و بنابراین پول کمتری می‌پرداختند. برای جذابیت بیشتر این سیستم برای طبقه فقیرتر، خانه‌هایی که کمتر از ده پنجره داشتند به طور کلی از مالیات پنجره معاف شدند.

اما این شیوه مالیات تقریباً آنطور که در ابتدا به نظر می‌رسید مترقی نبود. در شهر‌ها، بسیاری از خانواده‌های فقیر در ساختمان‌های مسکونی بزرگ با پنجره‌های زیاد زندگی می‌کردند و بنابراین مشمول مالیات‌های سنگین برای پنجره‌ها بودند. مالیات توسط صاحبخانه پرداخت می‌شد، اما هزینه‌های مالیات پنجره با اجاره‌های سنگین‌تر به ساکنان منتقل می‌شد.

به علاوه مردم با روش‌های خلاقانه ، از دادن مالیات می‌گریختند. بسیاری از افراد با پنجره‌های زیاد به جای پرداخت مالیات، شروع به آجرکاری پنجره‌ها کردند و اغلب زمانی که ساختمان‌های جدید ساخته می‌شد، تعداد پنجره‌ها کاهش یافت و در مواقعی برای اجتناب از مالیات به طور کامل حذف می‌شد!

بنابراین مستاجران ماندند با اجاره بهای زیاد و نور و تهویه ناکافی!

وقتی قانون‌گذار از گرفتن مالیات به این روزش عاجز شد، تصمیم گرفته شد که هر چیزی از راه دور شبیه پنجره باشد یا سوراخ‌های پوشاننده پنجره‌ها، مشمول مالیات شوند. حتی صدای  چارلز دیکنز رمان‌نویس هم در آمد.

در سال ۱۸۵۰، دیکنز در مورد مالیات بر پنجره، نوشت:

«ضرب المثل “آزاد مانند هوا” با این قانون پارلمان منسوخ شده. از زمان اعمال مالیات پنجره‌ای، نه هوا و نه نور آزاد نیست. ما موظف هستیم برای آنچه که طبیعت به همه ارزانی می‌شود، به ازای هر پنجره در سال هزینه بپردازیم و فقرا از عهده مخارج بر نمی‌آیند و در دو مورد از ضروری‌ترین نیاز‌های زندگی‌شان از آنها دریع شده.

یک سال بعد، در سال ۱۸۵۱، مالیات پنجره لغو شد یعنی ۱۵۶ سال پس از وضع قانون!

مالیات پنجره تنها یکی از انبوه مالیات‌های پوچ بود که توسط دولت بریتانیا برای جمع‌آوری پول طراحی شده بود. یکی دیگر از موارد مالیات، قانونی بود که در سال ۱۷۸۴ در زمان پادشاهی جورج سوم برای کمک به پرداخت هزینه جنگ در مستعمرات آمریکا معرفی شد و این بار تعداد آجرها ملاک قرار گرفت. دوباره مردم با افزایش اندازه آجر‌ها پاسخ دادند. بسیاری از ساختمان‌هایی که با آجر‌های بزرگ ساخته شده‌اند هنوز در میشام، لسترشایر پابرجا هستند.

به طور مشابه، بین سال‌های ۱۶۶۲ و ۱۶۸۹، مالیات بر تعداد اجاق‌ها یا شومینه‌های یک خانه وضع می‌شد، که مردم را تشویق می‌کرد تا در خانه‌های کوچک‌تر جمع شوند. اما مالیات پنجره با اختلاف، طولانی‌ترین قانون منفور انگلیس بود.

حتی امروزه، میراث مالیات بر پنجره را می‌توان در پنجره‌های آجرکاری شده در بسیاری از ساختمان‌های تاریخی در سراسر بریتانیا مشاهده کرد.