جذام چیست و چه علائمی دارد؟

از دیرباز، نوعی بیماری که آن را جذام می‌نامیم، موجب مرگ ومیر بسیاری از انسان‌ها شده است. گذشته از اثراتی که این بیماری برای انسان به بار داشته، فرد مبتلا مجبور بود جدا از مردم زندگی کند. کسی مایل نبود که به او نزدیک شود و یا او را در نزدیکی خویش ببیند و فرد جذامی مجبور بود بقیه عمر خویش را در تنهایی سپری نماید.

ولی در حال حاضر در مورد این بیماری اطلاعات زیادی در دست بوده و آن را بطرق گوناگون معالجه می‌کنیم.

جذام یک بیماری عفونی که واگیردار بوده و پوست و اعصاب یا هر دو را تحت تأثیر قرار می‌دهد. عامل مولد این بیماری نوعی میکروب است که اولین بار توسط یک پژشک نروژی بنام هانسن کشف گردید و بدین جهت جذام را بیماری «هانسن» می‌نامند.

علیرغم اعتقادات چند صد ساله، بیماری جذام شدیداً مسری نمی‌باشد. چگونگی ایجاد عفونت را نمی‌دانیم، ولی در اغلب موارد: میکروب از طریق پوست وارد شده و مدتی در آنجا باقی می‌ماند. چنانچه مقاومت بدن زیاد باشد، در محل ورود غده‌های سفت بیماری، بتدریج ظاهر می‌شود. این غده پوستی بر روی پیشانی، بینی، گوش‌ها و لب‌ها دیده شده و بدین جهت مریض را بدقیافه می‌سازد.

زمانی که اعصاب تحت تأثیر قرار گیرند، بیمار حساسیت عصبی خویش را از دست می‌دهد و به همین علت است که فرد مبتلا می‌تواند به راحتی خویش را زخمی کند، حتی بسوزاند، بی‌آنکه دردی را احساس کند. نیز ممکن است عضلات از کار بیفتد و گاهی دست و پاها شبیه پنجه حیوانات شوند. در این هنگام استخوان‌های دست و پا ناپدید می‌شوند.

جذام در تمام دنیا یافت می‌شود، ولی آن را می‌توان بیشتر در مناطق گرمسیری، آفریقای شمالی، چین و هند یافت. نیز ممکن است در ایالات متحده عمدتاً در قسمت‌های جنوبی کشور وجود داشته باشد.

حال که پزشکان دریافته‌اند بیماری جذام چندان واگیردار نیست، بسیاری از افراد مبتلا، می‌توانند در منازل خود معالجه شوند، به جای آن که به محل دیگری فرستاده شوند. تعدادی از آنتی‌بیوتیک‌های کشف شده، مانع پیشرفت بیماری می‌شود و بعضی از بیماران با مصرف این داروها، بهبودی کامل خود را به دست آورده‌اند.