در ستایش راهپیمایی برای دانش: باشد که نیروی دانش همیشه با تو باشد!

چند روزی است که متأسفانه به بهانههای مختلف از کمبود وقت گرفته تا کتابهای جذابی که این روزها در حال تورقشان هستم، فرصت کافی برای وبلاگنویسی پیدا نمیکنم.
اما صبح که برخاستم، در اندکزمانی که باقی بود، تصمیم گرفتم، چند خطی برایتان در مورد راهپیمایی شکوهمند دیروز برای دانش بنویسیم.
دیروز، صدها هزار نفر در گوشه گوشه دنیا، در تظاهراتی برای دانش شرکت کردند. شرکتکنندگان طیف گستردهای داشتند، از مردم عادی گرفته تا پژوهشگران در عرصه آب و هوا، اقیانوسشناسان، پرندهشناسان و …
آنها در تقابل با تصمیمهای ضدعلم سیاستمداران این راهپیماییها را برگزار کردند.
بزرگترین راهپیمایی در واشنگتن انجام شد که در آن گرچه کمتر از ۱۵۰ هزار نفری که برنامهریزی شده بود، شرکت کرده بودند، اما باز هم جمعیت آنقدر زیاد بود که رسانههای این رخداد را به صورت پررنگی بازتاب دادند. این مردم، علایم و پلاکاردهایی در نقد سیاستهای ترامپ در دست داشتند.
در مجموع ۶۰۰ راهپیمایی در نقاط مختلف دنیا انجام شد. این تظاهرات همزمان با روز زمین برگزار شد.
این برای اولین بار که یک راهپیمایی غیرسیاسی، با چنین گستردگی و حجمی صورت میگرفت.
شرکتکنندگان بر این باور بودند که دانش از سوی ترامپ در زمینههای مختلف مورد تهدید واقع شده است. از تصمیمها و اظهارات عجیب در مورد روند گرم شدن جهانی آب و هوا گرفته تا مخالفت با ورود شهروندان کشورهای مسلماننشین، از جمله دانشمندان و متخصصان این کشورها. چیزی که شرکت دارویی معتبر Pfizer هم در ویدئویی که منتشر کرده، به آن تاخته است.
ترامپ، برخی شواهد علمی مثلا نقش آلودگی هوا در تغییر آب و هوا را جعلی و خبر کذب میداند و میخواهد به قیمت بیاعتنایی به آب و هوا، آمریکا را اصطلاحا دوباره به بزرگی سابق برگرداند. این در حالی است که در تقابل با این شعار ترامپ، شرکتکنندگان پلاکاردهایی در دست داشتند که در آن خواستار برگرداندن عظمت و احترام سابق به دانش شده بودند.
در زمینه بودجهای هم ترامپ با کاستن ۷ میلیارد دلار از بودجه پژوهشهای علمی، مخالفتهای زیادی را برانگیخته است.
جالب است بدانید که پرداختن به دانش آنقدر در سیاستهای ترامپ مهجور مانده که او هنوز رئیس ناسا، رئیس اداره ملی اقیانوسها و جو نیز مشاور ویژه خود در بخش علم را انتخاب نکرده است.
برخی از چهرههای شرکتکننده در این راهپیماییها اعلام کردهاند که گرچه دانش همیشه سیاسی بوده، اما آنها هدفشان این نبوده که دانش و هواداران دانش، مبدل به پارتیزان بشوند. آنها میگویند که حمله به دانش، فقط دانشمندان را هدف نمیگیرد، بلکه توانایی آنها برای محافظت از مردم را میکاهد. وقتی که دولت دوباره بر استفاده افزونتر از سوختهای فسیلی به جای انرژیهای پاک تأکید میکند و واقعیتهای موجود در مورد آلودگی هوا و گرمایش جهانی آب و هوا را انکار میکند، همه شهروندان زمین را تهدید میکند.