مرداب کامارینا: وقتی دفع کردن خطری، به صورت ناخواسته باعث مواجه شدن شما با خطری بزرگ‌تر می‌شود
کامارینا شهری در جنوب سیسیل بود که توسط مهاجرانی از سیراکیوز در ۵۹۸ قبل از میلاد بنا نهاده شد.
یکی دو نسل بعدتر، یک ناخوشی همه‌گیر – که برخی ناشی از «تعفن در مرداب مجاور» می‌دانستند، زندگی مردم شهر تهدید شد.
با این که نظریه میکروبی بیماری‌ها به طور قطع به صورت عمومی در دنیای باستان مورد قبول نبود، اما حدس و گمان‌هایی وجود داشت، به عنوان مثال، مارکوس وارو در قرن اول بعد از میلاد توصیه کرده بود که شهر‌ها در مجاورت مرداب‌ها ساخته نشوند زیرا که «موجودات ریز خاصی» در آن زادوولد می‌کنند که با چشم دیده نمی‌شوند که در هوا شناور شده و از طریق دهان و بینی وارد بدن گردیده و باعث بیماری وخیم می‌شوند.
خطر برای کامارینا عظیم بود. نقشه‌هایی برای خشک کردن مرداب کشیده شد. البته که وقتی با پیشگو رایزنی شد، وی انجام چنان عملی را ممنوع کرد، در عوض به صبر توصیه نمود؛ اما جان‌ها در خطر بودند، نظر پیشگو نادیده گرفته شد و مرداب زهکشی شد.
همه چیز خوب پیش رفت و بیماری همه‌گیر بلافاصله متوقف شد.
اما در این میان هیچ کس به این فکر نیفتاده بود که همین مرداب بیماری‌زا، شهر را از دشمنان انسانی‌اش محفاظت می‌کرده، یکی از این دشمن‌ها عموزادگان سیراکیوزی شهر بود.
در ۵۵۲ قبل از میلاد، نیروی‌های نظامی سیراکیوزی از زمین خشکی که قبلا مرداب بود، عبور کردند، تمامی مردان، زنان و بچه‌ها را قصابی کردند و شهر را به آتش کشیدند.
از این رو مرداب کامارینا به ضرب المثلی برای از بین بردن خطری به طریقی که خطر بسیار هولناک‌تری را پیش آورد، تبدیل شد.
به زبان کارل سیگن:
کاری که به واسطه ترس و نادانی انجام شود، اغلب مشکلاتی را که قصد اصلاحش را داشته بدتر می‌کند.
شهر سیراکیوز واقع در جزیره سیسیل در جنوب ایتالیا، در حال حاضر دارای جمعیتی حدود ۱۲۵٬۰۰۰ نفر است. از کامارینا در حدود ۸۰ کیلومتری غرب آن، بقایای بسیار کمی بر جای مانده است.
منبع: کتاب نقطه آبی کمرنگ – نوشته کارل سیگن
