بیماری پاژه چه مشکلاتی در استخوان ایجاد می‌کند و چطور درمان می‌شود؟
بیماری استخوان پاژه Paget موجب اختلال در روند طبیعی بازسازی استخوان می‌شود. با گذشت زمان، استخوان‌ها می‌توانند شکننده و بد شکل شوند. لگن، جمجمه، ستون فقرات و پا‌ها بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
خطر بیماری پاژه استخوان با افزایش سن و در صورت ابتلای اعضای خانواده به این اختلال افزایش می‌یابد. با این حال، به دلایلی که برای پزشکان ناشناخته است، این بیماری در چند سال گذشته کمتر رایج شده و در صورت بروز آن شدت کمتری دارد. عوارض می‌تواند شامل شکستگی استخوان، کاهش شنوایی و گیرکردن اعصاب در ستون فقرات شما باشد.
بیس فسفونات‌ها – دارو‌هایی که برای تقویت استخوان‌های ضعیف شده در اثر پوکی استخوان استفاده می‌شوند – پایه اصلی درمان هستند. در صورت بروز عوارض ممکن است جراحی لازم باشد.
علائم
اکثر افرادی که به بیماری پاژه استخوان مبتلا هستند هیچ علامتی ندارند. هنگامی که علائم ظاهر می‌شود، شایع‌ترین شکایت درد استخوان است.
از آنجایی که این بیماری باعث می‌شود بدن سریع‌تر از حد طبیعی استخوان جدید تولید کند، بازسازی سریع استخوانی را تولید می‌کند که نسبت به استخوان معمولی ضعیف‌تر است، که می‌تواند منجر به درد استخوان، بدشکلی و شکستگی شود.
این بیماری ممکن است تنها یک یا دو ناحیه از بدن شما را تحت تأثیر قرار دهد یا ممکن است گسترده باشد. علائم و نشانه‌های شما، در صورت وجود، به قسمت آسیب دیده بدن شما بستگی دارد.
- لگن. بیماری پاژه استخوان در لگن می‌تواند باعث درد لگن شود.
- جمجمه رشد بیش از حد استخوان در جمجمه می‌تواند باعث کاهش شنوایی یا سردرد شود.
- ستون فقرات. اگر ستون فقرات شما تحت تأثیر قرار گرفته باشد، ریشه‌های عصبی می‌توانند فشرده شوند. این می‌تواند باعث درد، سوزن سوزن شدن و بی‌حسی در بازو یا پا شود.
- پا. همانطور که استخوان‌ها ضعیف می‌شوند، ممکن است خم شوند – که باعث می‌شود شما کاسه پا شوید. بزرگ شدن و بدشکل شدن استخوان‌های پا‌ها می‌تواند به مفاصل مجاور فشار وارد کند که ممکن است باعث آرتروز در زانو یا لگن شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر دارید با پزشک خود صحبت کنید:
- درد در استخوان‌ها و مفاصل شما
- گزگز و ضعف در یک اندام
- بدشکلی‌های استخوانی
- کم شنوایی غیرقابل توضیح، به خصوص اگر فقط در یک طرف باشد
علل
علت بیماری پاژه استخوان ناشناخته است. دانشمندان معتقدند ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی در ایجاد این بیماری نقش دارند. به نظر می‌رسد چندین ژن با ابتلا به این بیماری مرتبط هستند.
برخی از دانشمندان بر این باورند که بیماری استخوان پاژه با عفونت ویروسی در سلول‌های استخوانی شما مرتبط است، اما این نظریه بحث برانگیز است.
عوامل خطر
عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به بیماری پاژه استخوان را افزایش دهند عبارتند از:
- سن. افراد بالای 50 سال بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
- رابطه‌ی جنسی. مردان بیشتر از زنان مبتلا می‌شوند.
- منشاء ملی. بیماری استخوان پاژه در انگلستان، اسکاتلند، اروپای مرکزی و یونان – و همچنین کشور‌هایی که مهاجران اروپایی در آن ساکن شده‌اند، شایع‌تر است. در اسکاندیناوی و آسیا غیر معمول است.
- سابقه خانوادگی. اگر یکی از بستگان شما مبتلا به بیماری استخوان پاژه است، احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر است.
عوارض
در بیشتر موارد، بیماری پاژه استخوان به کندی پیشرفت می‌کند. این بیماری تقریباً در همه افراد قابل مدیریت است. عوارض احتمالی عبارتند از:
- شکستگی و بدشکلی. استخوان‌های آسیب‌دیده راحت‌تر می‌شکنند و رگ‌های خونی اضافی در این استخوان‌های تغییر شکل یافته باعث خونریزی بیشتر آن‌ها در طول جراحی‌های ترمیم می‌شوند. استخوان‌های ساق پا می‌توانند خم شوند که می‌تواند بر توانایی راه رفتن شما تأثیر بگذارد.
- آرتروز. استخوان‌های بد شکل می‌توانند میزان استرس را بر روی مفاصل مجاور افزایش دهند که می‌تواند باعث آرتروز شود.
- مشکلات عصبی. هنگامی که بیماری پاژه استخوان در ناحیه‌ای رخ می‌دهد که اعصاب از استخوان عبور می‌کنند، مانند ستون فقرات و جمجمه، رشد بیش از حد استخوان می‌تواند به عصب فشرده و آسیب برساند و باعث درد، ضعف یا گزگز در بازو یا پا یا کاهش شنوایی شود.
- نارسایی قلبی. در موارد شدید، قلب شما ممکن است مجبور باشد برای پمپاژ خون به نواحی آسیب دیده بدن شما سخت‌تر کار کند. گاهی اوقات، این افزایش حجم کار می‌تواند منجر به نارسایی قلبی شود.
- سرطان استخوان. سرطان استخوان در بیش از 1 درصد از افراد مبتلا به بیماری پاژه استخوان رخ می‌دهد.
تشخیص
در طول معاینه فیزیکی، پزشک نواحی از بدن شما را که باعث درد شما شده‌اند را بررسی می‌کند. او همچنین ممکن است عکس‌برداری با اشعه ایکس و آزمایش‌های خونی را تجویز کند که می‌تواند به تأیید تشخیص بیماری پاژه استخوان کمک کند.
تست‌های تصویربرداری
تغییرات استخوانی را می‌توان با موارد زیر آشکار کرد:
- عکس اشعه ایکس. اولین نشانه بیماری پاژه استخوان اغلب ناهنجاری‌هایی است که در عکس‌برداری اشعه ایکس به دلایل دیگر انجام می‌شود. تصاویر اشعه ایکس از استخوان‌های شما می‌تواند نواحی تجزیه استخوان، بزرگ شدن استخوان و ناهنجاری‌هایی را که مشخصه این بیماری است، مانند خمیدگی استخوان‌های بلند، نشان دهد.
- اسکن استخوان. در اسکن استخوان، مواد رادیواکتیو به بدن شما تزریق می‌شود. این ماده به نقاطی بر روی استخوان‌های شما می‌رود که بیشتر تحت تأثیر قرار گرفته‌اند و در تصاویر اسکن روشن می‌شوند.
تست‌های آزمایشگاهی
افرادی که به بیماری استخوان پاژه مبتلا هستند معمولا سطح آلکالن فسفاتاز در خونشان افزایش می‌یابد که با آزمایش خون مشخص می‌شود.
درمان
اگر علائمی ندارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. با این حال، اگر بیماری فعال باشد – که با افزایش سطح آلکالین فسفاتاز مشخص می‌شود – و بر نقاط پرخطر بدن شما مانند جمجمه یا ستون فقرات تأثیر می‌گذارد، پزشک ممکن است درمان را برای جلوگیری از عوارض توصیه کند، حتی اگر ندارید. علائم.
دارو‌ها
دارو‌های پوکی استخوان (بیس فسفونات‌ها) رایج‌ترین درمان برای بیماری پاژه استخوان هستند. بیس فسفونات‌ها معمولاً از طریق تزریق در رگ تزریق می‌شوند، اما می‌توانند از طریق دهان نیز مصرف شوند. هنگامی که به صورت خوراکی مصرف می‌شود، بیس فسفونات‌ها به طور کلی به خوبی تحمل می‌شوند اما می‌توانند معده را تحریک کنند.
بیس فسفونات‌هایی که به صورت داخل وریدی تجویز می‌شوند عبارتند از:
- زولدرونیک اسید (Zometa، Reclast)
- پامیدرونات (آریدیا)
- Ibandronate (Boniva)
بیس فسفونات‌های خوراکی عبارتند از:
- آلندرونات (فوسامکس، بینوستو)
- Risedronate (Actonel، Atelvia)
به ندرت، درمان بیس فسفونات با درد شدید عضلانی، مفصلی یا استخوانی مرتبط بوده است که ممکن است با قطع دارو برطرف نشود. بیس فسفونات‌ها همچنین می‌توانند خطر بیماری نادری را افزایش دهند که در آن بخشی از استخوان فک می‌میرد و بدتر می‌شود، که معمولاً با بیماری فعال دندانی یا جراحی دهان همراه است.
اگر نمی‌توانید بیس فسفونات‌ها را تحمل کنید، پزشک ممکن است کلسی تونین (می‌اکالسین) را تجویز کند، یک هورمون طبیعی که در تنظیم کلسیم و متابولیسم استخوان نقش دارد. کلسی تونین دارویی است که شما از طریق تزریق یا اسپری بینی به خودتان تزریق می‌کنید. عوارض جانبی ممکن است شامل حالت تهوع، برافروختگی صورت و سوزش در محل تزریق باشد.
عمل جراحی
در موارد نادر، ممکن است جراحی مورد نیاز باشد:
- کمک به بهبود شکستگی‌ها
- مفاصل آسیب دیده توسط آرتریت شدید را جایگزین کنید
- استخوان‌های تغییر شکل یافته را مجدداً تنظیم کنید
- فشار روی اعصاب را کاهش دهید
بیماری استخوان پاژه اغلب باعث می‌شود که بدن رگ‌های خونی بیش از حد در استخوان‌های آسیب‌دیده تولید کند و خطر از دست دادن خون جدی در طول عمل را افزایش دهد.
اگر برای جراحی که شامل استخوان‌های آسیب‌دیده از بیماری پاژه استخوان است، برنامه‌ریزی شده‌اید، پزشک ممکن است دارو‌هایی را برای کاهش فعالیت بیماری تجویز کند، که ممکن است به کاهش از دست دادن خون در طول جراحی کمک کند.
شیوه زندگی و درمان‌های خانگی
برای کاهش خطر عوارض مرتبط با بیماری استخوان پاژه، این نکات را امتحان کنید:
- جلوگیری از سقوط: بیماری پاژه استخوان را در معرض خطر بالای شکستگی استخوان قرار می‌دهد. از پزشک خود برای پیشگیری از زمین خوردن راهنمایی بخواهید. او ممکن است توصیه کند که از عصا یا واکر استفاده کنید.
- کفپوش‌های لغزنده را بردارید، از تشک‌های ضد لغزش در وان یا دوش خود استفاده کنید، طناب‌ها را بردارید، نرده‌ها را روی راه پله‌ها نصب کنید و میله‌هایی را در حمام خود نصب کنید.
- تغذیه خوب. مطمئن شوید که رژیم غذایی شما حاوی مقادیر کافی کلسیم و ویتامین D است که به استخوان‌ها در جذب کلسیم کمک می‌کند. این امر به ویژه در صورت مصرف بیس فسفونات بسیار مهم است. رژیم غذایی خود را با پزشک خود مرور کنید و بپرسید که آیا باید مکمل‌های ویتامین و کلسیم مصرف کنید.
- به طور منظم ورزش کنید. ورزش منظم برای حفظ تحرک مفاصل و استحکام استخوان ضروری است. قبل از شروع یک برنامه ورزشی با پزشک خود صحبت کنید تا نوع، مدت و شدت ورزش را برای شما تعیین کند. برخی از فعالیت‌ها ممکن است فشار زیادی بر استخوان‌های آسیب دیده شما وارد کند.
