چه کسی اشعه ایکس را کشف کرد؟

آیا می‌دانید که تاریخچه اشعه X مربوط به صدها سال پیش است؟ در اواسط قرن نوزدهم شخصی به نام «Gessler Heinrich» کشف کرد هنگامی که الکتریسیته تحت ولتاژ بالا، در یک لامپ خالی از هوا، عبور کند، نور های زیادی تولید می شود. بعد از آن «Crookes William Sir» ثابت کرد که پرتو افکنی به وسیله ذرات الکتریکی ایجاد می شود. بعداً «Hertz Heinrich» نشان داد که این اشعه ها از صفحات نازک طلا یا پلاتین عبور می کنند. شاگرد او «Lenord» شکاف کوچکی در بدنه لوله، روزنه‌هایی از این فلزات ساخت به طوری که اشعه‌ها می‌توانستند از نانت خارج شده و به فضای خارجی راه یابند.

حال به بحث پیرامون کشف واقعی اشعه x می پردازیم: در سال ۱۸۹۵ «Roengter William» در حال کار با یکی از این حالا که بدون روزنه بود، متوجه شد در نزدیکی لامپ با تشعشع می‌درخشند. از آنجا که می‌دانست اشعه هایی که قبلاً کشف گردیده بودند «اشعه کاتدی» نمی‌توانستند از شیشه عبور نموده و چنین حالتی را به وجود آورد، او متوجه حضور اشعه‌هایی از نوع دیگر شد.

این اشعه‌های نامرئی که تفاوت بسیار با سایر اشعه‌ها و نور مرئی داشتند، قابل توصیف نبود، و به این دلیل آن‌ها را اشعه x نامید. منظور از این نام‌گذاری اشعه هایی ناشناخته بود. دانشمندان آن‌ها را پرتوهای رونتگن نامیدند و این نام هنوز به وسیله بسیاری از دانشمندان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اشعه‌های x  در لوله‌های مولد اشعه x تولید می‌شوند که قسمت اعظم به هوای داخل آن‌ها خارج شده باشد. در این لامپ‌ها دو الکترود وجود دارند و الکترون‌ها از کاتد به طرف آند حرکت می‌کند. مانعی از جنس تنگستن در آن تعبیه شده که به طور ناگهانی باعث توقف و الکترون‌ها می‌گردد.  قسمت اعظم انرژی این الکترونها، به گرما تبدیل می‌شود ولی بخشی از آن به اشعه x موبایل گردد. چون طول موج این اشعه کوتاه می‌باشد، بنابراین می‌تواند به داخل اجسام نفوذ کند، زیرا هرچه طول موج اشعه کوتاه‌تر باشد، قدرت نفوذ آن بیشتر است.