گوگل 2084

منبع عکس: نیویورک تایمز

در مورد آینده گوگل و آی‌تی، رسانه‌ها مقالات زیادی منتشر می‌کنند. خواندن این مقاله که چند ماه پیش منتشر شده بود و سر و صدای زیادی به راه انداخته بود، خالی از لطف نیست. ترجمه این مقاله در هفته‌نامه عصر ارتباط آمده بود:

سال 2014 است. مطبوعات و رسانه‌ها به صورتی که اکنون می‌شناسیم دیگر وجود ندارند. گزارشگری به شکل سنتی آن از بین رفته است. حالا این googlezone است که اخبار را به سرعت و در حجم وسیع تولید می‌کند (گوگل چندین و چند شرکت دیکر را تصاحب
کرده و با آمازون متحد شده است).

حالا دیگر اخبار عبارت است از بلاگ‌ها، عقاید و احساست شخصی، اکتشافات، ادعاهای افراد و تفکرات تصادفی آنها که با استفاده از کامپیوتر و چند نفر ویراستار، جمع آوری شده و شکل یافته‌اند و بعد دوباره به خورد مردم عادی داده می‌شوند و این روند دوباره و دوباره تکرار می‌شود. نیویورک تایمز را دیگر به صورت آنلاین نمی‌توان پیدا کرد. البته هنوز هم منتشر می‌شود، ولی تبدیل شده است به یک خبرنامه که فقط افراد نخبه یا پا به سن گذاشته آن را مطالعه می‌کنند.

این‌ها یافته‌های یک فیلم مستندنمای (هشت دقیقه‌ای) به نام epic 2014 است که تهیه‌کننده آن مؤسسه‌ای تخیلی به نام موزه تاریخ رسانه‌ها است. (در واقعیت، دو روزنامه‌نگار به نام‌های مت تامسون و رابین اسلون این فیلم را تهیه کرده‌اند). تامسون و اسلون به تازگی یک قسمت جدید به فیلمشان اضافه کرده‌اند که داستان را تا سال 2019 ادامه می‌دهد.

این فیلم مستندنما کم کم بینندگان بسیاری پیدا می‌کند، آن هم در زمانه‌ای که صنعت اخبار دچار اضطراب و نگرانی زیادی شده است. صنعت اخبار به خاطر یک رشته از رسواییها و مسائل مالی دچار مشکلات زیادی شده است. به نظر می‌رسد جدال میان گزارشگران و بلاگرها، آغاز یک جنگ طولانی میان رسانه‌های جدید و قدیمی است. ناشران روزنامه‌ها به خاطر نظرسنجیهایی که نشان می‌دهد جوانان دیگر روزنامه نمی‌خوانند به شدت نگران شده‌اند و یا به تعبیر بعضیها از شدت وحشت فلج شده‌اند. خوانندگان آنها یکی یکی راهی قبرستان می‌شوند.

بسیاری از جوانان می‌گویند که اخبار روز را با نگاهی گذرا به تیترهای اخبار یا از طریق برنامه‌های کمدی آخر شب دنبال می‌کنند.

“روبرت مرداک ” که در گردهمایی اخیر انجمن دبیران روزنامه‌های آمریکا صحبت می‌کردبه اعضای این انجمن پیشنهاد کرد خوانندگانشان را ترغیب کنند که از اینترنت به عنوان مکملی برای رسانه‌های چاپی استفاده کنند. وی به شنوندگانش هشدارداد که اگر از اینترنت استفاده نکنند، شأن خود را تا حد یک آدم بازنده پایین می‌آورند. ریچارد بروکایسر، نویسنده نیویورک آبزرور، در مورد سخنان مرداک می‌گوید: وی خیلی مؤدبانه صحبت کرد. منظور وی این بود که روزنامه‌ها دیگر مرده‌اند. رسانه‌های الکترونیکی قدیمی‌تر نیز نگران هستند. مطابق پژوهش‌های مؤمسه advertisting age درآمد گوگل و یاهو از راه تبلیغات در سال جاری برابر خواهد بود با درآمد تبلیغاتی سه شبکه بزرگ تلویزیونی آمریکا در زمان اوج بیننده‌شان. یک نشانه دیگر: بلاگرها درحال به راه انداختن یک کنسرسیوم هستند تا کارهای تبلیغاتیشان را خودشان انجام دهند.

در فیلم مستندنمای که صحبتش شد، رسانه‌های الکترونیکی جدید با توجه کردن به آنچه مردم می‌خواهند، چیزهایی که امروزه به آنها “خبرهای آبکی”می‌گوییم، رسانه‌های الکترونیکی قدیمی را ازمیدان به در خواهند کرد.

این فیلم مستندنما گزارش می‌دهد که در سال 2006، گوگل تمام سرویس‌هایش را – شامل جی‌میل، بلاگر و اخبار گوگل – ترکیب می‌کند و “شبکه گوگل ” google grid را به وجود می‌آورد که پهنای باند و فضای ذخیره نامحدود برای ذخیره سازی و به اشتراک گذاری رسانه‌ها فراهم می‌کند. در سال 10 20، گوگل در جنک اخبار، مایکروسافت را مغلوب می‌کند (هیح آژانس خبری واقعی در این نزاع درگیر نیست).

در مارس سال 2014،  googlezone چیزی به نام EPIC را تولید می‌کند. EPIC کوته‌نوشت “ساختار اطلاعات مشخص شده در حال تکامل ” است. فیلم در این‌باره می‌گوید: “حالا همه در تولید اخبار سهیم هستند؟ از مطالب بلاگ‌ها و تصویرهای گرفته شده با تلفن همراه گرفته تا گزارشهای تصویری و تحقیقات دامنه دار.” تمام مردم، هم تولید کننده اخبار هستند و هم مصرف کنندگان آن. کامپیوترها مقوله‌های مختلف را استخراج یا ترکیب می‌کنند تا منطبق بر نیازها و سلایق هر کاربر باشد. اخبار بر اساس تعداد کاربرانی که آن خبر را می‌خوانند اولویت دهی می‌شوند. دیگر هیچ عقل کلی که تصمیم بگیرد ما چه چیزهایی را باید ببینیم و چه چیزهایی از بقیه مهمتر هستند وجود ندارد.

این فیلم بیشتر به یک کمدی سیاه شباهت دارد، اما بیشتر ادعاهای آن معقول و ترسناک است.بدون وجود کسی که بر جریان اخبار نظارت کند، هیچ کس حاضر به تأیید صحت و دقت گزارش‌ها نیست، بنابراین دیگر هیچ تفاوتی میان اخبار واقعی، شایعات رایج و یا مهملات بی‌ارزش وجود نخواهد داشت. مسایلی که امروز راجع به آن بحث و جدل زیادی وجود دارد – یعنی آیا بلاگرها، روزنامه نگاران واقعی هستند؟ یا آیا مرز مشخصی میان اخبار و مطالب سرگرم کننده وجود دارد؟ – دیگر بی‌ربط به نظر می‌رسند. هر کسی یک روزنامه نگار خواهد بود. البته بعضی از این روزنامه نگاران حقوق دریافت خواهند کرد. ولی معلوم نیست جریان پول آنقدر باشد تا بودجه لازم برای گزارش و تحقیقات پیچیده را تأمین کند. حقوق دریافتی گزارشگران مطابق با میزان محبوبیت داستان‌های آن‌ها خواهد بود. اگر شغل شما تهیه گزارش در مورد رواندا یا گرم شدن کره زمین است، برای شما آرزوی موفقیت می‌کنیم!

این فیلم مستندنما، با لحن صریح و جدی‌اش، از آن دست تحلیل‌های جامع به ما ارائه می‌کند که همیشه دوست داشته‌ایم از آنها متنفر باشیم. در این فیلم به ما گفته می‌شود که EPIC ژرف‌تر، گسترده‌تر و ریزبین‌تر از هر چیزی است که قبلاً دیده‌ایم. از طرف دیگر، مقدار زیادی از محتویات EPIC سطحی پیش پا افتاده و نادرست است. اما EPIC چیزی است که ما خواسته‌ایم. چیزی است که ما انتخاب کرده‌ایم و موفقیت تجاری آن هرگونه بحثی در مورد اصول روزنامه نگاری یا دموکراسی را بی‌فایده می‌کند.EPIC 2014 را می‌توان جزو تحلیل‌های تیزبینانه رسانه‌ای به حساب آورد.