کارهای شگفت انگیز ناسا برای تعلیم فضانوردان آپولو
نویسنده مهمان: فریدون خورشیدی: در دوران پس از جنگ جهانی دوم و رقابت‌های فضایی میان ایالات متحده و شوروی سابق، همیشه اولین‌ها از آن روسها بود .
اولین ماهواره و اولین انسان را روسها به فضا فرستادند. افتخار اولین راهپیمایی فضایی نیز نصیب روسها شد. نظر عمومی بر این بود که روسها برتر از امریکایی‌ها در عرصه فضا هستند. هر چند در واقع این طور نبود، ولی به نظر می‌آمد از نظر تبلیغاتی ایالات متحده بازنده میدان است.
در همین ایام رئیس جمهور ایالات متحده در اوائل دهه شصت برنامه سفر به ماه را اعلام کرد. برنامه‌ای بلند پروازانه و پرهزینه که بسیار دشوار و حتی غیر ممکن به نظر می‌رسید. این پروژه آپولو نام گرفت و در نهایت سفینه آپولو 11 بر سطح ماه فرود آمد و نیل آرمسترانگ قدم بر سطح کره ماه گذاشت .این پروژه صرفا تبلیغاتی نبود بلکه کاوش‌های علمی بسیاری نیز در مورد ماه در طی این پروژه انجام شد. به طور مثال در یکی از این ماموریت‌ها آیینه مخصوصی در سطح ماه نصب شد تا بتوان فاصله دقیق ماه از زمین را با استفاده از پرتو لیزر ارسالی از سطح زمین و بازگشت آن بعد از برخورد به آیینه نصب شده در ماه و اندازه گیری زمان رفت و برگشت با دقت کمتر از چند سانتیمتر اندازه گرفت. بعد از آن در طی چند سال اندازه گیری مداوم این فاصه کشف شد که ماه هر سال چند سانتیمتر از زمین دور می‌شود و این کشف مدیون آیینه نصب شده در ماه و ماموریت آپولو است.
برای این پروژه برنامه‌ریزی کاملی صورت گرفته بود و تمامی کارهایی که فضانوردان باید انجام می‌دادند، دقیقا مشخص شده و بارها تمرین شده بود، حتی نصب پرچم در ماه هم بارها تمرین شده بود ( تصویر زیر)
گروه پروازی آپولو 14 در حال تمرین نصب پرچم در تمرین شبیه‌سازی پیاده روی در سطح ماه
این تمرین‌ها در فضاهای باز، فضاهای بسته، در لباس فضایی، در زیر آب و در هواپیما، در سانتریفیوژ، استخر،در اقیانوس و خلاصه هر جایی که ناسا فکر می‌کرد لازم است، انجام شده بود.
آنها خود را برای هر احتمال و پیشامد ممکن آماده و آموزش‌ها و تمرینهای لازم برای مواجهه با آن شرایط به فضانوردان داده شده بودند. فضانوردان در بازگشت برای فرود در آب آموزش دیده بودند، همان طور که برای فرود در بیایان یا جنگل در صورتی که کپسول نجات در جای تعین شده (اقیانوس) فرود نیاید و به زمین اصابت کند، آماده بودند.
همچنین فضانوردان تمرینهای تحمل شتاب بالا G force و مانور و حرکت در شرایط کم‌وزنی یا بی‌وزنی، چگونگی راندن ماشین ماهنورد در سطح ماه یا فرود سفینه ماه نشین بر سطح ماه را بارها تمرین و تکرار کرده و کاملا بر آنها مسلط شده بودند.
در زیر تعدادی از عکسهای آرشیو ناسا مربوط به این تمرین‌ها را با توضیح مشاهده می‌کنید:
یک قدم کوچک: نیل آرمسترانگ در حال تمرین برای پا گذاشتن به اولین پله، جهت سوار شده بر سفینه ماه‌نشین عقاب. (نهم جولای 1969یک هفته قبل از پرواز آپولو 11 )
شبیه سازی راهپیمایی در شرایط نیروی جاذبه گرانشی کم: آویزان کردن فضانوردان به صورت زاویه‌دار و راهپیمایی بر روی دیوار حالتی را ایجاد می‌کند که فضانورد یک ششم وزنش را احساس می‌کند که معادل وزن فضانورد در هنگام راهپیمایی در سطح ماه است.
دانشمندان علائم حیاتی بدن و وضعیت فضانوردان را پایش می‌کردند تا بدانند در حالی که فضانورد در حال راهپیمایی، پرش یا دویدن است، سرعت ،آستانه خستگی و انرژی مصرف شده توسط فضانورد چگونه و به چه مقدار خواهد بود.
در عکس بالا که در سال 1963 گرفته شده، شبیه‌ساز اولیه راهپیمایی در جاذبه کم را در مرکز تحقیقات لانگلی در ویرجیانا می‌بینید. در عکس بعدی که در سال 1968 گرفته شده، شبیه‌ساز دیگری را می‌بینید:
دستگاه شبیه‌ساز سفینه ماه نشین: سفینه ماه نشین اصلی هرگز در سطح زمین قابل آزمایش و تمرین نبود، چون موتور این سفینه متناسب با جاذبه کم ماه طراحی و ساخته شده بود و در جاذبه بسیار زیاد زمین نسبت به ماه قابل آزمایش و تمرین نبود، بنابراین نیاز به وسیله‌ای بود تا بتوان عملیات فرود با سفینه ماه نشین را با آن تمرین کرد.
این وسیله با قابلیت پرواز در تمام جهت‌ها برای شبیه‌سازی عملیات فرود سفینه ماه نشین بر روی سطح ماه طراحی و ساخته شد. این وسیله توسط ناسا و شرکت بل ساخته شد و موتور توربوفن این وسیله ساخت جنرال الکتریک بود.
موتور آن در مرحله اول وسیله را تا ارتفاع 1500 فوتی بالا می‌برد، سپس با کم کردن سوخت تزریق شده به موتور حالتی را ایجاد می‌کردند که موتور نیروی لازم جهت تحمل پنج ششم وزن آن را داشته باشد. این کار جهت شبیه‌سازی شرایط جاذبه کم سطح ماه انجام میشد. سپس در این وضعیت فضانوردان کنترل، هدایت و فرود با این وسیله را تمرین می‌کردند.
در این عکس، نیل آرمسترانگ در حال پرواز آموزشی شش دقیقه‌ای با این وسیله به ارتفاع 300 فوتی می‌رسد. این عکس در 16ژوئن1969، یعنی یک ماه قبل از پرواز آپولو11 گرفته شده است:
فرود در آب: فضاپیمای آپولو طوری طراحی شده بود که در بازگشت، در اقیانوس فرود بیاید که به معنای تمرینات بیشتر جهت آموزشهای خروج و نجات از آب بود. این مرحله شامل تمرین با فضاپیمای مدل در استخر و خلیج مکزیک بود.
تصویر زیر گروه پروازی آپولو1 را در حال تمرین در استخر (سال1966) نشان می‌دهد:
عکس پایین گروه پروازی آپولو 7 را در حال تمرین خروج از فضاپیما در خلیج مکزیک (سال1968) نشان می‌دهد:
تمرینهای ماموریت‌های مربوط به سطح ماه: فضانوردان آپولو مقدار زیادی از وقت خود را در داخل تأسیسات ناسا، در حالی که لباس کامل فضایی به تن داشتند، صرف تمرین تمام مأموریت‌های خود با تمام جزئیات، در بازه زمانی تعیین شده برای هر ماموریت می‌کردند. عکس زیر فضانوردان آپولو12 را در حال تمرین مستند‌سازی نمونه سنگهای سطح ماه در مرکز فضایی کندی نشان می‌دهد (سال1969):
تمرینهای جمع‌آوری نمونه: درعکس زیر، فضانوردان آپولو 17 در حال تمرین جمع‌آوری نمونه سنگ از سطح شبیه سازی شده ماه در مرکز فضایی کندی در فلوریدا را دیده می‌شوند:
وسیله نقلیه ماهنورد: برای فضاپیماهای آپولو 15،16و17 یک وسیله نقلیه برقی به عنوان ماهنورد ساخته شد.هدف از ساخت این وسیله کمک به فضانوردان جهت طی مسافت بیشتر نسبت به راه رفتن و دسترسی به نقاط دورتر برای نمونه برداری و انجام ماموریت‌ها بود.
عکس زیر نمونه‌ای از این ماهنورد را در مرکز فضایی مارشال در سال 1970 در طی تمرینهای نهایی فضانوردان آپولو16 نشان می‌دهد:
آموزش میدانی زمین‌شناسی: فضانوردان آپولو دوره‌های زمین‌شناسی لازم جهت جمع‌آوری نمونه سنگ از سطح ماه را گذرانده بودند.عکس پایین فضانوردان را در حال بررسی تعدادی سنگ در ناحیه Big bend در تگزاس غربی در سال 1964 نشان می‌دهد:
آموزشهای خروج و نجات از جنگل: ماموریت‌های آپولو برای فرود در اقیانوس طراحی شده بود. برای همین فضانوردان بیشتر برای خروج از کپسول نجات در استخر و اقیانوس تمرین می‌کردند ولی در صورتی که بنا به دلایل غیر منتظره در جنگل یا صحرا فرود می‌آمدند نیز آموزشهای لازم جهت نجات و خروج از صحرا و جنگل طراحی و تمرین شده بود.
در این عکس، فضانوردان در حال جمع آوری شاخ و برگ برای ساختن سرپناه هستند (سال1967):
آموزش خروج و نجات از صحرا: در صورتی که کپسول بازگشت فضانوردان به جای اقیانوس در سطح زمین فرود می‌آمد،لازم بود آموزشهای لازم به فضانوردان جهت نجات خود در هر نقطه‌ای که فرود می‌آمدند، داده میشد. به همین دلیل علاوه بر آموزشهای نجات و خروج از جنگل، آموزشهای دیگری نیز در نقاط صحرایی نزدیک پایگاه هوایی Stead در نوادا و همچنین نقاطی در ایالت واشنگتن برای این منظور به فضانوردان داده شد.
در این عکس، گروهی از فضانوردان ناسا در عکس یادگاری پایان دوره آموزش صحرایی در نوادا دیده می‌شوند:
در عکس پایین فضانوردان در حال یادگیری وشناخت طریقه مواجهه و رفتار با مارهای غیر سمی هستند:
تمرین ماموریت‌ها با تمام جزئیات: فضانوردان تمامی ماموریت‌هایشان در ماه را با تمام جزئیات آن را هم با لباس کامل فضانوردی هم بدون آن بارها تمرین می‌کردند تا اطمینان حاصل شود که آنها کاملا بر کاری که قرار است در ماه انجام دهند آگاهی و تسط کامل دارند و در شرایط دشوار در سطح ماه غافلگیر یا منفعل نشوند:
شبیه‌سازی تعلیق: یکی از روش‌های آموزش کار در شرایط کم‌وزنی یا بی‌وزنی، تمرین راهپیمایی فضایی در زیر آب است. این شبیه‌ساز شامل مخزن بزرگی از آب است که معمولا ماکتی در مقیاس واقعی از قسمتهای مختلف فضا پیمادر آن قرار دارد:
آموزشهای مربوط به تحمل شتاب بالا(G Force): سرعت حرکت فضاپیما چه در زمان رفت (خروج از سطح زمین) چه در زمان برگشت به زمین به سرعت تغییر می‌کند. آهنگ تغییر سرعت، شتاب نامیده می‌شود.هر چه شتاب بیشتر باشد نیروی وارده به بدن نیز زیادتر است. بنابراین نیاز به تمرین‌هایی جهت افزایش قدرت تحمل شتاب بال ادر فضانوردان بود.به همین منظور سانتریفیوژی در مرکز فضایی Manned ساخته شد تا این شرایط را شبیه سازی کند. فضانورد در داخل کره فولادی می‌نشیند و دستگاه با سرعت ثابت حرکت می‌کند. البته شتابی که در این حالت به بدن فضانورد وارد می‌شود، ناشی از تغییر مداوم جهت حرکت است که به آن شتاب جانب مرکز می‌گویند. طول بازوی این وسیله 50 فوت است و می‌تواند به سرعت 88 مایل بر ساعت و 24 دور در دقیقه برسد.
آموزشهای شرایط بی‌وزنی: عکس بالا Edwin Aldrin را در حالی که لباس کامل فضانوردی بر تن دارد، در حال تمرین در شرایط بی‌وزنی در یک هواپیمای KC-135 نشان می‌دهد. این عکس درست یک هفته قبل از پرواز آپولو11 گرفته شده که آلدرین و آرمسترانگ را تبدیل به اولین انسانهایی کرد که قدم به ماه گذاشتند.
توضیح: مکانیزم این تمرین به این صورت است که قسمت بار و مسافر هواپیما را تخلیه و جداره داخلی آن را با مواد نرم می‌پوشانند، در این صورت فضایی به شکل یک راهرو جهت تمرین و مانور ایجاد می‌شود، سپس هواپیما به ارتفاع بسیار بالا می‌رود و با سرعت زیاد به سمت زمین شیرجه می‌زند. شتاب شیرجه هواپیما طوری تنظیم می‌شود که برابر سرعت سقوط آزاد اجسام در آن ارتفاع باشد، در این حالت تمامی وسایل و افراد داخل هواپیما معلق می‌شوند و شخص احساس بی‌وزنی می‌کند. نکته جالب این است که این تمرین شبیه‌سازی نیست، بلکه دقیقا اتفاقی است که برای فضاپیماها در مدار زمین اتفاق می‌افتد. شاید عجیب به نظر برسد ولی دلیل بی‌وزنی در فضا به خاطر سقوط آزاد فضاپیماها و ماهواره‌هایی است که در مدار زمین گردش می‌کنند. بعضی افراد تصور می‌کنند که در خارج از جو زمین جاذبه وجود ندارد و به همین دلیل شخص احساس بی‌وزنی می‌کند در حالی که جاذبه وجود دارد و به فضاپیما و ماهواره‌ها نیرو وارد می‌کند .توجه داشته باشید اگر جاذبه وجود نداشت اصلا ماهواره در مدار زمین گردش نمی‌کرد بلکه در خط مستقیم از زمین دور میشد، وجود نیروی جاذبه است که ماهواره‌ها را در مدار نگه می‌دارد. حالا شاید بپرسید که اگر ماهواره‌ها در حال سقوط آزاد به سمت زمین هستند. چرا به زمین اصابت نمی‌کنند. جواب آن را در پستی جداگانه توضیح خواهم داد.
آموزشهای مربوط به ماه نورد: ناسا یک نمونه آموزشی از ماهنورد برای تمرین فضانوردان در شبیه‌سازی جمع‌آوری نمونه در مرکز فضایی کندی ساخته بود. فضانوردان طریقه رانندگی و جمع آوری نمونه را با این وسیله تمرین می‌کردند.
این نوشته‌ها را هم بخوانید
مرسی . عالی بود
توی این مدت همچین پست جالب و آموزنده ای نخونده بودم. واقعا منحصر به فرد بود. ممنون از آقای خورشیدی و مثل همیشه مجیدی.
بی تردید یکی از بهترین پست هایی بود که تا به حال در یک پزشک خوانده ام. دست شما درد نکنه.
خیلی جالب و عالی بود.
فقط توی قسمت «آموزشهای شرایط بی‌وزنی» نوشته شده «عکس بالا» که اگر تصحیح بشه بهتر میشه.
خسته نباشید
راستی روز پزشک هم مبارک ;)
ممنون
با سلام، احتراما آقای دکتر امسال بوعلی سینا تولد پیش از موعد داشته اند؟! چون تا پارسال روز پزشک یکم شهریور بود! جسارتا زایمان زودرس در کار بوده یا شما و آقای وحید هلال ماه را زودتر از ما رویت کرده اید؟! در ضمن پست جالبی بود، ممنون آقای خورشیدی
ایشان به استقابل روز پزشک رفته بودند. یه هفته پره ماچوریتی که اصلا مشکل خاص نیست!
ممنون از مطلبی که گذاشته بودید ، جالب بود .
Salam
Dala’iele ghabele tavajohi dar movrede dorogh boudan safar be Mah movjood ast.
Dar soret emkan, lotfan be linke zir nazari biandazid:
http://theconspiracyzone.podcastpeople.com/posts/28159
با تشکر از مطلب زیباتون،دوستی در بالا لینکی گذاشته مبنی بر دروغ بودن پروژه آپولو،آیا واقعا ناسا در مورد یک همچین موضوع بزرگی دروغ میگه،اصلا رقابت فضایی آمریکایی ها با روسها ارزش این رو داره که ناسا چندین میلیارد دلار بودجشو خرجه یک دروغ تاریخی کنه؟لابد موشک ساترن پنج که پروازش تو کل دنیا به صورت زنده پخش شد هم دروغ بوده
کلا بسیاری طرفدار تئوری توطئه هستند و اصلا عادت ندارند با جستجوی ساده‌ای در اینترنت استدلال‌هایی که ناسا در پاسخ به این شک و تردیدها به روشنی بیان داشته بخوانند. متأسفانه برخی از سایت‌های ایرانی هم با اهداف خاص به این قضیه دامن می‌زنند.
از آنجا که ایرانی‌های ذاتا طرفدار نظریه تئوری توطه هستند و به علاوه دروغ بودن این قضیه، جذابیت علمی تخیلی زیادی دارد، خیلی‌ها دوست دارند که به خودشان بقبولانند که این سفر انجام نشده و جالب است که در تفکر خود مصر هم هستند و تعصب خاصی دارند.
Bandeh goftam “Dala’iele ghabele tavajoh “, nagoftam Gheire ghabele enkar ! Be nazar miresad fargh in do baraie ba’zi az dostane gerami rowshan naboodeh.
Chand sal ghabl, channel ARTE mostanadi dar movrede tasavir mahvare keh dar movrede safar beh Mah dar sarasar donia be namaiesh gozashteh shod, pakhsh kard ke migoft: in filmha dar studio’ie Stanley Kubrik keh Nasa Baraie Modati Ejare’ash kardeh bood, zabt shodeh bood; Va bekhatere in ba vakoneshe manfi va besiar shadide Stanley Kubric robero shod. Nasa dalil avard keh chon emkan fan’nie tasvir bardari dar kore’ie Mah faraham nabood, majboore be in kar shodand!
Jenabe Majidi, sarvare gerami, Shoma dar javabetan be comment bande, kheili rahat do se ta vasleh’ie najoor zadid. Movazeb bashid keh nakhasteh, tabdil be kasani nashavid keh hameh ra Siah ia Sefid mibinand.
Vaght khosh
سلام، بهتر بود به منابع معتبرتری که در آن ادعای کاذب بودن سفر ، هماره پاسخ‌های ناسا با هم عنوان شده بودند؛، لینک می‌دادید تا من و خواننده‌ها تصور نکنیم که شما یک جانبه در این مورد فکر می‌کنید. در این صورت خود خواننده با مقایسه ادعاها و پاسخ‌ها، خود، تصمیم می‌گرفت که چیز درست است.
مثلا چقدر خوب بود به اینجا لینک می‌دادید. البته در زبان فارسی هم در جاهایی هم به صورت پراکنده به این مسئله پرداخته شده. اما درکمال تعجب برخی از سایت‌ها بدون تعهد به خواننده‌هایشان فقط اتهامات را بارها و بارها کپی پیست کرده‌اند و از گذاشتن و ترجمه پاسخ‌ها خودداری کرده‌اند. به این می‌گویند سو دادن ظالمانه مخاطب و القای نتیجه‌گیری خاص در ذهن او.
خاکستری دیدن این است که هر شخص وقتی خبری را می‌بیند از چند منبع آن را چک کند و یک تنه به قاضی نرود. توصیه میکنم خیلی ساده moon hox answers یا moon conspiracy answers را جستجو کنید.
arzeshe khondanesho dasht
دکتر جان ممنون از این همه دقت و کامل بودن مقالات علمی تون
ما که بسیار استفاده کردیم.
جداً لذت بردم… دست آقای خورشیدی و مجیدی هردو درد نکند
بسیار عالی بود.واقعا دلم میخواست جای نیل آرمسترانگ باشم.رفتن به یک کره دیگر آنهم برای اولین بار در طول تاریخ بشر واقعا افتخار آمیزه و (…)
ممنون آقایان خورشیدی و مجیدی.
besyar ali va amuzeshi bud…thanks a lot
با اینکه سرم درد می کرد اما تا آخرش رو خوندم… ممنون
مرسی خیلی خوب بود . اصولا معتقدم یا نباید پستی نوشت یا باید اون رو به بهترین نحو نوشت .
فراموش نکنیم آمریکا بزرگترین فریب دهنده جهان است و همان سالها اثبات شد که سفر آپلو 11 به ماه دروغی بیش نبود و تمام تصاویر جعلی بود.
واقعاً مطلب بی نظیری بود. وقتی که فکرشو میکنم تمام این کارها 40 سال پیش انجام شده واقعاً حیرت میکنم و افتخار میکنم به افرادی مثل نیل آرم استرانگ که این جرات رو داشت به جایی بره که معلوم نبود چه اتفاقاتی ممکنه پیش بیاد و آفرین میگم به دانشمندای ناسا که تونستن نقش بسیار مهمی توی پیشرفت دانش بشری داشته باشن. البته همه میدونیم که کلی از این دانشمندا خارجی هستن مثل دکتر فیروز نادری اما به خاطر بستر مناسبی که توی ناسا وجود داره تونستن کارهای بسیار بزرگی انجام بدن. خدمت اون کسایی هم که فکر میکنن ماموریت آپولو و سفر به ماه دروغ بوده، عرض کنم که ماموریت مریخ پیمای فرصت و روح رو چی میگن؟ حتماً اونم دروغه. قرار بود مریخ پیما 2 ماه به درستی کار کنه اما اونقدر خوب و با تکنولوژی بالا ساخته شدن و خوب هدایت شدن که تونستن بیش از 18 ماه بدرستی کار کنن.
دوست عزیز از نظر فنی فرستادن ماهواره و تجهیزات به کرات دیگر امکان پذیره ولی فرستادن انسان به جایی مثل ماه که جو نداره وتشعشعات کیهانی شدیدی داره که از هر ماده ای عبور میکنه اونهم با تکنولوژی 40 سال پیش غیر ممکنه همین الان هم غیر ممکنه.شاید بگید پس فضانوردان داخل ایستگاه فضایی چطور زنده اند؟
جواب:چون ایستگاه فضایی داخل میدان عظیم مغناطیسی زمین است که از فضانوردان در برابر پرتوهای کیهانی محافظت میکنه که کره ماه فاقد همچین چیزی است.
مطلب خیلی خوبی بود ولی خیلی روده درازی داشت
نصف مطلب باید حذف یا خلاصه میشد
سلام خیلی خیلی ممنون بابت مطالب بسیار عالیتون
کلا من وقتی میام تو سایت شما یه احساس خوبی نسبت به علم و زندگی پیدا میکنم
ممنون از توجهتون به کامنت ها و پاسخ به اونها بسیار عادلانه و بی طرف
با سپاس
Salam
Emkane pasokh dadan be pasokh shoma fa’al nist.
Ma’zerat khahiam ra lotfan bepazirid baraie daghaieghi keh az shoma be iaghma bordam.
Piroz o sarboland bashid.
با تشکر از مطلبی که نوشتید و یادآوری اینکه کار نیکو کردن از پر کردن است
ولی چیزی که برام سوال شده اینه که این وسیله نقلیه ماه گرد و چه جوری بردن روی ماه ؟ اندازه و وزن این دستگاه به حاملی مثل شاتل احتیاج داره برای حمل…
بهر حال جالبه اگر توی آپولو هم جا شده باشه اونو کجای ماه نشین بستند
با اون وزن و حجم با اون روی ماه فرود اومدن و بعد بازش کردن و ازش استفاده کردن ؟ فکر کنید وزن باطریهاش چقدر بوده
اون آنتن بشقابیش هم خیلی مسخره است خداییش و فکر کنم بیشتر جنبه پز دادن به روسها رو در اون دخیل کرده بودن
راستی توی عکسهای با کیفیتی که این روزها از ماه میگیرن رد پایی از
بقایای این ماشین چیزی مونده؟
همیشه برام سوال چرا بعد این سال ها دیگه به ماه سفر نکردن چرا دوباره به ماه نرفتن ؟
مثل اینکه شما مقاله معروف دروغ بزرگ قرن 20 رو نخوندید تو اون مقاله گفته که آمریکا در حدود 40 سال پیش هرگز به ماه نرفت و صرفاً یک نمایش شرم آور برای استفاده تبلیغاتی و فریب مردم بود.
پیشنهاد می کنم شما هم نگاهی به اون مقاله بیاندازید
این موضوع چیزی نیست که بشه با اون ملت رو گول زد. مطمئن باشید تو اون زمان شوروی با تمام ماهواره ها و جاسوساش داشتند موضوع رو دنبال می کردن و اگر دروغ بود همونجا کل دنیا رو می ترکوندن با سروصداشون. قابل توجه افراد بدبین.
عالی بود جناب دکتر مجیدی عزیز … با همه اطلاعاتی که تاکنون با علاقه از سفر به ماه خوانده بودم ، اما اینها همگی تازه بود و نشنیده و نخوانده … ممنون که همچنان پرچمدار نسل وبلاگ های با محتوی هستید …