استفاده از هوش مصنوعی برای تبدیل پرتره‌های نقاشی مشهوری مانند مونالیزا به چهره واقعی احتمالی سوژه نقاشی
قبلا هم در «یک پزشک» برایتان در مورد کارهای جالب دنیس شیرایف نوشته بودم. او تا حالا بیشتر بر روی ویدئوهای قدیمی متمرکز بود و آنها را با ویدئوهایی که نویز و به اصطلاح آرتیفکت کمتری داشته باشند و حتی نرخ نمایش فریم بر ثانیه آنها مشابه فیلم‌های کنونی باشد، تبدیل می‌کرد.
یکی از بهترین کارهای او در مورد فیلم کوتاه مشهور ورود ترن به ایستگاه انجام شده بود.
وقتی این فیلم اصلاح‌شده در یوتیوب قرار داده شد، بسیار مورد توجه قرار گرفت. چنین تبدیل‌هایی در دهه‌های پیش غیرممکن بود.
اما هنوز الگوریتم‌های هوش مصنوعی و شبکه‌های عصبی مصنوعی در کلنجار با آرتیفکت‌ها و تصاویر محو، گاهی کم می‌آورند.
در یکی از تازه‌ترین تلاش‌ها شیرایف تصمیم گرفت که به جای فیلم این بار هوش مصنوعی را وارد نبرد با پرتره‌های نقاشی کلاسیک کند و ببیند آیا می‌توان حدس زد که سوژه‌های اصلی نقاشی، چه شکلی بوده‌اند.
حاصل کار خیلی جالب شده و باز ویدئویی که شیرایف در یوتیوب قرار داده است، بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
سخت‌افزار اصلی مورد استفاده او برای این کار یک کارت گرافیک 4 هزار دلاری NVIDIA Quadro RTX 6000 بوده است.
به این ترتیب است که می‌توانیم همه حدس بزنیم که مونالیزای داوینچی، دختری با گوشواره مروارید چه شکلی داشته‌اند.
نفس کار جالبه ولی خطای زیادی داره که از اعتبارش کم می کنه. خیلی بعیده که نقاشی مثل داوینچی که نقاشی پرتره مطمئنا جزو تبحرهای ابتداییشه اون چهره رو اونطوری بکشه! فقط کافیه ابروها رو با هم مقایسه کنید. یه موقعی هست که نقاش برداشتش رو از چهره می کشه که اون داستانش فرق داره. مثل خودنگاره های ونگوگ. برای اثبات حرفم هم کافیه عکس های فریدا (پرتره دوم) رو که شخصیت معاصر هست و در اینترنت موجوده با نتیجه کار مقایسه کنید تا متوجه تفاوت کار بشید.