انسانها هنوز در حال تکامل هستند و این شاهدش است …
وقتی از تکامل صحبت میکنیم، گاهی به اشتباه تصور میکنیم که تکامل فرایندی بسیار قدیمی است و دیگر ادامه ندارد. شاید تقصیری نداشته باشیم، چون تکامل یا فرگشت آنقدر کند صورت می‌گیرد که نمی‌توان به سادگی، تجربه‌ای عینی از آن داشت.
اما به تازگی پژوهشی که نتایج آن در ژورنال آناتومی چاپ شده، نشان می‌دهد که دست‌کم یک تغییر آناتومیک را در کالبد انسان می‌توان پیدا کرد که تنها در عرض دو قرن رخ داده.
بر اساس این مقاله، وقتی آناتومیست‌های قرن 18 کالبدشکافی میکردند، متوجه شدند که 10 درصد انسانها، شریانی در ساعد به نام شریان میانی یا مدین median دارند. البته این شریان در همین آدم‌ها بیشتر در دوره جنینی فعال است و در دوره بزرگسالی نقش خونرسانی مهمی ندارد.
اما جالب است که طبق بررسی‌های جدید، 30 درصد انسانها این شریان را دارند. این یک تغییر خیلی واضح است که از آن می‌توان به عنوان یک ریزفرگشت یا microevolution یاد کرد.
اگر به همین ترتیب روند ادامه پیدا کند، پیشبینی می‌شود که در سال 2100 بیشتر انسان‌های شریان مدین داشته باشند.
در مورد تکامل انسانها چه فکر می‌کنید؟
به نظر می‌رسد که خودتکاملی فناورانه در مورد انسانها، سیری بسیار برق‌آساتر از تکامل کند طبیعت داشته باشد. در حالی که تغییری جزئی در آناتومی، مستلزم صرف قرن‌ها و هزاره‌هاست، بسیار محتمل به نظر می‌رسد که ترکیب انسان با تراشه‌ها و حلق سایبورگ‌ها و جاودانگی دیجیتال، در عرض چند دهه آینده، انسان‌هایی به کلی متفاوت بسازد.
تصور کنید که انسان‌های یکی دو قرن آینده، درست همان طوری به ما نگاه کنند که ما به انسان‌های نئاتدرتال نگاه می‌کردیم!
بنظرم بهترین توجیه برای وجود تکامل در انسان میتونیم به دندون عقل اشاره کنیم. علتش هم برمیگرده به اینکه ما حدود دو میلیون سال استخون میخوردیم و به دندونهای عقل نیاز داشتیم. اما از حدود ده هزار سال پیش به این ور که کشاورزی شروع شد، غذاهای ما هم نرم شد و رفته رفته نیازمون به دندون کمتر شد. برای همینه که فکها کوچکتر ساخته میشن و جا برای دندون عقل نیست. کسی هم که قبول نداره چنین چیزیو باید ازش بپرسیم که یعنی از ابتدای بشر، بیشتر انسانها دچار دندون درد شدیدی بودند و از دو میلیون سال پیش که هنوز چاقو وجود نداشته دندون رو جراحی میکردند؟
به غیر از این، به قول هراری، ما به لطف دستگاههایی که میسازیم تکامل پیدا کردیم. سخته امروز بگیم که آدمی بدون موبایل جایی بره. بخشی از وجودمون شده. همین الان برخی باتری در قلبشون دارن و … . ما، اگر خودمون رو جزیی از طبیعت بدونیم، داریم خودمونو کامل میکنیم و تکامل رو تجربه میکنیم.