چرا آفتاب برای سلامتی خوب است؟

همه ما فطرتاً معتقدیم که بودن در آفتاب برایمان مفید است! ولی آیا می‌دانستید که دلایل خاص علمی نیز برای این مسئله وجود دارد؟ بیائید تا برخی از رویدادهایی را که هنگام قرار گرفتن در معرض آفتاب، رخ می‌دهد بررسی کنیم. پرتو آفتاب برخی از باکتری‌ها و قارچ‌های روی پوست بدن را از بین می‌برد و بدین ترتیب مانند یک داروی قوی عمل می‌کند. عمل طبی دیگری که انجام می‌دهد:

افزایش کار گلبول‌های سفید خون می‌باشد. این گلبول‌ها به میکرب‌های مولد بیماری، در بدن حمله برده و به حفظ سلامتی ما کمک می‌کنند.

هنگامی‌که آفتاب بر روی پوست می‌تابد، باعث می‌شود تا پوست موادی را بداخل خون فرستاده که بر روی عضلات تأثیر گذاشته و سبب فعالیت بهتر آن‌ها می‌شود. در اثر نور خورشید، سیستم عصبی ما به‌گونه‌ای شارژ می‌شود و ما در خود میل به حرکت احساس می‌کنیم. این ازجمله دلایلی است که اغلب در روزهای تعطیل، بسیار فعالیم و می‌خواهیم فوتبال بازی کنیم یا بدن‌سازی کرده و به شنا برویم زیرا که نور خورشید باعث تحریک سیستم عصبی ما شده است.

نیز خورشید تأثیر خاصی در تولید ویتامین در بدن دارد. اشعه ماورا بنفش، ارگسترول، پوست را به ویتامین D تبدیل می‌کند که آن را ویتامین نور خورشید یا آفتاب می‌نامند. این‌ها دلائلی بود که اگر خود را در معرض اشعه خورشید قرار دهیم، چنان است که هر ۵ دقیقه یک‌بار، یک قاشق چای‌خوری دارو بخوریم. ولی حائز اهمیت است که بدانیم این دارو بی‌ضرر نیست. لذا باید درگرفتن حمام آفتاب، چون مصرف دارو محتاط باشیم.

حمام آفتاب فشارخون را بالا می‌برد. بنابراین افرادی که مبتلابه بیماری‌های قلبی و یا نوع خاصی از بیماری‌های ریوی هستند، قرار گرفتن در معرض نور خورشید برای آن‌ها بشدت زیان‌آور می‌باشد. درواقع هر فرد باید بتدریج خود را در معرض نور آفتاب قرار دهد و برای این کار، بهتر است ابتدا با قراردادن نیمی از بدن در معرض آفتاب شروع کنیم و روز بعد نیمی دیگر را و حداکثر بمدت ۵ دقیقه و الی‌آخر ….

بنابراین می‌توانید از پزشک خود راهنمائیهای لازم را برای گرفتن بهره بیشتر از نور آفتاب، بدون کمترین ضرر، کسب کنید.