۱۰ عکس باورنکردنی و منتخب مسابقه عکاسی کهکشان راه شیری سال ۲۰۲۱
عکسهایی الهامبخش و اسرارآمیز که هریک داستانی پشت سر خود دارند

وبلاگ عکاسی ماجراجویانه و سفر Capture the Atlas نتایج انتخاب عکسهای برتر جشنواره سالیانه عکاسی از کهکشان راه شیری (Milky Way Photographer) را منتشر کرد. مجموعهای خیرهکننده از ۲۵ عکس که آسمان شب را از مکانهای مختلف جهان به نمایش میگذارند.
این مجموعه هر سال در فصل بهار منتشر میشود که بهترین زمان برای عکاسی از کهکشان راه شیری است و یک هدف ساده را دنبال میکند: الهام بخشیدن به دیگران و ترسیم زیباییهای کهکشانی که در آن زندگی میکنیم.
در این چالش هیچ برنده یا قهرمان و رتبهبندی وجود ندارد. وبلاگ Capture the Atlas به طور برابر ۲۵ عکس از بهترین و الهامبخشترین تصاویر کهکشان راه شیری از سراسر جهان را انتخاب و معرفی میکند.
در فهرست عکسهای برتر امسال، ۲۵ عکاس از ۱۴ ملیت وجود دارد که عکسهای خود را از ۱۲ کشور ایالات متحده، استرالیا، نیوزیلند، شیلی، ایران، ترکیه، برزیل، اسپانیا، ایتالیا، اسلوونی، سوئیس و یونان گرفتند.
برای انتخاب تصاویر برتر عواملی مانند کیفیت خوب تصویر، داستان پشت عکس و الهامگیری از آن مد نظر بوده است.
در زیر ۱۰ عکسی که به نظر میرسید برتر و الهامبرانگیزتر هستند انتخاب شده و داستان هر تصویر نیز زیر آن نوشته شده است:
Riaño از پابلو رویز؛ اسپانیا
من این تصویر را زمستان سال گذشته در Riaño Mountain Reservoir اسپانیا گرفتم. آن شب بسیار سرد بود و دما بیش از منفی ۱۰ درجه به همراه رطوبت زیاد که باعث میشود لنز در معرض انجماد قرار بگیرد و عکاسی برای مدت طولانی بسیار مشکل باشد.
من عکس را با استفاده از PhotoPills و هنگامی که پیشبینی آب و هوا امیدوارکننده بود؛ ثبت کردم. ترکیب کهکشان راه شیری و زمستان و فراز کوهها و نوک قله مناظر جادویی ایجاد کرده است.
Temple Of The Sun از برایونی ریچاردز؛ پارک ملی کپیتول ریف یوتا ایالات متحده
هسته کهکشان راه شیری قبل از طلوع فجر در آسمان جنوبی پارک ملی کپیتول ریف همانند یک معبد خورشید است. این منطقه از صحرای فلات کلرادو شامل گنبدها، صخرهها، بالها، پلهای طبیعی و معابد خورشید و ماه است.
رنگهای زنده نارنجی انعکاسکننده رنگ ستارگان هستند و همزمانی کهکشان راه شیری با معابد این طبیعت چیزی فراتر از یک تصادف است. برجی که در تصویر میبینید؛ بالاتر از سطح زمین است.
Dragon’s Lair از دانیال توماس گوم؛ استرالیا
این تصویر مورد علاقه من از شب است. منطقه Mungo نزدیک به ۱۲ ساعت رانندگی با خانهام در سیدنی فاصله دارد. اما آسما Bortle 1 برای عکاسی از شب بسیار عالی است. سه شب آنجا اقامت داشتم و یک شرایط خوب با دید کامل برای عکاسی بود.
لحظهای که این تصویر را دیدم؛ فهمیدم من همین عکس را میخواهم. شبیه بازی در دنیای دیگری بود؛ مثلا فکر کنید بازی در سریال گیم اف ترونز. همهچیز برای ثبت یک عکس رویایی آماده بود. دیوارهای بزرگ و بلند؛ مسیر مارپیچ و دندانهدار که به یک گلدسته در غرب منتهی میشود. فقط یک چیز کل کادر را تکمیل میکرد و آن پانورامای چند لایه از کهکشان راه شیری بود.
من این عکس را با استفاده از PhotoPills در طول روز تنظیم کردم ولی پس از پردازش، تصمیم گرفتم از ترکیب blue-hour blend برای پسزمینه متمایل به آبی آسمان استفاده کنم تا به تمیزترین عکس ممکن برسم.
Devil’s Throat از ویکتور لیما؛ آبشار ایگوازو برزیل
عکاسی از آبشارهای ایگوازو همیشه جذاب بوده و در اولویتهای من قرار دارد؛ البته باید مجوز ویژهای از آژانس محیط زیست و بخش پارکهای ملی برزیل داشته باشم.
اوایل سال ۲۰۲۱ این مجوز گرفته شده و به مدت ۴ شبانهروز در پارک ملی ایگوازو اقامت کردم. شبها در پارگ گردش میکردم تا بهترین آبشار برای عکاسی را پیدا کنم. چالش بزرگ، گرفتن عکس با نورپردازیهای طولانی است؛ در شرایطی که آب به صورت اسپری با شدت و حجم زیاد در هوا معلق است و باعث میشود لنز به این راحتیها خشک نشود.
شما باید ۱۰ الی ۱۵ ثانیه نوردهی داشته باشید ولی نزدیک به ۱.۵ میلیون لیتر آب در ثانیه از آبشار به پایین ریخته میشود. سرانجام تصویر بالا کمی پس از طلوع خورشید گرفته شده است. در این عکس برخی از سحابیها اصلی کهکشان راه شیری نیز دیده میشوند.
Volcano and Cross؛ توماس اسلوینسکی از آتشفشان ویاراریکا شیلی
اگر شما آسمان جنوبی (Southern Sky) را ندیدهاید؛ واقعا شگفتانگیز و بسیار متفاوت است. در نیمکره شمالی از طریق قطب میتوان ستاره قطبی را پیدا کرد ولی در نیمکره جنوبی و زیر خط استوا داستان و قوانین دیگری وجود دارد.
برای تشخیص قطب آسمان جنوبی، بهترین شاخص صورت فلکی صلیب جنوبی است که در تصویر بالا دقیقا بالای آتشفشان ویلاریکا واقع شده است.
این صلیب به قطب آسمان جنوبی اشاره دارد و با توجه به درخشش ستارگان در آسمان شب راحتتر قابل شناسایی است. در داخل صلیب، میتوانیم منطقه تاریکی به نام Coalsack را ببینیم که با چشم غیر مسلح نیز دیده میشود و یکی از شناختهشدهترین سحابیهای تاریک آسمان است.
در گوشه بالا سمت چپ تصویر هم یک جواهر شب درخشنده دیگر وجود دارد که سحابی کارینا (Carina Nebula) نامیده میشوند و با رنگ قرمز مشخص است. این تنها در نیمکره جنوبی قابل مشاهده است و با یک دوربین عکاسی قوی میتوان حتی جزئیات آن را هم شکار کرد.
Chamber of Light از اسپنسر ولینگ؛ یوتا ایالات متحده
بیابانهای جنوب غربی مکانهای زیادی برای عکاسی از شب و آسمان دارند. با طبیعت جنوب غربی، به راحتی میتوانید کادرهای شگفتانگیزی از آسمان بسازید و دست شما برای المانهای مختلف باز است.
در این تصویر یکی از مکانهای دارای صخرههای Grand Staircase-Escalante را مشاهده میکنید. این طاق سنگی به دلیل دور بودن، یکی از بکرترین و بارزترین منظرههای کهکشان راه شیری را میسازد.
Mt. Taranaki Milky Way از لارین ری؛ کوه تراناکی نیوزیلند
یکی از چالشبرانگیزترین عکسهایی که گرفتهام. چون برای رسیدن به قله یخی Fanthams Peak، آتشفشانی در کنار کوه Taranaki به مدت ۴ ساعت در ورزش باد با سرعت ۷۰ کیلومتر بر ساعت کوهنوردی کردم؛ در ارتفاع ۲ هزار متری از سطح زمین و دمای ۱۵ درجه سانتیگراد با فشارهای شدید باد. در این شرایط باید تنظیماتی را انتخاب کنید که منجر به عکس ایدهآلی شوند.
Nyctophilia از خوزه لوئیس کانتابرانا؛ ویکتوریا استرالیا
این مکان باورنکردنی همیشه باعث حیرت من شده است. این مجموعه از سنگها که بر اثر طغیان بیوقفه دریا و باد شدید ساحل جنوبی ویکتوریا شلاق خورده و تراشیده میشوند؛ بدون شک یکی از منظرههای نمادین استرالیا هستند.
پس از غروب آفتاب شگفتانگیز و به دنبال آن یک ماه اثیری، دنبال قطب آسمانی جنوب بودم ولی آن شب به راحتی نمیشد ستارهیابی کرده و همهچیز خوب پیش نمیرفت. من تصمیم گرفتم شانس خودم را امتحان کنم و یک شات بزنم ببینم چه اتفاقی میافتد. در حالیکه هسته کهکشانی در حال افزایش بود؛ با کمال تعجب دیدم نتیجه کار بسیار زیبا شده است و دری به رویم برای ورود به دنیای جادویی پر از ستاره باز شد.
ADK Magic از دانیل استین؛ نیویورک ایالات متحده
ساحل شرقی به دلیل جمعیت متراکم، آلودگی هوا و نور زیاد، کمتر برای عکاسی از کهکشان راه شیری مناسب است. با این حال هنوز میتوان چند نقطه یافت که از آسمان شب عکاسی کرد.
منطقه Adirondacks از جنوب نیویورک شامل ۶ میلیون هکتار زمین است و یکی از دورترین و تاریکترین آسمانهای شناخته شده در ساحل شرقی است. وقتی در این منطقه پیادهروی میکنم؛ احساس میکنم در خانه هستم. عکاسی از آنجا هم همیشه قلبم را پر از احساس میکند. در این عکس نه تنها یک دریاچه دیده میشود که قلب من در عکس است؛ زمینهای جنگلی زیبا با آبهای آرام و تپههای خارقالعادهای را به رخ میکشد.
Paradise Beach از آلین والاس؛ ترکیه
پاندمی کرونا را در درهای دورافتاده در سواحل جنوب غربی ترکیه گذراندم؛ دور از محدودیتها و هیاهوهای شهر با طبیعی زیبا. اما در این دره که دیوارههای بسیار بلندی دارد؛ فقط مناظری از آسمان غرب مشخص است و هنگامی که هسته راه شیری بیشتر میشود؛ باید به جنوب شرقی بروید و از کوهها بالا بکشید تا منظره خوبی داشته باشید.
مسیر رسیدن به این مکان بخشی از Lycian Way است. یک مسیر پیادهروی چند روزه دوستداشتنی در امتداد خط ساحلی فوقالعاده زیبای کشور ترکیه. این منظره مشرف به یک ساحل معروف به نام Cennet است که در ترکی «بهشت» میشود.
نشستن در دامنه کوهها و لذت بردن از این منظره کهکشان راه شیری در حالیکه در آن سوتر صدای شکستن امواج و صدای جغدها در پایین دره به گوش میرسد؛ بسیار آرامشبخش است.