زندگی مانند گُل سرخ ،فیلمی عالی در مورد ادیت پیاف با بازی ماریون کوتیارد
دیروز، 95 اُمین سالگرد تولد «ادیت پیاف» بود. زنی که صاحب یکی از خارقالعادهترین صداهای آواز بود و از خیابانهای پاریس، به شهرتی جهانی دست یافت. در سال 2007 «الیویه داهان»، فیلمی از روی زندگی پیاف ساخت که البته با اسم La Môme (گنجشک) –که لقب پیاف بود- نیز شناخته میشود.
فیلم، نگاهی به زندگی و آثار ادیت پیاف (ماریون کوتیارد) دارد. داستان از زمانیکه کودکی سهساله در کوچههای کثیف و محلههای بدنام پاریس بود، آغاز میشود. در 20 سالگی توسط لویی لوپلی (ژرار دوپاردیو) کشف میشود و به شهرت میرسد، اما …
«ادیت جیووانا گیسیو»، 95 سال قبل در بدترین خانوادهی ممکن بهدنیا آمد. پدرش آکروباتبازی مشروبخوار و ناموفق و مادرش، یک خوانندهی خیابانی بدنام و الکلی بود. ادیت هرگز توسط آنها حمایت نشد و در برههای از خردسالی، نزد مادربزرگش که مدیر خانهای بدنام بود زندگی کرد. برای مدتی هم دچار عفونت چشمی شد و بیناییاش را از دست داد. از نه سالگی برای آنکه ممرّ درآمد پدرش باشد، در خیابانها خوانندگی کرد. زندگی نامناسب در خیابانها و شرایط بد اجتماعیاش از او زنی مانند مادرش ساخت که در 17 سالگی، دختر کوچکش با نام «مارسلِ» را بر اثر مراقبت بد و مننژیت از دست دهد. او در 20 سالگی، خودش هم داشت مسیر پدر و مادرش را میرفت که توسط لوپلی کشف شد و برای خوانندگی به کافهای آبرومند رفت که پاتوق هنرمندلن زیادی بود. در آنجا به La Môme Piaf شهرت یافت که به معنای گنجشک کوچک بود. این لقب، بخاطر صدای زیبا و قد 142 سانتیمتریاش بود. ادیت پیاف، آثار ارزشمند زیادی از خود بهجا گذاشت و در 47 سالگی، پس از چندین سال دست و پنجه نرم کردن با سرطان پانکراس، در 11 اکتبر 1963 فوت کرد. او در کنار قبر دخترش به خاک سپردهشد و دهها هزار نفر از طرفدارانش، در مراسم تدفینش شرکت کردند، بهطوری که آنروز در پاریس خیابانها بهطور کامل بستهشدند. چنین چیزی تنها در روز پس از پایان جنگجهانی دوم سابقه داشت.
فیلم «زندگی مانند گل سرخ»، یک بیوگرافی زیبا دربارهی یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان عرصهی آواز است. فیلم، با توجه به زندگی پرتلاطم پیاف با فلشبک و فلشفورواردهای مداوم، داستانش را بیان میکند و بسیاری از آوازهای زیبای پیاف در طول فیلم شنیده میشود. ما با ادیت پیافی مواجهیم که علیرغم زندگی ولنگارش، همواره اعتقادش را به حضرت مسیح و ترزای قدیس حفظ کرد و برای به شهرت رسیدن، چیزهای زیادی را از دست داد. فیلمبرداری و کارگردانی بسیار هنرمندانه و هوشمندانه است. حرکت دوربین و تدوین در سکانس سرباز شاعری که برای پیاف ترانهای گفته و آن را روز قبل از اعزامش به خط مقدم برایش میخواند و سکانس رسیدن خبر سقوط هواپیمای مارسل، دیدنی است. با اینحال، فراز چالشانگیزی از زندگی پیاف در فیلم به نمایش در نیامده. در روزهای اشغال فرانسه توسط آلمان، پیاف برای سربازان آلمانی آواز میخواند. این برای فرانسویها، به معنای خیانت بود. با اینحال پیاف بعدها ادعا کرد که او عضو گروه مقاومت فرانسه بوده. مدرکی برای اثبات این موضوع بدست نیامد، با اینحال گفته شده که پیاف موفق شد با توجه به ارتباطاتش، چندین فرانسوی یهودی را برهاند و با زندانیان فرانسوی هم عکسهای دو نفره میانداخت تا آنها برای فرار، عکسها را ببرند و در پاسپورت جعلیشان بهکار برند. فیلم میتوانست با پرداختن به این موضوع، زندگی سیاسی پیاف را هم علاوه بر زندگی شخصی، هنری و عاطفی او نمایش دهد و تصویری کامل از هنرمند به بیننده نشان دهد.
اما برگ برندهی فیلم بازی «ماریون کوتیارد» در نقش اصلی است. کوتیارد، بسیار پیش از آنکه توسط «تیم برتون» به سینمای انگلیسیزبان و هالیوود معرفی شود، توسط پدرش که کارگردان تئاتر بود با بازیگری آشنا شد و روی صحنه رفت و بعد از مدتی، وارد سینمای فرانسه شد. مادر کوتیارد، فرزند تهتغاری خانواده را در 66 سالگی بهدنیا آورد و جالب است که با 101 سال سن، در قید حیات است! اگر شناختتان از بازیگری کوتیارد، در حد «ماهی بزرگ»، «دشمنان ملت»، «نُه» و «اینسپشن» است، هنوز پتانسیل و استعداد واقعی او را نشناختهاید! نه تا وقتی که این فیلم را از او ندیدهاید! کوتیارد برای بازی در نقش ادیت پیاف، موهای قسمت جلوی سرش و ابروهایش را تراشید و زیر گریم سنگینی رفت که هربار، 5 ساعت بهطول میانجامید، پس از این گریم، دیگر نمیشود او را بهعنوان کوتیارد شناخت. از آن بانوی شیرین و زیبا و باوقار فیلمهای انگلیسی او خبری نیست. او قوز می کند، گشاد راه میرود، رفتاری پرخاشگر دارد و مثل یک ولگرد حرف میزند، تا حدی که عقلش زایل شود مینوشد و بداخلاق است. کوتیارد با آن میمیک و گریم و فیزیک متفاوت، اصلاً خود خود پیاف است. بازی او بهقدری چشمگیر و زیبا بود که جایزهی اسکار بهترین بازیگر زن را بهدست آورد و به این ترتیب، پنجمین هنرپیشهای شد که برای فیلمی غیرانگلیسیزبان به این جایزه میرسد. پیش از او «سوفیا لورن»، «رابرت دنیرو»، «بنیسیو دلتورو» و «روبرتو بنینی» به این افتخار رسیدند. او هنگام دریافت جایزهاش گفت: «متشکرم زندگی، متشکرم عشق، و این حقیقت است که چندتایی فرشته در این شهر هستند!»
پیش از این فیلم، فیلمی در سال 1983 به نام «ادیت و مارسل» از روی ماجرای عشقی پیاف و «مارسل سردان» که یک بوکسور بود، توسط «کلود للوش» ساختهشد. پسر خود سردان، نقش مارسل و «اِولین بویک» نقش پیاف را بازی میکرد. آخرین ترانهای که پیاف خواند، non je ne regrette rien(نه، پشیمان نیستم!) نام داشت. در آنزمان او بشدت بیمار بود و روی پا ایستادن هم برایش حکم مرگ داشت. با اینحال و با تمام دردی که میکشید، آخرین ترانه و آخرین حرفش را به زندگی با صدایی جادویی اجرا کرد. تا پیش از اینکه این فیلم را ببینید، با وجود بهترین ترجمه از متن ترانه و بهرغم دانستن این حقیقت که این آخرین ترانهاش بود و با خواندن تحلیلهای مختلف از استفادهی آهنگش در فیلم «اینسپشن»، واقعاً معنای آن را درک نخواهید کرد. این ترانه، چکیدهی یک زندگی است. داستان زنی که صدایی به لطافت گلسرخ و صلابت موجی سهمگین داشت؛ زندگی همواره در مقابلش ایستاد و روزگار در جنگ همیشگی با او برآمد، او هم در برابر همهچیز که میخواست پیاف بودن را از او بگیرد، ایستاد. با صدایش به جنگ فراموش شدن رفت و تا جایی که قدرت داشت، از افسانهاش دفاع کرد. زنی که زندگیای چون گل سرخ داشت، چرا باید از چیزی پشیمان باشد؟
دیروز گلچین بهترین آثارش رو از تورنت گرفتم و گوش دادم . عالی بود .
خیلی دلم خواست ببینمش. ازکجا میشه تهیه ش کرد آیا؟
حتا اگر این یادداشت بهترین مطلبی نباشد که در مورد ادیت پیاف نوشته شده باشد میتواند یکی از زیباترین، موجزترین و موثرترین مطالبی باشد که در این مورد نوشته شده است. نثر زیبا، بینقص و ایجازگونهیی که در این یادداشت بهکار گرفته شده است تاثیری روی آدم میگذارد که یک خواننده نمیتواند آن را با تیرهی پشتاش حس نکند. کاستی این متن، اگر بهواقع کاستی داشته باشد، نبودن لینک ترانهی « پشیمان نیستم.» همراه با ترجمهیی از آن است. خیلی بهتر بود اگر لینکی از مجموعهی ترانههای پیاف بهاین یادداشت اضافه میشد.
ممنون از لطف شما. در مطلبی که قبلاً دربارهی Inception توسط برادرم نوشتهشده، لینک دانلود این ترانه و ترجمهاش موجود است. استفادهی مجدد از آن، در حالیکه نگارش آن مطلب، مدت چندانی نگذشته، دوبارهکاری بود.
کاش لینک آهنگ بود
مدتی پیش وقتی این جا خوندم که هنوز این فیلم رو ندیدین، حسابی تعجب کردم. خوشحالم که بالاخره این اتفاق افتاد. در کنار اعتبار و اهمیت شخص ادیت پیاف، به نظرم این فیلم از اوناییه که اگر فیلم باز باشی و ندیده باشیش، یه جای کارت حتما اشکال داره 🙂 بازی ماریون کوتیارد حرف نداشت. در عین حال با شما موافق نیستم که فیلم می بایست جنبه های بیشتری از زندگی پیاف رو به نمایش می گذاشت، چون اونوقت حتما یکدستی و روانی فیلمی رو که دیدیم نداشت و مجبور بودن کمی از هر تکه از زندگیش رو کنار هم بچینن که به دلیل محدودیت زمانی در یک فیلم، هیچ کدوم هم فرصت کامل شدن پیدا نمی کرد.
ممنون. با او هنوز هم میتوان معجزه صدا را باور داشت!
بهترین های پیاف رو میتونید از لینک زیر دریافت کنید:
http://www.mediafire.com/?yymixeg5lyh
من عاشق پیاف هستم .
خیلی مطلب جالبی بود .
و جالب تر از همه اینها برای من این بود که دقیقا زمانی که من این پست را توی گودر باز کردم برای خوندن، به طور اتفاقی(Shuffle) از بین حدود 50 گیگ موزیک روی هاردم، آهنگ”Ne me quitte Pas” با صدای این خواننده رو داشتم با هدفون گوش میدادم و اصلا فکر نمیکردم این پست در مورد اون باشه.
من همین یک دونه ترک رو ازش روی هاردم دارم.
🙂
سلام :
لینک زیر مربوط به دانلود آلبوم بهترین های پیاف
(The Very Best Of Edith Piaf – 1991 ) می باشد که در وبسایت
hotfile است.
http://hotfile.com/dl/90017298/6015533/91EdPiThVeBeOf.rar.html
پسورد فایل هم somospacifistasمیباشد.
من این لینک را از این صفحه برداشته ام.
http://avaxhome.ws/music/Edith_Piaf_The_Very_Best_Of.html
Sorry for writing in English, as I dnt have parsi font, the translation of Lavie en rose could be Beautiful life as in french, when you say La vie est rose? means that everything ok? ..she is my favourate singer, her song of la foule must be listened and imagined ..
موضوع و نوشتار شما بسیار عالی است. به خصوص همین نوشته تان. در چند نقطه از متن، تنم لرزید.
پاینده و پیروز باشید.
Inception
Non rien de rien
E. Piaf
Non! Rien de rien …
Non ! Je ne regrette rien
Ni le bien qu’on m’a fait
Ni le mal tout ça m’est bien égal !
Non ! Rien de rien …
Non ! Je ne regrette rien…
C’est payé, balayé, oublié
Je me fous du passé!
Avec mes souvenirs
J’ai allumé le feu
Mes chagrins, mes plaisirs
Je n’ai plus besoin d’eux !
Balayés les amours
Et tous leurs trémolos
Balayés pour toujours
Je repars à zéro …
Non ! Rien de rien …
Non ! Je ne regrette non …
Ni le bien, qu’on m’a fait
Ni le mal, tout ça m’est bien égal !
Non ! Rien de rien …
Non ! Je ne regrette rien …
Car ma vie, car mes joies
Aujourd’hui, ça commence avec toi !
من از هیچ چیز پشیمان نیستم!
نه ! هیچ،هیچ
نه!من از هیچ چیز پشیمان نیستم
نه از خوبیهایی که به من رسیده
نه از بدیهایش، هردو برای من یکسان هستند
نه هیچ ،هیچ
نه ! از هیچ چیز من پشیمان نیستم
انجام شده ،جارو شده و به فراموشی سپرده شده
من گذشته را به آتش می کشم
با خاطراتم
آتش را شعله ور می کنم
با غمها و با شادیهایم
چون به آنها دیگر احتیاجی ندارم
عشق جارو شده
با همه شور و تپش هایش
جارو شده برای همیشه
من دوباره از صفر شروع می کنم
نه هیچ ،هیچ
من از هیچی پشیمان نیستم
نه خوبیهایی که داشته ام
و نه بدیهای آن
هردو برای من یکسان هستند
نه ! هیچ،هیچ
من از هیچ جیز پشیمان نیستم
چون که زندگی ام ،چون که شادی ام
copyright : http://ghanbari30.blogfa.com/
به نظرم در مورد این فیلم متن قشنگی نوشتید، اما در مورد صحنه طلایی فیلم که خبر مرگ مارسل میرسه کم نوشتید. اون صحنه انقدر زیباست که مو به تن آدم سیخ میشه و اشک از چشماش جاری میشه، باید یه کم در مورد فیلم برداری ویژه اون هم می نوشتید.
نوشته شما باعث شد برای انومین بار ، بار دیگه فیلمو ببینم.
ممنون.
فیلم خیلی زیبایی است برای دوستی که پرسیده بود از کجا تهیه کند این آدرس را گذاشته ام
http://www.new.azmabepors.com/shop/item/?i=1053
باخاطراتم آتشی می سازم غم ها و شادی هایم
دیگر به آنها احتیاچی ندارم عشق هایم رفته اند
و زخم های روحم نیز همچنین برای همیشه پاک شده اند
باید دوباره از نو شروع کنم
این لینک یه آلبوم دیگه از ایشون :
http://www.mediafire.com/?jiztktdty2o
من هفته گذشته بطور خیلی اتفاقی تو شبکه جم می فیلم la vie en roseرو دیدم.هیچی ندارم واسه گفتن جز یه سکوت که تو یه بغض بزرگ کنج گلوم جا خوش کرده.فقط صداش تو ذهنم مونده. که وقتی میرسه به گوشهام تمام روحمو حس میکنم و از اشک لبریز میشم…
خیلی جالب بود من این فیلم راسه باردیدم وباورمنشد که این هنرپیشه رل ادیت رااینطوربازی کند ادیت پیاف راهم قبلا میشناختم
هم زندگیش راوهم ابروان مانند نخش راچون درپاریس بودم ومیدیدم
کتابفروشیهای کناررود سن ارایشات مفازه هاشون عکس اوبود
گفته اند مهستی ادیت پیاف ایران بود البته صرفنظر ازندگی کثیف
کودکی ادیت . تنها صدامیماند .
فرانک مجیدی عزیز
فیلم را در ماهواره دیدم.بسیار زیبا ،جذاب ومتفاوت بود.نوشته شما را بعد از دیدن فیلم خواندم.که نوشته شما هم زیبا بود .پیاف یک هنرمند بسیار قوی بود.هنرمندی که برای مخاطبانش احترام قایل است و در هر شرایطی می خواهد آنها را به اوج لذت برساند.هنر را فقط برای هنر نمیخواهد.بلکه مخاطبش برایش حرف اول است. صحنه های بسیار خیره کننده،میزانسن های بسیار دقیق،قاب های تصویری زیبا،موسیقی تکان دهنده،وبازیهای بسیار درخشان ،آنچنان تاثیری گذاشته که میتوان چندین بار این فیلم را دید ولذت برد.
فرانک جان باز ممنونم از نوشته هات و قلم گل سرخی شما.
الان در حال تماشای اخرای فیلم که پیاف در حال ساخت (ترانه نه پشیمون نیستم ) ازشبکه اوا مووی هستم ان هم برای چهارمین بار . از فیلم چی بگم … از تون صدای پیاف چی بگم…؟: یادش گرامی : بانو مرضیه : چی بگم وقتی که این دیونه دل ، بونه میگیره ترا میخواد ، ترا میحواد ،چییی بگم؟
یک هفته قبل فیلمو به طور اتفاقی دیدم و به این فکر می کنم که یه معلم به راحتی و بدون ردو بدل کردن کلمه ای با نمایش این فیلم می تونه رنگ عشق رو به شاگرداش بیاموزه…. عشق به هنر عشق به اطرافیانش و عشق ورزیدن به معشوق