چگونه عمق یک اقیانوس اندازه گیری می‌شود؟
دانشمندانی که در مورد دریا مطالعه می‌کنند، اقیانوس شناس نامیده می‌شوند. از آن‌جایی که اقیانوس عمیق، سرد و تاریک است، آن‌ها اطلاعات کمی در مورد آن‌ها دارند. قسمتی از کف اقیانوس از پنجره‌های زیر دریایی‌های به خصوصی و نیز دوربین‌های مختص عمق دریا دیده شده است، اما هنوز اطلاعات ناچیزی در دست می‌باشد. یکی از مسائلی که این دانشمندان به آن علاقمندند، عمق اقیانوس می‌باشد. پیدا کردن عمق اقیانوس، «ژرفا سنجی» نام دارد. در روزگاران قدیم، این کار به وسیله پایین فرستادن یک طناب که وزنه به آن وصل بود انجام می‌گرفت. بعدها یک رشته سبک که معمولاً از سیم پیانو ساخته می‌شد، مورد استفاده قرار گرفت.
امروزه دانشمندان به واسطه اختراع عمق پیمای منعکس کننده صدا، از انعکاس صداها از عمق، برای کشف کف اقیانوس، قادر به ارائه نظریات بهتری در مورد کف اقیانوس گشته‌اند. این اسباب از روی کشتی امواج صوتی را فرستاده، صدا در آب در حدود یک مایل در ثانیه حرکت کرده و به طرف ابزاری روی کشتی انعکاس می‌یابد. هر چه که عمق آب بیشتر باشد، صدا دیرتر به کشتی می‌رسد. در انواع جدید این ابزار، امواج صوتی با فرکانس بالا از کشتی فرستاده شده و سپس انعکاس صدا به وسیله ابزاری به صورت علامت تیره بر روی ورق‌های مخصوص ثبت می‌شود. کاغذ معمولاً چاپ شده، به طوری که عمق فوراً برحسب «Fathom» خوانده می‌شود.
با این اسباب پیدا کردن عمق دریا آسان است، ولی این دستگاه کارهای بیشتری نیز انجام می‌دهد. این دستگاه یک برش عمودی یا خط پیوسته به دست می‌دهد که دقیقاً مشخص می‌کند کف اقیانوس در زیر کشتی شبیه چه چیز است. این کار مانند داشتن یک عمق سنج در هر چند متر از طول مسیر کشتی می‌باشد. اگر کشتی از روی کوهی در زیر دریا بگذرد، این اسباب شکل دقیق کوه را ثبت کرده و اگر در کف اقیانوس یک تپه دریایی وجود داشته باشد، آن را نشان می‌دهد و هیچ پستی و بلندی حتی به ارتفاع یک متر را از نظر دور نمی‌کند.
