بیماری سرگیجه حمله‌ای وضعیتی خوش خیم (BPPV) چیست و چه علائمی دارد؟
اپیدمیولوژی: شایعترین علت سرگیجه است.
پاتوژنز:
جداشدن قطعات کربنات کلسیم از غشاء Otoconia و رفتن آن‌ها به مجاری نیم دایره یاکوپولا موجب این اختلال می‌شود.
اتیولوژی:
در بیشتر موارد، علتی برای آن وجود ندارد. در مواردی که علتی دارد، شایعترین علت، تروما به سر می‌باشد.
علائم بالینی:
بیمار معمولا در زمان دراز کشیدن یا برخاستن از رختخواب، غلتیدن یا اکستانسیون سر برای نگاه به بالا دچار سرگیجه می‌گردد. سرگیجه چند ثانیه تا چند دقیقه ادامه می‌یابد، شدید است و ممکن است با تهوع و استفراغ همراه باشد.
تنها سرگیجهای که با تغییر وضعیت ایجاد می‌گردد، سرگیجه حمله‌ای وضعیتی خوش خیم (BPPV) است؛ اگرچه هر سرگیجهای ممکن است با تغییر وضعیت، بدتر شود.
مانور‌های تشخیصی:
در ضایعات وستیبولار مرکزی نیز ممکن است سرگیجه وضعیتی رخ دهد؛ لذا برای افتراق علل مرکزی از BPPV از مانور‌های زیر استفاده می‌گردد
١- مانور Nelen-Barany
٢- مانور Dix-Hall Pike
در سرگیجه محیطی، سرگیجه بعد از چند ثانیه تأخیر آغاز می‌شود و با ثابت نگه داشتن سر در همان وضعیت ۴۵ درجه زیر خط افق به طور خودبه خودی بهبود می‌یابد، همچنین با تکرار مانوراز شدت سرگیجه کم می‌شود (Habituation).
درمان:
BPPV غالبا چند هفته ادامه یافته و سپس خود به خود خوب می‌شود، ولیکن امکان دارد عود کند. اساس درمان انجام مانور‌های تجدید وضعیت (Repositioning یا مانور Epley) می‌باشد.
