چرا بدن ویتامین «C» را ذخیره نمی‌کند؟

در اینجا می‌خواهیم به گونه دیگری به این سؤال پاسخ دهیم. آیا می‌دانید که زمانی ملوانان نیروی دریایی بریتانیا را limey می‌نامیدند؟

این بدان علت بود که از اوایل سال‌های ۱۹۰۰، زمانیکه کمپانی‌های هند شرقی، میوه‌های تازه را برای مسافرت‌های دریایی تهیه می‌دیدند، به ملوانان مرکبات داده می‌شد.

دلیل انجام این کار چه بود؟ جلوگیری از یک بیماری خطرناک بنام آسکوربوت.

برای صد‌ها سال، ملوانان از این بیماری هراس داشتند. افرادی دچار این بیماری می‌شدند که قادر به تهیه میوه‌ها و سبزیجات تازه نبودند و به مدت طولانی از گوشت‌ها و غذا‌های مانده استفاده می‌کردند. آب لیمو از این بیماری جلوگیری می‌کرد.

بدیهی است در آب لیمو ماده‌ای وجود داشت که بدن برای عملکرد طبیعی خود به آن نیازمند بود. امروز، می‌دانیم که این ماده، ویتامین C با اسید اسکوربیک است. حال اگر ملوانان به مقدار کافی غذا دریافت می‌کردند، چرا ویتامین C مورد نیاز آن‌ها تأمین نمی‌شد؟ زیرا این ماده سریعا بوسیله حرارت، ذخیره‌سازی، یا در مجاورت هوا از بین می‌رود، و هنگامیکه اکثر غذا‌ها از قبل تهیه و نگهداری می‌شد، ویتامین C موجود در آن‌ها از بین می‌رفت.

مسئله دیگری در ارتباط با ویتامین C وجود دارد: تقریبا تمام پستانداران قادرند ویتامین C را در کبد خود بسازند و بدین علت از کمبود آن رنج نخواهند برد. اما انسان، می‌مون و خوکچه هندی تنها پستاندارانی هستند که قادر به تهیه ویتامین C در بدن خود نبوده و باید از طریق غذا آنرا دریافت کنند. ویتامین C براحتی در بدن ذخیره نشده البته به مقدار ناچیز در بدن ذخیره می‌شود که برای تأمین نیاز ما کافی نیست.

بنابراین، تمامی این‌ها: ضرورت دریافت دائم ویتامین C را موجب می‌شوند. بهترین منابع تولید ویتامین C، پرتقال، لیمو، ‌گریپ فروت، طالبی و توت فرنگی می‌باشند. البته، بسیاری از افراد بعنوان تکمیل ویتامین دریافتی از طریق رژیم غذایی؛ از قرص‌های ویتامین استفاده می‌کنند.

بنابراین، بهترین کاری که باید انجام داد؛ استفاده از یک رژیم متعادل است، بطوریکه تمام ویتامین‌های مورد نیاز، دریافت شده، نیز مشورت با یک پزشک قبل از مصرف ویتامین‌های اضافی به هر شکل، که باشد.