این منطقه عجیب در 110 کیلومتری شمال مونیخ چه می‌تواند باشد؟!

همیشه با نقشه گوگل می‌شود چیزهای جالبی پیدا کرد، زمین و جاذبه‌های طبیعی یا جلوه‌های تمدن بشری‌اش، فقط از زاویه نگاه ما زیبا نیست، بلکه جاذبه‌های زیادی هم دارد که تنها هنگام نگاه از بالا رخ می‌نمایند.

در سفر امروزمان با نقشه گوگل به 110 کیلومتری شما مونیخ نگاه می‌کنیم:

قسمت وسط نقشه ناهمگون می‌نماید، طوری که به نظر می‌رسد کسی آن را با یک برنامه ویرایشگر عکس، به صورت منقوط درآورده است.

آیا نمی‌توانید حدس بزنید که این منطقه عجیب چه می‌تواند باشد؟ بگذارید کمکتان کنم و عکسی با بزرگنمایی بیشتر به شما نشان بدهم:

حالا دیگر باید بتوانید حدس‌هایی بزنید.

باز هم نتوانستید؟! پس نزدیک‌تر می‌شویم:

و باز هم نزدیک‌تر:

بله، در این منطقه تجمعی از خودروها را داریم.

اما چرا باید در این منطقه پرت این همه خودرو جمع شده باشند.

ممکن است فکر کنید اینجا متعلق به یک کارخانه بزرگ تولید خودرو باشد.

پاسخ شما تا حدی درست است، اینجا متعلق به شرکت خودروسازی آئودی است.

آئودی (به آلمانی: Audi AG)‏ یک خودروساز آلمانی و تولیدکنندهٔ خودروهای لوکس است. دفتر اصلی آن در شهر اینگولشتات در ایالت بایرن آلمان است و مدل‌هایش را در هفت کارخانه در سراسر جهان می‌سازد. این شرکت از سال ۱۹۶۴ یکی از زیرمجموعه‌های گروه فولکس واگن است.

نام این شرکت از فامیل بنیانگذارش، اوگوست هورش گرفته شده است. هورش به معنی «شنیدن» در لاتین آئودی است. شعار این شرکت Vorsprung durch Technik به معنی «پیشرفت به وسیله تکنولوژی» است. آئودی در آمریکا شعار Truth in Engineering را استفاده می‌کند که در فارسی «حقیقت در مهندسی‌» ترجمه می‌شود.

آئودی همراه با مرسدس بنز‌ و ب ام،  سه خودروساز مشهور لوکس آلمان هستند و پرفروش‌ترین خودروسازان لوکس جهانند.

خواندن این پست را متوقف نکنید، تصویری که دیدی اصلا نباید مایه فخر آئودی باشد، چرا که بلافاصله این سؤال را مطرح می‌کند، که چرا این حجم عظیم از خودروها در این منطقه انبار شده‌اند.

در واقع تصویری که دید، تصویری گویا از وضعیت اقتصادی این روزهای دنیا و یک اصطلاح اقتصادی به نام Channel stuffing است.

ویکی‌پدیا در این مورد توضیح داده است که گاهی شرکت‌ها و یا واحدهای فروش آنها تحت شرایطی مجبور می‌شوند برای تظاهر به وضعیت بهتر و تولید بیشتر، بی‌توجه به مقدار حقیقی فروشی که دارند، دست به تولید بزنند. این امر که به آن trade loading هم گفته می‌شود، البته این کار می‌تواند ناشی از مدیریت غلطی باشد که می‌خواهد به اهداف کوتاه‌مدت برسد و به عواقب طولانی‌مدت فکر نکن.

آثار مضر طولانی‌مدت این کار متعدد هستند، یکی از آنها این است که کالاهای به فروش نرسیده به شرکت بازگردانده می‌شوند و هزینه حمل و نقل و نگهداری آنها بر دوش شرکت می‌افتد. مشکل دیگر این است که شرکت مجبور می‌شود برای خلاص شدن از دست کالاها، تخفیف برای فروش در نظر بگیرد و این مطلب، میزان سود شرکت را کم می‌کند. مشکل دیگر هم این است که به خاطر نزول اعتبار و جایگاه شرکت در نزد فروشنده‌ها، شرکت حتی مجبور می‌شود به کانال‌های فروشی مثل بازار سیاه هم رو بیاورد، چرا که اگر دیر بجنبند، برای مثال در بازار پررقابت خودروها، مدل‌های خودروها قدیمی می‌شوند و در کشورهای توسعه‌یافته مشتری‌ای نخواهند یافت و شرکت ناچار می‌شود به بازار کشورهای جهان سوم روی بیاورد.

گاهی واحدهای توزیع و خرده‌فروش‌ها به صورت کاذب با برگرداندن کالاها، این پدیده را به صورت مصنوعی ایجاد می‌کنند و تولیدکننده‌ها را تحت فشار می‌گذارند تا با شرایط بهتری کالاها را به آنها بفروشند.

بعضی از تولیدکننده‌ها ید طولایی در Channel stuffing و پنهان کردن آن از سرمایه‌گذاران دارند، در آمریکا کمیسیون امنیت و معاملات در مواردی علیه چنین کارهایی موضع گرفته است.

تصویر را در نمای بزرگ در اینجا ببینید.

منابع این پست: + و +  و + و +

---

  این نوشته‌ها را هم بخوانید