در چه محدوده فشار خونی، درمان دارویی ضروری و لازم است؟

اکثریت قریب به اتفاق بیمارانی که در مراحل پره هیپرتانسیون و هیپرتانسیون قرار دارند حداقل یک فاکتور خطرساز قابل اصلاح دیگر نیز برای آترواسکلروز دارند (مثل هیپرکلسترولمی (کلسترول بالا)، مصرف سیگار، دیابت). بسیاری از بیمارانی که جدیداً فشار خون آنها تشخیص داده شده و برای اولین بار در مطب پزشک تحت بررسی قرار می‌گیرند شواهدی از درگیری ارگانهای هدف (ارگان‌های متأثر از فشار خون) را نشان می‌دهند. علاوه بر مرحله هیپرتانسیون، دو جزء دیگر وجود خطر بالای بیماری قلبی – عروقی عبارت‌اند از (۱) ابتلا هم‌زمان به سایر بیماری‌ها (co-morbidity) و (۲) آسیب به اعضای متأثر از فشار خون (target organ damage).

مهم:

در حال حاضر دستورالعمل‌های درمان BP در ایالات متحده توصیه می‌کنند که در اکثر بیماران، آستانه شروع درمان ضد فشار خون، فشار خون 140 روی 90 میلیمتر جیوه است و در مورد افراد در معرض خطر، مقدار آستانه شروع درمان پایین‌تر و فشار خون 130 روی 80 میلیمتر جیوه می‌باشد که باید تا پایان عمر ادامه یابد.

تعریف افراد در معرض خطر نسبت به قبل طیف وسیع‌تری از بیماران را دربر گرفته و هریک از شرایط زیر را شامل می‌گردد. یعنی در اینها اگر فشار بالای 130 روی 80 باشد، باید قرص فشار خون بخورند.

(۱) دیابت قندی ؛

(۲) بیماری کلیوی مزمن (GER کمتر از ‌60ml/1/73m2/min یا دفع آلبومین ادراری بیش از mg ۳۰۰ در شبانه روز)؛

(۳) امتیاز خطر فرامینگهام بالا با احتمالاً ۱۰ درصد یا بیشتر برای ابتلا به بیماری قلبی – عروقی در طی ۱۰ سال آینده،

(۴) آنژین صدری ناپایدار یا پایدار؛

(۵) انفارکتوس حاد میوکارد (با یا بدون بالا رفتن قطعهٔ ST)؛

(۶) بیماری عروقی کاروتید، بیماری عروق محیطی یا آنوریسم آئورت شکمی)؛

(۷) نارسایی احتقانی قلب یا کسر جهشی باطن چپ کمتر از 40 درصد.