انواع مختلف بیماریهای قلبی
قلب یک عضو بسیار مهم بدن است، که مسئول پمپ کردن و فرستادن خون در بدن میباشد. قلب انسان ازنظر اندازه در حدود یک مشت بسته میباشد. قلب در ناحیه سینه بین دو ریه قرار گرفته و بهطور اتوماتیک کار میکند و احتیاجی به کنترل توسط مغز ندارد. در اثر انقباض و انبساط قلب، خون به قسمتهای مختلف بدن فرستاده میشود.
اما خود قلب یک ماهیچه است و همانند اندامها و ماهیچههای دیگر برای انجام اعمال خود به خون و اکسیژن احتیاج دارد. سرخرگهایی که خون را به ماهیچه قلب میفرستند و عمل تغذیه قلب را به عهده دارند رگهای کرونر نامیده میشوند. این رگها اکسیژن موردنیاز برای انجام عمل ماهیچه قلب را تأمین میکنند. اگر رگهای کرونر مسدود شوند قسمتهایی از قلب از کار میافتد و حمله قلبی ایجاد میشود که ممکن است حتی کشنده باشد. مسدود شدن رگهای کرونر در اثر رسوب چربی در دیواره این رگها و احاطه شدن این ذرات چربی توسط لختههای خون انجام میگیرد. در این حالت سرخرگها کلفت و سخت شده و سرانجام مسدود میشوند و عاقبت سکته قلبی ایجاد میشود. به همین دلیل به بیماران قلبی توصیه میشود که از مصرف زیاد مواد دارای چربی و کلسترول پرهیز کنند.
تب رماتیسمی نیز بیماری دیگری است که میتواند سبب ایجاد نارسایی در قلب شود. این بیماری معمولاً در تعقیب یک گلودرد چرکی استرپتوککی که بهخوبی درمان نشده باشد ایجاد میشود. اثرات بیماری تب رماتیسمی ممکن است در ۲۰ تا ۳۰ سال بعد نشان داده شوند. در این حالت نارسایی در قلب بهصورت التهاب بروز میکند و درصورتیکه عفونت شدید باشد ایجاد حملات قلبی میکند.
نوع سوم بیماریهای قلب، بیماریهای مادرزادی هستند که فرد با آنها متولد میشود. در این بیماریها گاهی در رشد یک دریچه قلبی اختلال دیده میشود و یا ممکن است دریچه بیشازحد سخت و محکم باشد و یا اینکه کاملاً بسته نشود و یا گاهی شکافی در دیواره بین دو طرف قلب دیده میشود. لازم به ذکر است که در هر ۲۰۰ نوزاد یک نفر با چنین نارساییهایی متولد میشود. در این بیماریها چون قلب بهطور کامل و مناسب شکل نگرفته است نمیتواند بهخوبی عمل کند.
هر یک از بیماریهای قلبی به داروهای ویژهای نیاز دارند. اگر فکر میکنید که شخص به بیماری قلبی مبتلاست به پزشک مراجعه کنید. داشتن داروهای مناسب به هنگام نیاز برای شخص بیمار بسیار اهمیت دارد.
بیماران مبتلابه ناراحتیهای قلبی نباید غذاهای چرب بخورند و اگر اضافه وزن دارند باید وزن خود را کم کنند.
اگر شخص سالخوردهای دچار حملات تنگی نفس یا تورم پا شد نباید نمک مصرف کنند یا غذاهای نمکدار بخورد. بقیه عمرش نیز باید نمک کم بخورد یا اصلاً نمک نخورد. اگر شخصی آنژین صدری یا حمله قلبی داشت باید بهآرامی در جای خنک استراحت کند تا اینکه درد از میان برود.