شوخی می‌کنید؟ جدا فکر می‌کنید که سال ۲۰۲۰ بدترین سال برای انسان‌ها بوده؟!
سایت discover magazine یک مقاله مختصر و مفید دارد تا روشنگری کند و ما را از یک اشتباه برهاند.
کار ما این شده که هر سال بگوییم، دریغ از پارسال! مثلا وقتی دوران سرخوشانه کودکی را به یاد می‌آوریم و آن دوستی‌ها را، وقتی همین چند سال پیش را به یاد می‌آوریم که به هر حال مردم چیزهای ضروری و گاه غیرضروری را می‌توانستند بخرند!
گاهی واقعا آدم تصور می‌کند که نکند ما در حال غلو کردن بدبختی خود هستیم و دچار همان سندرمی شده‌ایم که در فیلم خوب «نیمه‌شب در پاریس» Midnight in Paris وودی الن به تصویر کشیده شده بود. یعنی دچار سندرم نوستالژی به گذشته و خوب پنداشتن آن شده‌ایم.
ولی خب، هر چقدر هم به خودمان نهیب بزنیم، باز نمی‌شود از بد بودن سال ۲۰۲۰ گذشت. سالی که شهروندان هر کشور در آن بهانه‌هایی برای نفرین فرستادن بر روزگار داشتند:
استرالیایی‌ها، آتش‌سوزی عظیمی را تجربه کردند که مساحتی به اندازه کشور سوریه را در کشورشان طعمه حریق و تخریب کرد و آثار زیست‌محیطی‌اش دامن همه دنیا را گرفت.
تازه‌های سایت گلونی:
لیزر هموروئید درمان بواسیر در کلینیک تخصصی هموروئید تهران
آمریکا باز با مسئله تبعیض نژادی و اعتراض‌های مردمی علیه این امر مواجه شد و رنگ آرامش را در بسیاری از روزها به خود ندید.
بدتر از همه مسئله بیماری کرونا است که جان شهروندان را زیادی گرفت، دنیا را وارد یک رکود اقتصادی کرد و عادت روتین زندگی ما را دگرگون کرد و باعث افسردگی بسیاری شد.
رکود اقتصادی در کشورهایی که حتی بدون بیماری هم اقتصاد فرسوده و از هم پاشیده داشتند، بیشتر احساس شد و دلخوشی‌ای باقی نگذاشت.
اما آیا واقعا سال ۲۰۲۰ بدترین سال برای بشریت بوده است؟!
ما ایرانی‌ها که فصل‌های سیاه در تاریخمان کم نداشته‌ایم و این برعهده تاریخ‌دان‌هاست که یک روز بنشینند و به ما بگویند که مثلا هجوم مغول ناگوارتر بود یا قحطی به دنبال جنگ جهانی یا حمله اسکندر؟
اما در بعد جهانی بیایید به سال ۵۳۶ میلادی برویم. در این سال یک انفجار آتشفشانی عظیم در ایسلند، باعث شد که خاکستر و ذرات ناشی از انفجار، راه عبور پرتوهای خورشید را سد کنند، دما به شدت پایین آمد و محصولات کشاورزی نابود شدند و قحطی همه جا را درگیر کرد. برآورد می‌شود در این سال بین ۲۵ تا ۵۰ درصد شهروندان امپراتوری روم مرده باشند.
به یک برهه دیگر در تاریخ می‌رویم، زمانی که کاشفان اسپانیایی پا به وراکوز در مکزیک گذاشتند. سال، سال ۱۵۲۰ بود. آنها هدیه‌ای برای بومی‌ها داشتند: آبله!
نسل‌های اروپایی به تدریج ایمنی نسبی به آبله پیدا کرده بودند، اما مقاومت بومی‌های صفر بود و تخمین زده می‌شود که نیمی از بومی‌ها به دنبال ابتلا به آبله مردند! آبله کشتار بسیار بیشتری نسبت به خود طماعان اروپایی انجام داد.
بعد از آن به سال ۱۹۱۸ می‌رویم زمانی که انفلوآنزای اسپانیایی در جهان شایع شد. این بیماری ویروسی برخلاف کرونا، بیشتر کودکان زیر ۵ سال و جوان‌های ۲۰ تا ۴۰ ساله را هدف می‌گرفت. برآورد می‌شود که آنفلوآنزای اسپانیایی ۵۰ میلیون نفر در جهان را کشته باشد که از این بین ۶۷۵ هزار نفر از آنها آمریکایی بودند.
پس میزان کشتار بسیار بیشتر از کرونا بود و مسلما آن زمان امکان ساختن واکسن نبود.
شاید هم بدترین سال‌های بشریت سال‌های جنگ جهانی باشد که در آن ۷۵ تا ۸۰ میلیون نفر که بیشتر آنها غیرنظامی بودند کشته شدند.
شاید هم بدترین سال برای ساکنانی به غیر ما از روی کره زمین ۶۵ میلیون سال پیش بود، زمانی که سیارکی به زمین برخورد کرد و ۷۵ درصد کل جانداران کره زمین از جمله دایناسورها مردند و منقرض شدند!
در بد بودن سال ۲۰۲۰ شکی نیست، اما این سال با بدترین سال بشریت فاصله بیشتری دارد.
به عنوان خط آخر هم باید بنویسم که سال، این بازه زمانی یک دور گردش زمین به دور خورشید، بد نیست! بد، خود انسان‌ها هستند که با رفتارها یا انفعال خود باعث بی‌قدر شدن دانش و رواج بی‌خردی و شبه‌علم و قدرت یافتن جنگ‌افروزان شده‌اند!