انتقام کارفرمایی عصبانی: دستگاه سویچ تلفنی خودکار

سال 1891 م

خداحافظی با “دختران سلام گو”

آلمون براون استروجر(almon brown strowger)٬ کارفرمای اهل کانزاس از دست اپراتورهایی که مکالمات تلفن داخلی را دستکاری می‌کردند٬ به ستوه آمده بود. از اختراع تلفن فقط یک دهه می‌گذشت و هر مکاملهٔ تلفنی را باید اپراتوری وصل می‌کرد. استروجر دریافت یکی از ” دختران سلام گو” (hello girl) که نام اپراتورها در آن زمان بود٬ تلفن‌های کاری او را بر می‌گرداند و به دوست پسرش که اتفاقا رقیب استروجر نیز بود٬ وصل می‌کند. او آن قدر از فهمیدن این موضوع عصبانی شد که تصمیم گرفت از شر تمام اپراتورهای تلفن خلاص شود.

به همین دلیل در پی راهی گشت تا تصمیمش را عملی کند.

استروجر دستگاه سویچ تلفنی خودکاری ساخت تا مردم بتوانند به او یا به هر کس دیگری مستقیم تلفن کنند. اولین نمونه‌اش را با مداد و سوزن‌های ته گرد درون جعبه پیراهن مردانه ساخت. او تا سال 1891 ٬ دستگاه سویچ خودکاری را کامل کرد که از محرک‌های الکترومغناطیسی برای وصل ارتباط تلفنی استفاده می‌کرد. مشتریان با استفاده از پنج دکمهٔ مکانیکی شمارهٔ مشتری دیگر را وارد می‌کردند٬ گرچه او به سرعت از شر این دکمه‌ها نیز خلاص شد و اولین تلفن شماره گیر را معرفی کرد.

هیچ یک از شرکت‌های بزرگ تلفن٬ علاقه‌ای به این اختراع از خود نشان نداد٬ بنابراین مخترع٬ شرکتی تشکیل داد تا خودش آن را بازاریابی کند. اولین مرکز تلفنی خودکار در سال 1892 در لاپورت ایندیانا راه اندازش شد.

آگهی‌ها٬ این مرکز تلفن را ” بدون دختران اپراتور٬ بدون بد و بیراه٬ بدون خرابی و بدون معطلی” نامیدند و به زودی در سراسر کشور از آن استفاده شد. کارفرمای خشمگین کانزاسی شغل “دختران سلام گو” را از بین برد.

اولین مرکز تلفن خودکار استروجر در لاپورت ایندیانا٬ 52 مشترک داشت. روزنامه نگاران٬ سرمایه داران٬ سیاستمداران و دانشمندان از سراسر جهان گرد آمدند تا شگفتی‌های سیستم تلفنی را ببینند که به اپراتور نیازی نداشت.

از سیستم سویچ تلفنی استروجر و تلفن‌های شماره گیر بیش از هفتاد سال استفاده می‌شد.

استروجر باید به روزنامه نگاران اطمینان می‌داد که از ” دختران سلام گو” متنفر نیست٬ فقط می‌خواهد تلفن کردن را آسان‌تر کند.