فیلم خشم مردانه ساخته گای ریچی – معرفی، نقد و بررسی – Wrath of Man

هفته‌ی پیش نوشتیم که فیلم «خشم مردانه) ساخته‌ی گای ریچی امید‌ها برای فروش بالا در  ینما‌های جهان را افزایش داده. افتتاحیه‌ی موفق فیلم و استقبالی که در روزگار هول و ولای کرونا شکل گرفت نشان می‌داد سینما می‌تواند دوباره به فهرست تفریح مردم برگردد.

اما «خشم مردانه) چه ویژگی ای داشت که به فیلمی محبوب و مهم بدل شد؟ اول باید برویم سراغ کارگردانش؛ گای ریچی کارگردانی است خلاق که با همان فیلم اولش قفل، انبار و دو بشکه باروت» همه را شوکه کرد؛ یک فیلم ارزان و مستقل که به سبک آثار‌ام تی وی متکی به کات‌های متعدد و جامپ کات با لحنی شوخ و شنگ و خشونتی کاریکاتوری اما تأثیرگذار ساخته شده بود.

اما «قاپ زنی) بود که نامش را سر زبان‌ها انداخت؛ فیلمی با شکست روایی، قصه‌ای که هم شوخ بود، هم گنگستری و در عین حال ماجرای یک دزدی و سرقت را روایت می‌کرد. فیلم، هم وامدار سینمای کلاسیک بود، هم به آینده نگاه می‌کرد؛ ترکیبی بود از آنچه که جوان‌ها در دهه نود میلادی دنبالش بودند.

همین نگاه و همین روش بود که ریجی را به پدیده فیلم‌های اکشن و معمایی بدل کرد؛ روش او در فیلم‌سازی مورد توجه قرار گرفت و بعد از آن هم هرچه ساخت متکی به همین نگاه بود. مثلا یادتان بیاید که او «شرلوک هولمز» را چطور کارگردانی کرد یا وقتی سراغ تبلیغ بی‌ام دابلیو رفت و برای این ماشین فیلم ساخت چه نگاهی داشت.

اگر این فیلم‌ها را دیده باشید خیلی خوب می‌دانید که ریچی یک پدیده است که هرچه هم پیرتر می‌شود روشش در فیلم‌سازی پخته‌تر و جذاب‌تر می‌شود. او سال قبل فیلم «خشم مردانه را جلوی دوربین برد؛ فیلمی که اقتباسی بود از یک فیلم فرانسوی به نام کامیون حمل پول». آن فیلم فرانسوی را نیکلاس بوخریف ساخته بود و محصول ۲۰۰۴ بود. ماجرایش هم درباره‌ی پدری بود که پسرش در سرقت از ماشین حمل پول کشته می‌شد و او تصمیم می‌گرفت محافظ ماشین شود و قاتلین پسرش را پیدا کند. همین قصه در فیلم «خشم مردانه) دیده می‌شود؛ قصه‌ی پدری که دنبال انتقام از قاتلان فرزندش است.

اما این فقط یک اکشن زمخت و پرزدوخورد نیست ؛ فیلمی است که گاه لحنش کمیک می‌شود و با اینکه رویکرد کلی‌اش تلخ است و تراژیک، ولی ریچی آن را به شیوه خودش با طنازی‌های ساختاری سروشکل داده است. «خشم مردانه» فیلمی است که ۷۱ میلیون دلار فروش کرده و رکورد فروش در دوران کرونارا جابه جا کرده است. در این فیلم جیسون استتهام، هالت مک کالانی، جفری داناوان، جاش هارتنت و… بازی می‌کنند؛ ستارگانی که خودشان هم به تنهایی می‌توانند تماشاگران را به سینما‌ها بکشانند. فیلم محصول متروگلدوین مایر و میراماکس است و جزو اولین آثاری است که در دورهی رکود و بعد از واکسیناسیون گسترده در اروپا و آمریکا اکران شده. اگرچه بخش عمدهی موفقیت فیلم مربوط است به چین.

منبع: روزنامه سازندگی