بیماری وبا چیست و شیوه تشخیص و درمان آن
وبا موجب یک اسهال ترشحی با دهیدراتاسیون شدید می‌شود. شایع‌ترین راه اکتساب و با خوردن آب آلوده شده با مدفوع انسان می‌باشد.
اتیولوژی: وبا توسط ویبریو کلرا زیرگروه 01 (بیوتیپ کلاسیک و بیوتیپ التور» و 0139 ایجاد می‌شود.
تظاهرات بالینی
بعد از یک دوره کمون ۴۸-۲۴ ساعته و با به صورت کاراکتریستیک با یک اسهال آبکی بدون درد که سریعا حجیم می‌شود؛ تظاهر می‌یابد. بیماران اکثرا استفراغ می‌کنند. در وبا تب وجود ندارد.
مدفوع در این بیماران فاقد صفرا، خاکستری، دارای رشته‌های موکوس، فاقد خون و دارای بوی غیرزننده است. بویی شبیه ماهی دارد که به آن مدفوع «آب برنج» می‌گویند.
تشخیص
شک بالینی به وبا را می‌توان با شناسایی ویبریو کلرا در مدفوع، تأیید می‌گردد. محیط‌های کشت و با عبارتند از: TTG و TCBS تیوسولفات – سیترات – نمک صفراوی – سوکروز)
اگر احتمال تاخیر در انتقال نمونه وجود داشته باشد، می‌توان از محیط‌های کشت زیر استفاده کرد Carey-Blair (will ) Alkaline – Peptone – Water erichment
درمان
مرگ ناشی از وبا به علت شوک هیپوولمیک می‌باشد؛ بنابراین درمان افراد با ویبریو کلرا در وهله اول نیازمند احیاء مایعات است. در حال حاضر WHO نوع اسمولاریته پایین ORS را جهت مایع درمانی و با توصیه می‌کند. ORS بر پایه برنج بر ORS استاندارد، ارجح است. در صورت لزوم استفاده از مایع درمانی وریدی، رینگر لاکتات سرم انتخابی در مبتلایان به وبا است. حتما باید مکمل پتاسیم به بیمار تجویز شود که ترجیحا از راه خوراکی تجویز می‌شود.
آنتی بیوتیک تراپی: اساس درمان، احیاء مایعات است. استفاده از آنتی بیوتیک، مدت و حجم دفع مایعات را کاهش می‌دهد و پاکسازی ارگانیسم از مدفوع را سرعت می‌بخشد، اما جهت درمان و با ضروری نیست. تجویز آنتی بیوتیک فقط برای بیماران با دهیدراتاسیون شدید و متوسط توصیه می‌گردد. ۲ آنتی بیوتیک انتخابی برای وبا عبارتند از: اریترومایسین یا آزیترومایسین.
