چگونه یک مجسمه‌ساز زن آمریکایی، زندگی سربازان مجروح جنگ جهانی اول را دگرگون کرد
از دست برخی فقط جنگ‌افروزی و پراکندن تخم کینه برمی‌آید و برخی دیگر با همه کمی بضاعت ظاهری مالی، کارهای بزرگی برای جامعه و دردمندان می‌کنند.
جنگ جهانی اول، جنگی فرسایشی و پر از تلفات و آوارگی بود و در این میان پیشرفته نبودن دانش و فناوری پزشکی در آن زمان بر میزان قربانیان بسیار می‌افزود.
متأسفانه شمار سربازانی که به خاطر جراحات صورت، دچار بدشکلی‌های مختل‌کننده روال عادی زندگی می‌شدند، بسیار زیاد بود.
در شرایطی که همین حالا هم اعمال جراحی ترمیمی و پلاستیک خیلی گران از آب درمی‌آیند باید شرایط آن زمان را تصور کنید که هم دانش پزشکی ابتدایی بود و هم تشکل‌هایی برای حمایت مالی از سربازان فراموش‌شده وجود نداشت.
در این میان یک بانوی مجسمه‌ساز هنرمند آمریکایی، زندگی بسیاری از این سربازان نگون‌بخت را بهبود بخشید.
آنا کولمن واتس لد در سال 1917 همراه همسرش به فرانسه آمد و همراه یک مجسمه‌ساز دیگر به نام فرانسیس درونت وود، مرکز و فروشگاهی برای ساخت پروتزهای صورت بنا کرد.
مهارت و پروتزهای بسیار طبیعی که آنها می‌ساختند باعث شد که خیلی‌ها زندگی عادی خود را از سر بگیرند و بتوانند کاری اختیار کنند و از سوی خانواده مورد پذیرش قرار بگیرند.
در سال 1932، دولت فرانسه به صورت رسمی از تلاش‌های این بانوی هنرمند تقدیر کرد.
