استخوان حیرت‌انگیز – بازگشت به سرآغاز
یک باستان‌شناس استخوانی پیدا می‌کند، خُب اتفاق مهمی نیست. اما کشف این استخوان بخصوص، در یک شکارگاه ماقبل تاریخ در اسلوونی، به موضوعی خاص بدل شد. در این استخوان توخالی، دو سوراخ در میانه و آثار دو سوراخ دیگر در محل‌های شکستگی دیده می‌شد. از ظواهر امر این طور برمی‌آمد که این یک فلوت کهن است.
اما چقدر کهن؟ متخصصین، عمر این استخوان را حدود پنجاه هزار سال تخمین زده بودند و با این حساب، این قدیمی‌ترین ساز کشف شده بود. افزون اینکه محل اکتشاف نه به بشر مدرن- «هموساپینس»- بلکه به «نئاندرتال‌هایی» متعلق بود که بیش از سی هزار سال پیش منقرض شده بودند.
در خصوص اینکه آیا این استخوان واقعاً یک فلوت است یا نه، نظرات متضادی وجود دارد، اما اگر بپذیریم که فلوت است باید این را هم بپذیریم که موسیقی از ما قدیمی‌تر است. تصور کنید که بشر مدرن موسیقی را خلق نکرده باشد، بلکه پا در دنیایی گذاشته که پیش از او موسیقی در آن وجود داشته است.
و از آنجایی که دانشمندان بر این باورند که نئاندتال‌ها زبانی برای مکالمه نداشته‌اند، می‌توان این طور نتیجه گرفت که موسیقی اولین شکل ارتباط بوده است، کلمات اولیه.
و اگر موسیقی هدیهٔ نئاندرتال‌ها به ما باشد، شاید موسیقی‌های جاودانه‌ای که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده‌اند، قدیمی‌تر از آنچه ما تصور می‌کنیم باشند، نغمه‌های آشنایی که شاید اولین ایده‌های دنیا و پیوندی با غارنشینان سال‌های دور باشند.
