داستان غم‌انگیز این دست‌بندهای کوچک
این دست‌بندهای فلزی کوچک، تاریخچه تأسف‌برانگیزی دارند.
این دست‌بندها در موزه و مرکز فرهنگی دانشگاه ملی بومیان آمریکا در هسکل نگهداری می‌شوند.
در قرن نوزدهم و ابتدای قرن بیستم، کودکان بومیان آمریکا در مدارس ویژه‌ای نگهداری و آموزش داده می‌شدند، با این هدف که آنها به اصطلاح متمدن شوند و ظاهر و رفتاری یکسان با دیگر انسان‌ها پیدا کنند.
کودکان بومی، در این مدارس از سخن گفتن به زبان بومی، بازداشته می‌شدند و قوانین سفت و سختی در مورد خواب، لباس پوشیدن و غذا خوردن آنها وجود داشت. به آنها کار و کسب‌های ساده‌ای آموزش داده می‌شد، تا این گروه «مشکل»ساز به شهروندان رام تبدیل شوند.
گاهی خانواده‌ها، کودکنشان را با میل خود به این مدارس می‌فرستادند، اما گاهی هم کودکان به زور از خانواده‌ها جدا می‌شدند. این دست‌بندها به دست‌های بچه‌هایی که هنگام جدایی، سر و صدا میکردند، زده می‌شد. موزه هسکل، زمانی یک مدرسه بچه‌های بومی بود و برای خودش زندانی داشت که در آن بچه‌هایی که از قوانین تخطی میکردند، تنبیه می‌شدند.
کسی که این دستبند را به موزه اهدا کرده است «شین موری» نام دارد، او زمانی که هشت-نه ساله بود، این دستبند را از پدربزرگش گرفت و سال 1989 به موزه اهدا کرد
پدربزرگ شین، یک کهنه‌سرباز جنگ جهانی دوم بود، مادربزرگ او یک بومی آمریکا اهل اوکلاهما بود. شین حدی می‌زند که این دستبند متعلق به مادربزرگش بوده است.
یک همچین بلایی را سر بومی های استرالیا هم آوردند (Stolen Generation).
تاسف برانگیزه
در طول این سالها حدود 50 هزار کودک بومی کانادایی به دست دولت در همچین برنامه ای کشته شدند!
چرا سالهای دور؟ همین بلا را ترکهای ترکیه بر سر کردها آورده اند و مجبورشان میکردند به زبان ترکی حرف بزنند. حتی نماینده مجلس (لیلا زانا) را هم سالها به خاطر حرف زدن به زبان کردی در مجلس، سالها زندانی کردند
هنوز هم چنین است
مدعی تمدن هم هستن
حضرات مدعی تمدن
کلا همه ادما مدعی تمدنن اما کاملا وحشی راه دوری نمیخواد کافیه یه نگاهی به شهر محله کوچه ادمای دورمون و حتی خودمون بندازیم خیلی کارا از نظر ما شاید عادی یا درسته اما اینطور نیست واسه اونام این کار درست بود
واقعیت را قبول کنیم الان در خود ایران هم ملت های غیر فارس مجبورا به فارسی بخوانند و بنویسند