نگاهی کوتاه به جام‌جهانی ۲۰۱۴ از دریچه آمار و ارقام
شهریار نوبهار: به تازگی فیفا دست به انتشار آمار و اطلاعاتی اولیه از تیم‌ها و بازیکنان حاضر در جام‌جهانی ۲۰۱۴ زده است. در این مجموعه اطلاعاتی تیم‌ها و بازیکنان بر اساس موارد مختلفی مانند سن، تعداد بازی، میانگین گل و … رده‌بندی شده‌اند. در این مجموعه مشخص شده که بازیکنان حاضر در برزیل مجموعا ۲۴ هزار و ۴۴۷ بازی ملی برگزار کرده و ۳ هزار و ۲۸۳ گل ملی نیز به ثمر رسانده‌اند. طبیعتا با نگاهی به این آمار و ارقام می‌توان نکات جالب و جدیدی از شرایط هر کشور به دست آورد؛ و توان فنی و فیزیکی تیم‌های حاضر در مسابقات را از لحاظ کمی و عددی با یکدیگر مقایسه نمود.
تیم‌های مسن و جوان
شاید قابل باور نباشد اما تیم‌ملی آرژانتین با میانگین سنی ۲۸.۵ سال، مسن‌ترین تیم حاضر در مسابقات است. طرفداران این تیم شاید مشکل را از مارتین دمیکلیس، مکسی رودریگز و هوگو کامپانیرو بدانند. سه نفری که همگی ۳۳ سال دارند؛ اما جالب است بدانید که آنها در جدول مسن‌ترین بازیکنان جام‌جهانی مشترکا در رتبه سی و دوم قرار دارند. پس مشکل فقط از این سه نفر نیست و به طور کلی میانگین سنی ستارگان آرژانتینی در حال بالا رفتن است. چهار تیم دیگر مسن جام‌جهانی عبارتند از: پرتغال با ۲۸.۲، اروگوئه، یونان و هندوراس همگی با ۲۸.۱ سال. مسی و کریستیانو رونالدو به عنوان مطرح‌ترین بازیکنان امروز دنیای فوتبال هر دو در مسن‌ترین تیم‌های جام بازی می‌کنند. شاید این نشانه‌ای باشد که اگر به دنبال تاثیرگذاری در جام‌جهانی و قهرمانی در آن هستند، این آخرین فرصت آنهاست.۴ سال دیگر، با سن و سالی بالاتر، هیچ چیزی برای آنها مشخص نیست.
تیم‌ملی ایران هم با میانگین سنی ۲۸ سال، رتبه ششم مسن‌ترین تیم را دارد. با وجود تلاش‌های کی‌روش و آوردن بازیکنان جوان و دو رگه از سایر کشورها، باز هم تیم‌ملی ایران در این مورد شرایط خوبی را ندارد… انتقادات وارد شده به لیگ کشورمان مبنی بر عدم پرورش استعدادها و بازیکنان جوان چیزی است که بارها گفته شده و نمود اصلی آن را می‌توان در چنین جاهایی به وضوح مشاهده کرد. آیا پس از این رقابت‌ها تغییر نسل تیم‌ملی کشورمان را شاهد خواهیم بود؟
اما تیم آفریقایی غنا با میانگین ۲۴.۹ سال، جوان‌ترین تیم حاضر در رقابت‌هاست. جالب اینجاست که مایکل اسین هافبک فعلی تیم آث‌میلان، تنها بازیکن بالای ۳۰ سال در این تیم است. تیم‌های نیجریه (۲۵.۳)، بلژیک (۲۵.۵)، سوییس (۲۵.۶) و کره‌جنوبی با (۲۵.۷) دیگر تیم‌های جوان حاضر در رقابت‌ها هستند. انرژی جوانی و قدرت فیزیکی بالای نیجریه به عنوان یکی از رقبای تیم‌ملی کشورمان، قطعا مورد توجه کارلوس کی‌روش قرار گرفته است. هم‌چنین نسل طلایی و جوان بلژیک با ستارگانی مانند وینسنت کمپانی، مروان فلینی، روملو لوکاکو، عدنان یانوزای، توماس ورمالن و… شاید بهترین فرصت را برای خلق یک شگفتی به دست آورده باشد.
مسن‌ترین بازیکن رقابت‌ها: Faryad Mondragon دروازه‌بان ۴۳ ساله تیم‌ملی کلمبیا
جوان‌ترین بازیکن رقابت‌ها: Fabrice Olinga مهاجم ۱۸ ساله تیم‌ملی کامرون
میانگین سنی کلی رقابت‌ها: ۲۶.۹ سال
بیشترین تجربه بازی‌های ملی
تعداد بازی‌های ملی بیشتر، طبیعتا تجربه و آگاهی مضاعفی برای بازیکنان به ارمغان می‌آورد؛ و جام‌جهانی فوتبال نیز دقیقا همان جایی است که این تجربه و کیفیت را باید به کار گرفت؛ بنابراین عجیب نیست که اسپانیا به عنوان مدافع عنوان قهرمانی و یکی از مدعیان اصلی، در کارنامه بازیکنانش تجربه ۱۳۷۵ بازی ملی به چشم می‌خورد.۵ بازیکن از نسل طلایی این تیم بالای ۱۰۰ بازی ملی را در کارنامه خود ثبت کرده‌اند. بعد از اسپانیا هم به ترتیب اروگوئه با ۱۱۳۲، هندوراس با ۱۰۵۹، آلمان ۹۷۴ و ژاپن با ۹۱۲ بازی ملی، رتبه‌های بعدی این لیست را به خود اختصاص داده‌اند.
اما الجزایر با مجموع تنها ۳۶۴ بازی ملی، از این حیث کم‌تجربه‌ترین تیم رقابت‌ها به شمار می‌رود. پس از آنها نیز استرالیا با ۳۹۲، فرانسه با ۵۵۹، کره‌جنوبی با ۵۹۱ و بوسنی با ۶۰۶ بازی ملی، رتبه‌های بعدی را به خود اختصاص داده‌اند. تغییر نسل تیم‌ملی فرانسه و تازه تاسیس بودن کشور بوسنی از جمله عواملی‌ست که باعث حضور آنها در این فهرست شده است. هم‌چنین قرار گرفتن کره‌جنوبی در هر دو فهرست جوان‌ترین تیم‌های رقابت‌ها و کم‌تعداد‌ترین بازی‌های ملی می‌تواند بیانگر آینده‌نگری و توجه آنها به جوانان در فوتبال ملی کشورشان باشد.
بیشترین تعداد بازی ملی: ایکر کاسیاس با ۱۵۳ مسابقه
کمترین بازی ملی: ۲۸ بازیکن بدون انجام بازی ملی، در این رقابت‌ها حاضر خواهند شد.
میانگین کلی رقابت‌ها: ۳۳ بازی ملی
ده تیم برتر از لحاظ تعداد گل ملی
آلمان با ۲۱۹ گل زده در صدر این فهرست قرار دارد. ژرمن‌ها که زمانی به فوتبال کسل‌کننده و میانگین سنی بالای خود معروف بودند، این شهرت منفی را به حافظه تاریخ سپرده‌اند. نسل جوان و فوتبال مدرن و هجومی آنها بهترین دلیل برای قرارگیری آلمان‌ها در رتبه اول این رده‌بندی است. میروسلاو کلوزه با زدن ۶۸ گل ملی (۱۴ گل در جام‌جهانی) یکی از برترین مهاجمین دهه گذشته آلمان‌ها و جام‌جهانی بوده است. او با زدن دو گل دیگر رکورد رونالدوی برزیلی را در برزیل خواهد شکست. اتفاقی که اگر با قهرمانی آلمان‌ها همراه شود، این جشن را تکمیل خواهد کرد. پس از آلمان هم اسپانیا (۲۱۷)، هلند (۱۶۱) اروگوئه (۱۴۳)، ساحل‌عاج (۱۴۱)، پرتغال (۱۴۱)، مکزیک (۱۲۵)، کرواسی (۱۱۸)، آرژانتین (۱۱۶)، ژاپن (۱۱۵) دیگر تیم‌های حاضر در این فهرست هستند.
البته باید توجه داشت که تعداد بازی‌ها، دشواری و آسانی آنها، تعداد پنالتی‌های منجر به گل و… مواردی هستند که می‌توانند در این آمار تاثیر زیادی بگذارند؛ و نباید با نگاهی یکسان به آمار اسپانیا و ساحل‌عاج نگاه کرد. تفاوت سطح تیم‌هایی که دو کشور در دیدار‌های دوستانه و در مسیر راهیابی به تورنومنت‌های اصلی با آنها روبه‌رو می‌شوند را هم باید در نظر بگیریم.
باشگاه‌ها در جام‌جهانی
با وجود آن‌که جام‌جهانی فقط مختص به تیم‌های ملی است، اما طرفداران باشگاه‌ها نیز به طور ویژه وضعیت بازیکنان تیم خود را دنبال می‌کنند؛ و اینکه چه باشگاهی بیشترین بازیکن را در این رقابت‌ها دارد، می‌تواند نمادی از میزان موفقیت و بین‌المللی بودن آن باشگاه باشد. در برزیل ۲۰۱۴ تعداد ۱۱ باشگاه بیشتر از ۱۰ بازیکن در رقابت‌ها دارند؛ و ۵ باشگاه در این بین هم از تیم‌های انگلیسی هستند. بایرن‌مونیخ با ۱۵ نماینده، رتبه نخست این فهرست را دارد؛ و با وجود فصل ناموفق و کابوس‌وار برای منچستریونایتد، شیاطین سرخ ۱۴ بازیکن خود را در جام‌جهانی خواهند دید. پس از این دو تیم هم بارسلونا با ۱۳ بازیکن در رتبه سوم قرار دارد. رئال‌مادرید، چلسی، ناپولی و یوونتوس هم با ۱۲ بازیکن بعد از این سه تیم قرار گرفته‌اند.
شایان ذکر است که در این فهرست بازیکنان قرضی جز نفرات باشگاه اصلی خود محاسبه نشده‌اند؛ مثلا روملو لوکاکو به عنوان بازیکن اورتون شناخته شده است.
لیگ‌هایی با بیشترین نماینده
جای شک و تردیدی نیست که لیگ‌برتر انگلستان به عنوان جذاب‌ترین و جهانی‌ترین لیگ دنیای فوتبال در این فهرست رتبه اول را خواهد داشت.۱۶ درصد از بازیکنان حاضر در برزیل ۲۰۱۴ در لیگ‌های انگلستان بازی می‌کنند؛ که این شامل ۱۱۹ بازیکن می‌شود. پس از انگلستان هم ایتالیا (۸۱)، آلمان (۷۸)، اسپانیا (۶۴)، فرانسه (۴۶) و روسیه با ۳۴ بازیکن رتبه‌های بعدی را کسب کرده‌اند. این آمار و ارقام می‌تواند با تقریب خوبی بیانگر میزان جهانی شدن و شرایط مالی لیگ‌های مختلف برای جذب بهترین بازیکنان از نقاط مختلف دنیا باشد. شاید انتظار داشتید که لیگ‌های هلند و پرتغال در این رده‌بندی جایگاه بهتری را داشتند؛ اما بدیهی‌ست که پول‌های کلان ثروتمندان روسی در تقابل با قدرت مالی محدود لیگ‌های مزبور، همواره دست برتر را داشته است.
از بامداد جمعه (به وقت ما در ایران) ۷۳۶ بازیکن از ۳۲ کشور دنیا در برابر هم قرار خواهند گرفت؛ و لیگ‌هایی از ۵۱ کشور مختلف در برزیل نماینده خواهند داشت. تا در نهایت قهرمان در ورزشگاه ماراکانا مشخص شود. با نگاهی به این آمار و ارقام دیدیم که هرچند به صورت محدود و ناقص، می‌توان از برنامه‌های آینده کشورها در حوزه فوتبال مطلع شد. فهمیدیم که تیم‌ملی ایران حتی با وجود استفاده از بازیکنان جوان و دورگه، باز هم از نظر سنی در شرایط مناسبی نیست. در مقایسه با ژاپن و کره‌جنوبی که در این آمار بعضا خود را به رتبه‌های بالا هم رسانده بودند، این ضعف و عدم برنامه‌ریزی در کشورمان بار دیگر به چشم می‌آید؛ و شاید بهتر باشد با توجه به میزان تلاش و برنامه‌ریزی که کرده‌ایم، از این فوتبال توقع داشته باشیم. در این دوره که فرصتی برای تغییر و جبران نیست، شاید چهارسال دیگر با شرایطی بهتر و متفاوت‌تر در روسیه ۲۰۱۸ حاضر شویم. به امید آن روز…
سلام٬ من چندساله که هر روز وبلاگ شما رو چک میکنم٬ همیشه عالی بوده از خیلی نظرا٬ ولی یه خواهشی که دارم اینه که وارد مسائل ورزشی بخصوص فوتبال نشید حتی در همین حد٬ اصلا خارج از چیزی که بودید نشید.
من کاملا بر عکس نطر دوستمون رو دارم . مطالب ورزشی که می زارید واقعا خوب هستن و به این کارتون ادامه بدید . ممنون