درمان حملات تشدید بیماری انسدادی مزمن ریه یا COPD
درمان حملات تشدید Acute Exacerbations COPD
درمانی که در حملات تشدید COPD انجام می‌شوند، عبارتند از:
١- برونکودیلاتور‌ها: اغلب بیماران با بتا آگونیست استنشاقی که همراه با یک آنتی کلینرژیک (ایپراتروپیوم بروماید) تجویز می‌شود، درمان می‌شوند. در حملات تشدید، اضافه کردن تئوفیلین به درمان لازم نیست.
۲- آنتی بیوتیک: باکتری‌هایی که اکثرا در تشدید COPD نقش دارند، عبارتند از: استرپتوکوک پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا و موراکسلا کاتارالیس. | اکثر پزشکان مبتلایان به حملات متوسط تا شدید COPD را حتی اگر اطلاعاتی مبنی بر دخیل بودن یک پاتوژن خاص وجود نداشته باشد، توسط آنتی بیوتیک درمان می‌کنند.
۳- گلوکوکورتیکوئید‌ها: در این بیماران، مصرف ۳۰- ۴۰mg پردنیزولون خوراکی یا معادل آن برای ۱۰-۵ روز به صورت سرپایی توصیه می‌گردد.
۴- اکسیژن: اگر اشباع اکسیژن کمتر از ۹۰٪ باشد از اکسیژن کمکی استفاده می‌شود.
۵- حمایت تهوی‌های مکانیکی: شروع تهویه با فشار مثبت به صورت غیرتهاجمی (NIPPV) در بیماران دچار نارسایی تنفسی (PCo2 بیش از mmHg ۴۵) منجر به کاهش قابل ملاحظه در میزان مرگ و میر و نیاز به لوله‌گذاری (انتوباسیون) و عوارض درمان در طول مدت بستری می‌شود.
کنتراندیکاسیون‌های انجام NIPPV عبارتند از:
۱- ناپایداری قلبی عروقی، ۲- اختلال وضعیت ذهنی، ۳- عدم همکاری بیمار، ۴-ترشحات بسیار زیاد یا ناتوانی در پاکسازی‌ترشحات ریوی، ۵- اختلالات یا تروما‌های جمجمه‌ای به صورتی که مانع قرار دادن ماسک ش ود، ۶- چاقی شدید، ۷- سوختگی شدید.
تهویه مکانیکی تهاجمی از طریق لوله اندوتراکئال در موارد زیر اندیکاسیون دارد: ۱- دیسترس تنفسی شدید علیرغم درمان اولیه، ٢- هیپوکسمی تهدیدکننده حیات، 3- هیپرکاربی شدید و یا اسیدوز شدید، ۴- تغییر شدید در وضعیت ذهنی، ۵- ایست تنفسی، ۶- ناپایداری همودینامیک.
