برندگان پولیتزر عکاسی سال 2008
نمیدانم دقیقا چه زمانی اسامی برندگان پولتزر امسال اعلام شده،اما نگاهی مختصر به لیست برندگان در قسمت روزنامهنگاری نشان می دهد که روزنامه واشنگتن پست توانسته با کسب 6 جایزه گوی سبقت را از روزنامههای دیگری مثل نیویورک تایمز -که فقط دو جایزه را از آن خود کرده- ببرد.
شاید صحبت از قسمت برندگان قسمت عکاسی پولتزر به سبب عینیتر و ملموستر بودن، برای ما جالبتر باشد.
برنده عکاسی خبری پولتزر:
ادریس لطیف از خبرگزاری رویترز به خاطر عکس بینظیری که از عکاس ژاپنی کشته شده در جریان خشونتهای میانمار گرفته بود، بنده پولیتزر در قسمت عکاسی خبری شده است:
در مورد داستان گرفته شدن این عکس، قبلا در این وبلاگ نوشته بودم و در اینجا یک بار دیگر داستان را تکرار میکنم:
کنجی ناگایا که یک فتوژورنالیست ژاپنی بود ، در جریان ناآرامیهای برمه 27 سپتامبر سال گذشته با شلیک مستقیم گلوله پلیس کشته شد. در حالی که ناگایا ، زخمی بر روی زمین افتاده بود همچنان به گرفتن عکس ادامه میداد تا اینکه با شلیک یک گلوله کشته شد. ویدئویی که یکی از خبرگزاریهای ژاپن منتشر کرد ، نشان داد که بر خلاف ادعای پلیس برمه ، وی به صورت اتفاقی به وسیله یک گلوله سرگردان کشته نشده است.
ادریس لطیف، عکاس 35 سالهای است که در پاکستان متولد شد، و قبل از اینکه در سال 1980 همراه خانوادهاش به تگزاس مهاجرت کند، در عربستان زندگی میکرد. او از سال 93 تا 96 قبل از اینکه به خبرگزاری رویترز بپوندد، برای هوستون پست کار میکرد.
او در سال 99 از دانشگاه هوستون با مدرک لیسانس هنر در روزنامهنگاری فارغالتحصیل شده است.
برنده پولیتزر در قسمت عکاسی داستانی feature: در این قسمت پرستون گاناوی Preston Gannaway از کنکورد مانیتور به جهت روایت صمیمانه کنار آمدن اعضای یک خانواده به بیماری مهلک مادر، برنده اعلام شده است.
پرستون گاناوی
عکسهای گاناوی بسیار تأثیرگذار هستند، او با زبان عکس داستان دست و پنجه نرم کردن یک مادر 44 ساله را با کلانژیوکارسینوما (سرطان مجاری صفراوی) به تصویر کشیده است. این مادر، کارولین نام داشت و 3 فرزند 14، 12 و 4 ساله داشت.
عکسی که دقایقی بعد از مرگ کارولین گرفته شده است
شما می توانید در اینجا داستان جدال کارولین را با بیماریاش بخوانید و در اینجا کل عکسهای او را از کارولین و خانوادهاش ببینید.
تصاویر شاهکار و تاثربرانگیزی بود. منطق برخورد با مرگ، گویا خیلی برایشان جاافتاده تر از فرهنگ ماست.
کم مونده بزنم زیر گریه…
چقدر وحشتناک…………………… اما بدبختی اینه که دومی رو با پیشرفت پزشکی متوقف کرد اما حماقت ادمها حد و حصر و پایانی نداره
سلام آقای مجیدی عزیز!
فقط تا پایان 31 فروردین ماه فرصت دارید تا به فرزند ایران در انتخاب برترین وبلاگ محیط زیست در سال 86 کمک کنید. این دومین دوره برگزاری مسابقه سبز وبلاگستان فارسی است.
هموطن عزیز و وبلاگنویس: اگر برای شما هم ارتقای فرهنگ محیط زیست ایرانیان اهمیت دارد و به حفظ زیباییهای طبیعت کشور عزیزمان علاقهمند هستید، خواهش می کنم در این نظرسنجی شرکت فرمایید و ضمن آشنایی با 31 وبلاگ برتر، به یکی از آنها که بیشتر میپسندید، رای دهید. پیشاپیش از وقتی که مینهید و به رونق مسابقه سبز ما میافزایید، صمیمانه سپاسگزاری میکنم.
http://zadgahamiran.blogfa.com/page/nazar86.aspx
خیلی سخته بدون مادر…..دارم از بغض خفه میشم.
تصویر مربوط به عکاس ژاپنی واقعاً حقشو داشت که انتخاب بشه. بدون اینکه هیچ کلمه ای بر زبان کسی جاری بشه، حکایت دردناکی به قلب بیننده راه پیدا میکنه!
خیلی عاااااااااااااااالی بود.مرسی
خیلی عالی بود
ممنون از اطلاعات خوبی که ارائه میکنی
خیلی زیبا بود تحت تاثیر قرار گرفتم….آیا مرگ پایان زندگی است؟
چه گواراست زندگی و چه سخت دل کندن از عزیزان .