تظاهرات بالینی COPD یا بیماری انسدادی مزمن ریه چیست؟
شرح حال:
سه علامت شایع COPD سرفه، خلط و تنگی نفس کوششی می‌باشند. بسیاری از بیماران این علایم را ماه‌ها تا سال‌ها قبل از مراجعه به پزشک دارند.
یافته‌های فیزیکی:
طولانی شدن مرحله بازدم و ریز بازدمی در مبتلایان به بیماری شدیدتر قابل ملاحظه است. همچنین نشانه‌های پرهوایی ریه مثل قفسه سینه شبکه‌ای (Barrel chest)، زیاد شدن حجم ریه با حرکات ضعیف دیافراگم که در دق ارزیابی می‌شود وجود دارد.
بوی دود، ذرات نیکوتین روی ناخن‌ها، استفاده از عضلات فرعی تنفسی، نشستن در وضعیت سه پایه (Tripod) و سیانوز، به نفع COPD می‌باشند.
یافته‌های آزمایشگاهی و تصویربرداری در COPD
و یافته‌های اسپیرومتری: وجه مشخص COPD، انسداد جریان هوا می‌باشد. در تست‌های بررسی عملکرد ریوی، انسداد جریان هوا با کاهش FEV1 و کاهش نسبت FEV1 به FVC نشان داده می‌شود. با بدتر شدن بیماری، ممکن است حجم‌های ریوی افزایش یابد، بنابراین افزایش ظرفیت کل ریوی (TLC)، ظرفیت عملی باقیمانده (FRC) و حجم باقیمانده (RV) ایجاد می‌شود.
برخلاف اسم، کاهش FEV1 در COPD به ندرت پاسخ قابل توجهی به برونکودیلاتور‌های استنشاقی می‌دهد.
کاهش پایدار در میزان جریان بازدمی پرقدرت (FEV1) مشخص‌ترین یافته در COPD می‌باشد.
ABG
: ABG یک جزء مهم در ارزیابی بیمارانی است که با علائم تشدید مراجعه می‌کنند؛ PCO2 بیش از mmHg ۴۵ نشان دهنده نارسایی
تهویه‌ای (تنفسی) است.
CXR
وجود Bullae (حباب‌های بسیار بزرگ در گرافی ریه همراه با کاهش خطوط پارانشیمی یا هیپرلوسنسی، مطرح‌کننده آمفیزم می‌باشد.
CT-Scan
CT – Scano روش قطعی رایج برای تعیین وجود یا عدم وجود آمفیزم است که جز در مواردی که قرار است جراحی شوند، ارزش چندانی ندارد.
افراد س یگاری مبتلا به COPD در ریسک ابتلا به سرطان ریه می‌باشند که به کمک CT- Scan می‌توان آن را تشخیص داد.
