ناگفته: موسیقی ایرانی در رده‌های بالای جدول فروش آلبوم موسیقی در آمریکا

فرانک مجیدی: موفقیت آلبوم «ناگفته» در ماه‌های گذشته در آمریکا، اثر «حافظ ناظری» که از خانواده‌ای همه اهل هنر می‌آید، برای ما خبری جالب و شاید کمی عجیب باشد. چه شد که کاری چنین، بیشتر مأنوس به گوش ایرانی، در جایی موفق می‌شود که غالباً اقبال خوانندگان نه چندان خوش‌صدا و جنجالی، در سال‌های اخیر، معمول‌تر است؟ سی ان ان، گزارشی از آلبوم حافظ ناظری تهیه کرده که در این پست، ترجمه‌ی آن را می‌خوانید و می‌تواند به برخی از پرسش‌ها پاسخ دهد.

حافظ ناظری، از همان روزهای نوزده سالگی که به آمریکا رفت تا در رشته‌ی موسیقی تحصیل کند. می‌دانست که آرزوی کاری بزرگ دارد. کمتر از یک دهه از آن زمان، آلبوم موسیقی اثر او، به بالای جدول فروش موسیقی رسید که ۳۸ برنده‌ی Grammy هم در آن حضور داشتند. ناظری جوان می‌گوید: «ایران را با این امید تک کردم که روزی موسیقی‌ای بسازم که با دنیا ارتباط برقرار کند، موسیقی‌ای که ابعاد دیگر فرهنگ و تاریخ‌م را نشان دهد. با امید اختلاط دو فرهنگ و خلق اثری که نه غربی و نه شرقی باشد، به نیویورک آمدم.» با موفقیت آلبوم‌ش، ناظری جوان نشان داد که در هدف‌ش موفق بوده.

برای نخستین بار میان موسیقی‌دانان ایرانی، آلبوم «ناگفته: پروژه‌ی سمفونی رومی» توانست دو بار در جدول فروش هفتگی آثار کلاسیک، در رده‌ی نخست قرار گرفت. ناظری در این‌باره می‌گوید:

«شماره‌ی یک بودن، به این معنی است که دنیا به کار شما گوش می‌کند. افتخاری شگفت‌انگیز برای من است، اما فکر می‌کنم این موفقیت تنها درباره‌ی من نیست. این موفقیت، متعلق به ایران است، نه من.»

حافظ ناظری، موفقیت خود را مرهون رشد در خانواده‌ای می‌داند که همه از بزرگان موسیقی اصیل ایرانی بودند.

«خوش‌شانس بودم که در خانه ای رشد کردم که همه به نوعی اهل هنر بودند، از شعر گرفته تا فلسفه. ابزار موسیقی، اسباب‌بازی‌های من محسوب می‌شدند.»

ناظری پدرش را بزرگ‌ترین معلم خود می‌داند.

«صدا و سبک آواز پدرم، منحصر به‌فرد است. او بسیاری از قواعد موسیقی اصیل ایرانی را شکسته‌است و برای نخستین بار با اجرای اشعار مولانا، سبک منحصر به‌فرد خود را عرضه کرده‌است.»

حافظ ناظری درباره‌ی مفهوم موسیقی می‌گوید:

«گمان می کنم موسیقی، صدای خدا جهان است موسیقی قدرت‌ش را دارد که در قلب نفوذ کند. سوای آن که سبک موسیقی چیست، وقتی می‌شنویدش شما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. دوستش خواهید داشت و این ارتباطی به پیش‌زمینه و یا مذهب‌تان ندارد.»

درباره ی انتخاب این پروژه، می‌گوید که می‌خواهد مطمئن شود روزی مولانا به اندازه‌ی شکسپیر در جهان معروف می‌شود و این آلبوم، تنها گام ابتدایی است. او پا جای پای پدر گذاشته، اما می خواهد مخاطبین عام‌تری برای ارائه‌ی پیام مولانا در آثارش بیابد.

«می‌خواهم انقلابی در موسیقی ایجاد کنم که عشق برتر از نفرت، هرج و مرج و خونریزی باشد. نیروی قدرتمند دیگری در این جهان هست: عشق و نوای آن! دلم می‌خواهد که این موسیقی پیام ما در این زمانه‌ی مدرن باشد.»

منبع