مردی که ۷.۵ میلیون دلار را به دور ریخت -ثروت بر باد رفته بیت‌کوینی!

جیمز هوول مقیم «نیوپورت» در «سات ویلز » است، کار او در زمینه آی‌تی است، او چند سال پیش بعد از اینکه مقداری نوشیدنی روی کامپیوترش ریخت و باعث خراب شدنش کرد، قطعات آن را از هم جدا کرد، بعضی از قطعات را فروخت و بعضی‌ها را مثل هارد دیسک، نگه داشت.

این هارد دیسک سه سال تمام در کشوی میزش بود، تا اینکه سه چهار ماه قبل، به دنبال جابجایی محل زندگی، آقای هوول که دید عملا از هارد قدیمی استفاده‌ای نمی‌کند، هارد را دور انداخت.

اما کمی بعد از آن او در هنگام وب‌گردی، اخباری در مورد ارزش روزافزون واحد پول مجازی بیت‌کوین خواند، از جمله خبری که چندی قبل در مورد یک مرد نروژی در «یک پزشک» هم بازتاب داده بودیم.

با خواندن این اخبار ناگهان هوول یادش افتاد که چند سال پیش مقداری بیت‌کوین خریده بود، ارزش کنونی بیت‌کوین هزار دلار به ازای هر واحد است، ارزش بیت‌کوین‌های هوول با این حساب، چیزی در حدود ۷.۵ میلیون دلار بود. اما هوول چند سال پیش این بیت‌کوین‌ها را تقریبا مفت خریده بود!

هوول ناگهان متوجه شود که چه ثروت هنگفتی را دور ریخته است!

چطور؟!

بدون هارد کامپیوتری که هوول دور انداخته بود، دسترسی به بیت‌کوین‌ها ناممکن است. این مطلب را باید کمی برایتان توضیح بدهم.

وقتی شما سکه و پول نقد دارید، ثروت خود را عملا در دستتان دارید. زمانی هم که حساب بانکی باز می‌کنید، دفترچه پس‌انداز را دارید که با آن می‌توانید به بانک بروید و پول خودتان را بگیرید. اگر هم دفترچه را گم کنید، با توجه به اینکه نام و مشخصات شما در بانک ثبت شده، می‌توانید باز هم پول خود را احیا کنید.

اما در مورد پول مجازی بیت‌کوین اوضاع فرق می‌کند. این واحد پولی، یک تشکیلات مرکزی ثبت ندارد که مشخصات و آدرس شما در آن ثبت شده باشد.

برای اینکه بیت‌کوین بخرید باید یک آدرس بیت‌کوینی را ثبت کنید که به به صورت یک رشته اعداد و حروف ۲۷ تا ۳۵ کاراکتری است. این رشته اعداد و حروف، درست مثل آدرس صندوق پستی شما عمل می‌کنند. هیچ خبری از اسم و آدرس شما نیست و اصولا یک از ارکان این واحد پولی، ناشناس نگه داشتن خریدارانش است.

این رشته اعداد و حروف به صورت کیف پول مجازی در هارد دیسک خریدار ذخیره می‌شود، بدون این رشته، دسترسی به پول هم ناممکن می‌شود.

متأسفانه آقای هوول هاردش را دور ریخته بود، آخر او آنقدر با مبلغ کمی بیت‌کوین‌ها را خریده بود که اصلا در این چند ساله، به کل این خرید را فراموش کرده بود.

بعد از این یادآوری دردناک، او اول امیدوار شد تا با جستجو در بک‌آپ هارد دیسک، بتواند آب رفته را به جوی برگرداند، اما چیزی پیدا نکرد.

به همین خاطر با ناامیدی به محلی که زباله‌ها دفن می‌شوند، رفت، در آنجا مقام مسئولی به او گفت که زباله‌های سه چهار ماه قبل، احتمالا در عمق یک تا یک و نیم متری زمین هستند، آن هم در زمینی که مساحت آن به اندازه یک زمین فوتبال است.

در مواردی که پیش می‌آید پلیس برای پیدا کردن مدرکی در یک تعقیب جنایی، مجبور به جستجو در زباله‌ها می‌شود از ۱۵ تا ۲۰ نفر با پوشش محافظ کامل و وسایل حفاری و سگ به صورت تمام‌وقت استفاده می‌کند، اما آقای هوول عملا امکان چنین چیزی ندارد. آن هم با در نظر گرفتن اینکه باید حقوق آنها را تمام و کمال، صرف‌نظر از موفق شدن یا نشدنشان بدهد!