داستان واقعی مشهورترین نوازندهٔ رم
آتشی در آسمان
«نرون ویولن می‌زد در حالی که رم می‌سوخت» این جمله‌ای معروف دربارهٔ فرمانروایی است که به جای جلوگیری از فاجعه‌ای بزرگ، به فکر لذت خود بود. اما حقیقت آن است که نرون شخصاً عملیات مهار آتش را رهبری کرد و ویولن هم بیش از 1000 سال بعد از این اتفاق اختراع شد. پس ماجرا از چه قرار بود؟
بعد از گذشت 10 سال از سلطنت نرون، مردم به شدت از وی متنفر شده بودند. عیاشی‌ها و عدم تعادل او زبان‌زد همه بود. او دو سال قبل مادر خود را به قتل رسانده بود و در اوهام و تصوراتش خود را چنگ‌نوازی ماهر می‌انگاشت، این طور به نظر می‌آمد که او امپراتوری است که بیشتر به جلوه‌گری روی صحنه علاقه‌مند است تا حکومت بر کشور. نرون همچنین روحیهٔ خودبزرگ‌بینی داشت و می‌خواست کاخی بسیار بزرگ‌تر از پادشاهان گذشتهٔ رم داشته باشد. برای ساختن چنین کاخی، باید بخش بزرگی از شهر تخریب می‌شد و سنا با این کار مخالف بود.
آتش سوزی شش روزهٔ رم در جولای سال 64 میلادی آغاز شد و باعث تخریب دو سوم شهر شد. نرون که بیرون از شهر بود، به سرعت برای هدایت عملیات مهار آتش بازگشت. به دستور او افرادی که خانه‌هایشان را در اثر آتش‌سوزی از دست داده بودند در ساختمان‌های عمومی اسکان داده شدند، اقامت گاه‌های موقت ساخته و آذوقهٔ مورد نیاز مردم به شهر آورده شد.
آیا او واقعاً این کار را کرد؟ 150 سال بعد از این اتفاق، مورخ رمی «دیو کاسیوس»، این را تایید می‌کند. او می‌نویسد: «نرون بر بام کاخش نشسته بود و در حالی که حریق بزرگ به یک چشم به هم زدن همه جا را فرامی‌گرفت، لباس نوازندگان حرفه‌ای چنگ را برتن کرده بود و سرود «فتح تروا» را می‌نواخت.» اما مورخین معاصر تقریباً بر این باورند که نرون قربانی شایعاتی شده که دشمنانش برای تخریب او و پایین کشیدنش از قدرت، بین مردم پخش کرده‌اند.
با این حال، بسیاری باور کرده بودند که پادشاه منفور، آتش سوزی بزرگ را برای ساختن کاخ جدیدش به راه انداخته است. همین طور شایعات دیگری بین مردم پخش شده بود مبنی بر این که نرون از صحنهٔ سوختن شهر به عنوان پس زمینه آهنگی که دربارهٔ نابودی تروا می‌نواخته استفاده کرده است. نرون برای گریز از این سرزنش‌ها به یک سپر بلا نیاز داشت. او این سر بلا را پیدا کرد- دین جدیدی که در خاورمیانه ظهور کرده بود و شبهه‌انگیز و ناخجسته انگاشته می‌شد:
مسیحیت!
نرون دستور قتل عام مسیحیان را صادر کرد، اما این برای جلوگیری از نابودی سلطنتش کافی نبود. او بعد از چهار سال، وقتی از حکومت عزل شد، خودکشی کرد.
نرون با مقصر جلوه دادن مسیحیان، دستور شکنجه و قتل اعضای این فرقهٔ نوظهور را صادر کرد. «تکیتوس» مورخ رمی می‌نویسد: «آن‌ها را طعمهٔ سگ‌های وحشی می‌کردند، به صلیب می‌کشیدند یا به شعله‌ها می‌سپاردند تا اجسادشان در تاریکی شب‌ها چون مشعلی بسوزد.»
آتش سوزی بزرگ رم ابتدا در مرکز شهر و در مغازه‌ها شروع شد، بعد قصرهای مجلل را دربرگرفت و از هفت تپهٔ شهر بالا رفت. خیابان‌های باریک و پیچ در پیچ شهر مشکل را تشدید کرد. ساکنین بخش‌های دورتر، وقتی توسط آتش بلعیده شدند که فکر می‌کردند کاملاً در امانند.
