به طوری که می‌دانید به تازگی دادگاه عالی آمریکا تصمیم گرفت که افسر پلیسی را که چند ماه پیش به سوی یک نوجوان سیاهپوست غیرمسلح شلیک کرد و او را به قتل رساند را پیگیری قضایی نکند. این تصمیم خشم مردم فرگوسن را برانگیخته و باعث تظاهرات و شورش‌هایی شده است.
در غوغای این اعتراضات، این یکی دو روزه، عکسی در نشریات آمریکایی و نیز در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است که توجه همه را به خود جلب کرده است.
عکس یک افسر پلیس سفیدپوست و یک نوجوان سیاهوپست را نشان می‌دهد که یکدیگر را با مهربانی در آغوش گرفته‌اند و در آن نوجوان از فرط احساسات، در حال گریه است.
نوجوان ۱۲ ساله «دونوت هارت» نام دارد و افسر پلیس «برت بارنوم».
قضیه از این قرار است که در تظاهرات مردمی، پلیس نشان «آغوش رایگان» و قطرات اشک را در چشمان او دید.
توجه‌اش جلب شد و خواست کمی با او صحبت کند که صحبت آنها به دارز کشید و آنها شروع به صحبت در مورد مدرسه، هنر زندگی کردند.
در انتها آنها برای لحظه‌ای یکدیگر را در آغوش گرفتند و اینجا بود که این عکس را یکی از عکاس‌های حاضر ثبت کرد.
کارزار آغوش رایگان یک جنبش اجتماعی در آمریکا بود، چنین کارزاری البته برای ما که فرهنگ متفاوتی با آمریکایی‌ها داریم، شاید درک‌ناشدنی باشد.
ایده و فلسفه این کارزار این بود که هر کسی می‌تواند بی‌دغدغه و به صورت تصادفی، به یک غریبه نیکی کند. این ابتکار را یک استرالیایی به نام «جوان من» در سال ۲۰۰۶ انجام داده بود.
او که جامعه مدرن شتابزده و تنهایی آدمی را در انبوه جمعیت و غوغای جوامع مدرن می‌دید، متوجه شده بود که برای نزدیکی آدم‌ها به هم باید کاری کند و فکری که به ذهش رسیده بود، همین بود.
گرچه فرهنگ و شرایط جامعه ما با آمریکا متفاوت است، اما بزرگان ما هم به این نیکی‌های بی‌دغدغه، توجه داشته‌اند: تو نیکی می‌کن و در دجله انداز…
این عکس را من بسیار یاد عکس دیگری می‌اندازد که چند وقت پیش در «یک پزشک» در موردش نوشتم.
عکسی که سال‌ها پیش باز در آمریکا گرفته شده بود. آن عکس البته در یک شرایط متفاوت و در جریان تظاهرات کوکلوس کلان‌های نژادپرست گرفته شده بود.
عکس کودک یکی از همین اعضای جماعت کوکلوس کلان را نشان می‌داد که در لحظه‌ای بی‌توجه به جنون بزرگ‌ترها، از روی غریزه کنجکاوی کودکی، متوجه تصویر خود روی سپر یک پلیس سفید می‌شود، به سمت او می‌رود و برای لحظه‌اای تقابلی بین پاکی و بی‌آلایشی کودک و پلیس شکل می‌گیرد که کلا بنای خشم و نامهربانی را در هم‌می‌ریزد.
و البته عکس‌هایی مشابه، در دهه ۱۹۶۰ در جریان تظاهرات ضدجنگ ویتنام هم گرفته شده بودند، یکی از این عکس‌ها را «برنی بوستون» در ۲۱ اکتبر سال ۱۹۶۷ در تظاهرات مردم بیرون محوطه ساختمان پتاگون گرفت. این عکس نامزد دریافت جایزه پولیتزر در همان سال شد.
البته شاید برای شما این عکس آشناتر باشد:
بله! اگر راهی برای ایجاد گفتگو بین اقشار مختلف مردم و گروه‌ها باز شود، اگر همه ما تنها بر پایه انگاره‌های ثابت در مورد هم قضاوت نکنیم، اگر بخواهیم که به سبک خود بی‌دغدغه دیگران را دوست داشته باشیم و درک کنیم، شاید جایی برای خشم و تنفر باقی نماند.
جهان شود لب پرخنده‌ای اگر مردم
کنند دست یکی در گره گشایی هم
آخی عزیزم چقدر معصوم و پاک.اشکم دراومد بابا…
ای جاااان ۳> خییلی عالی بود (:
تو نیکى می کن و در دجله “انداز” درسته… که ایزد در بیابانت دهد باز…
آری این آمریکایی ها خیلی باحالن. هر وقت یه گندی زدند رسانه ها بسیج می شن و گند زدایی می کنن. کم جنایت نکردن،از هیروشیما و ناکازاکی و بمباران درسدن تا ویتنام و کره و عراق و افغانستان. حتی جنایت در حق سیاهپوستای خودشون. ولی رسانه ها راست و ریست می کنن. کار رسانه ای دقیق یعنی این! کاش ما هم از این رسانه های حرفه ای داشتیم. اگر داشتیم شاید بزرگترین مشکلمون یعنی تحریم ظالمانه حل شده بود. رسانه های ما بلد نیستن یه کمپین ضد تحریم حرفه ای و درست و حسابی راه بیندازن.
درود بر شرفت
چه گندی زدند دوست عزیز. پیشنهاد می کنم تاریخ بخونی. نه زیاد. خیلی ابتدایی. تا ببینی همون ژاپنی ها چه جنایتی در جنگ کردند و اصلا چرا آمریکا مجبور شد اینکار را بکنه. توجیه نمی کنم. کشتن حتی یک انسان هم کار اشتباهیه اما باید مقایسه کنیم و ببنیم آمریکا بیشتر جنایت کرده یا دشمنانش. همین جنگ وینتنام را برو مطالعه کن ببین جریانش چی بود. یه گروه کمونیست وحشی می خواستند وینتنام جنوبی را به خاک و خون کشیدند آمریکا به نیت کمک اومد. اتفاقاتی که سالی یک بار تو آمریکا می افته و این همه تو دنیا سروصدا می کنه تو کشورهای پرادعایی مثل ایران و چین و روسیه روزی چند بار می افته و هیچکس نمی فهمه.
شما بهتره برید تاریخ بخونید….
کتاب زندگی، جنگ و دیگر هیچ رو هم درباره جنگ ویتنامه که خوبه…
میخوام وارد سایت بشم یوزر و پسورد رو میدم eror 404 میده مشکل از چی هست؟
نام کاربری و کلمه عبور مورد نظر خود را به آدرس ایمیل support@1pezeshk.com ارسال نمایید.
از پیش طراحی شده است برای ساکت کردن سیاه پوستان چون که بعد از این ماجرا شکاف بین مردم آمریکا زیاد شده
خیلی خوب
دستتون درد نکنه
بنی آدم اعضای یک پیکرند ………..
ولی به نظر من بهتره پستی در باب تاریخ جدایی سیاهپوستان از سفید پوستان بگذارید جذاب تر باشه. ببخشیدا
در مورد عکس دوم K.K.K باید گفت واقعا عکس نفرت آفرینیه.
مردم نژاد پرستی K.K.K کوکلاس کلن که لباس روح مانند و کلاهشون که نماد نژاد پرستیه به تن یه بچه معصوم کردن. به این میگن کودک آزاری. که البته در همه جای دنیا اینقدر رایجه که به چشم نمیاد.
هر کس که برچسب اعتقادی و دینی و سیاسی روی یه بچه بزاره، در یک کلام کودک ازار و مجرم هست. سیاست رو هم گفتم تا مسخره بودن کار بیشتر به چشم بیاد.
هیچوقت نمیگیم دحتر کوچولوی من یه اصولگراست، یا لیبرال دمکراته. و هیچوقت هم نیابد بگیم که یه بچه مسلمان، مسیحی یا هرچیز دیگست.
تفنگت را زمین بگذار… که من یبزارم از این خونبار ناهنجار…
آدم وقتی یکمی فکر میکنه میبینه با اینکه آمریکا کشور قدرت مندی هست اما جامعه ای به شدت شکننده ای داره.با انجام یک کار چقدر شکاف ایجاد میشه در جامعه شون.
کاملا مهندسی شده. امپراطوری رسانه ای غرب.
منم تا حدودی با نظر احمد تا حدودی موافقم اما اونجا شفافیت باعث میشه مردم قانع بشن
بعضی دوستان اونقدر سطحی و بی منطق فکر می کنند که آدم تعجب می کنه و نمی دونه چی بگه!!!
والا واسه من که عادی شده. همیشه یه عده مثل bot زیر اینجور مطالبی یه مشت شعار و شعر تحویل هم میدن…
همش فیلمه
ما که ان زمان نبودیم اما انگار گل گذاشتن روی تفنگ را ماهم اوایل انقلاب داشتیم من یاد این مظلب افتادم بادیدن این عکسه