بیماری ریفلاکس در نوزادان و شیرخواران چه علائمی دارد و شیوه تشخیص و درمان آن
ریفلاکس نوزاد، هنگامی که کودک تف می‌کند، هنگامی اتفاق می‌افتد که غذا از معده کودک به عقب برگردد. ریفلاکس در نوزادان سالم چند بار در روز اتفاق می‌افتد. تا زمانی که کودک شما سالم، محتوا و رشد خوبی داشته باشد، ریفلاکس جای نگرانی ندارد.
گاهی اوقات ریفلاکس معده (GER) نامیده می‌شود، این بیماری بندرت جدی است و با بزرگتر شدن کودک شایعتر نمی‌شود. ادامه ریفلاکس نوزاد پس از 18 ماهگی غیرمعمول است.
به ندرت، ریفلاکس نوزاد می‌تواند با علائم نگران‌کننده‌ای مانند عدم رشد و یا کاهش وزن همراه باشد. این‌ها می‌تواند یک مشکل پزشکی مانند آلرژی، انسداد در سیستم گوارش یا ریفلاکس معده (GERD) را نشان دهد.
علائم
ریفلاکس نوزاد به طور کلی جای نگرانی ندارد. وجود اسید کافی در محتویات معده برای تحریک گلو یا مری و ایجاد علائم و نشانه‌هایی غیرمعمول است.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
اگر کودک خود را به پزشک مراجعه کنید:
- آیا افزایش وزن نیست
- به طور مداوم به زور تف می‌کند، و باعث می‌شود محتوای معده از دهان او خارج شود (استفراغ پرتابه)
- مایعات سبز یا زرد را می‌ترکاند
- خون یا ماده‌ای که شبیه زمین قهوه است را می‌شکافد
- از غذا امتناع میورزد
- در مدفوع خون دارد
- تنفس یا سرفه مزمن دارد
- تف را در سن 6 ماهگی یا بالاتر شروع می‌کند
- بعد از خوردن غذا غیرمعمول است
برخی از این علائم می‌توانند شرایط جدی اما قابل درمان مانند GERD یا انسداد دستگاه گوارش را نشان دهند.
علل
در نوزادان، حلقه عضله بین مری و معده – اسفنکتر مری تحتانی (LES) – هنوز کاملاً بالغ نشده است. این اجازه می‌دهد تا محتوای معده به عقب برگردد. سرانجام، LES فقط هنگام بلعیدن کودک باز می‌شود و در مواقع دیگر محکم بسته می‌شود و محتوای معده را در جایی که متعلق است نگه می‌دارد.
عواملی که به ریفلاکس نوزادان کمک می‌کنند در نوزادان شایع است و اغلب نمی‌توان از آنها جلوگیری کرد. این عوامل عبارتند از:
- بیشتر اوقات صاف دراز کشیدن
- مصرف رژیم کاملاً مایع
- متولد شدن زودرس
گاهی اوقات، ریفلاکس نوزاد می‌تواند ناشی از شرایط جدی‌تر باشد، مانند:
- GERD. ریفلاکس اسید کافی برای تحریک و آسیب رساندن به پوشش مری دارد.
- تنگی پیلور دریچه‌ای بین معده و روده کوچک باریک شده و از تخلیه محتوای معده در روده کوچک جلوگیری می‌کند.
- عدم تحمل غذا پروتئین موجود در شیر گاو متداول‌ترین عامل محرک است.
- ازوفاژیت ائوزینوفیل. نوع خاصی از گلبول‌های سفید خون (ائوزینوفیل) باعث جمع شدن مخاط مری می‌شود.
- سندرم ساندیفر این امر باعث کج شدن و چرخش غیرطبیعی سر و حرکاتی می‌شود که شبیه تشنج است. این به ندرت نتیجه GERD دیده می‌شود.
عوارض
ریفلاکس نوزاد معمولاً بدون ایجاد مشکل برای کودک شما برطرف می‌شود.
اگر کودک شما وضعیت جدی‌تری مانند GERD داشته باشد، ممکن است رشد ضعیفی داشته باشد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد نوزادانی که به طور مکرر دچار تف می‌شوند ممکن است در دوران کودکی به GERD مبتلا شوند.
تشخیص
پزشک شما با معاینه بدنی و س questionsالاتی در مورد علائم کودک شما شروع می‌کند. اگر کودک شما سالم است، مطابق انتظار رشد می‌کند و به نظر محتوا می‌رسد، معمولاً آزمایش لازم نیست. در برخی موارد، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
- سونوگرافی. این آزمایش تصویربرداری می‌تواند تنگی پیلور را تشخیص دهد.
- تست‌های آزمایشگاهی آزمایش خون و ادرار می‌تواند به شناسایی یا رد علل احتمالی استفراغ مکرر و افزایش وزن کم کمک کند.
- پایش pH مری. برای اندازه‌گیری میزان اسیدیته در مری کودک شما، پزشک یک لوله نازک را از طریق بینی یا دهان کودک وارد مری می‌کند. این لوله به دستگاهی متصل است که میزان اسیدیته را کنترل می‌کند. کودک شما ممکن است لازم باشد در بیمارستان تحت نظر قرار گیرد.
- اشعه ایکس این تصاویر می‌توانند ناهنجاری‌های دستگاه گوارش مانند انسداد را تشخیص دهند. قبل از آزمایش ممکن است از بطری مایع حاجب (باریوم) به کودک شما داده شود.
- آندوسکوپی فوقانی. یک لوله مخصوص مجهز به لنز دوربین و نور (آندوسکوپ) از دهان کودک شما و به مری، معده و قسمت اول روده کوچک منتقل می‌شود. نمونه‌های بافتی ممکن است برای تجزیه و تحلیل گرفته شود. برای نوزادان و کودکان، آندوسکوپی معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود.
درمان
برای بیشتر نوزادان، انجام برخی تنظیمات در تغذیه، ریفلاکس نوزاد را کاهش می‌دهد تا زمانی که خود به خود برطرف شود.
دارو‌ها
دارو‌های ریفلاکس برای کودکان با ریفلاکس بدون عارضه توصیه نمی‌شود. با این حال، یک آزمایش کوتاه مدت داروی مسدود‌کننده اسید – مانند سایمتیدین (Tagamet HB) یا فاموتیدین (Pepcid AC) برای نوزادان سنین 1 ماه تا 1 سال یا امپرازول منیزیم (Prilosec) برای کودکان 1 ساله یا بیشتر – ممکن است اگر کودک شما توصیه می‌شود:
- افزایش وزن ضعیفی دارد و درمان‌های محافظه کارانه‌ای نتیجه نداده است
- از غذا دادن امتناع می‌کند
- شواهدی از مری ملتهب دارد
- آسم و رفلاکس مزمن دارد
عمل جراحی
به ندرت، اسفنکتر مری تحتانی با جراحی محکم می‌شود تا از جریان مجدد اسید به مری جلوگیری کند. این روش معمولاً فقط در مواردی انجام می‌شود که ریفلاکس به اندازه کافی شدید باشد تا بتواند از رشد جلوگیری کند یا در تنفس کودک شما تداخل ایجاد کند.
شیوه زندگی و درمان‌های خانگی
برای به حداقل رساندن ریفلاکس:
- کودک خود را در حالت ایستاده تغذیه کنید. همچنین اگر ممکن است کودک خود را پس از تغذیه به مدت 30 دقیقه در حالت نشسته نگه دارید. گرانش می‌تواند به محتویات معده در محلی که متعلق است بماند. مراقب باشید کودک شما تا زمان نشستن غذا، لرزیده و لرز ندهید.
- تغذیه‌های کوچکتر و مکرر را امتحان کنید. اگر شیر خود را با بطری تغذیه می‌کنید، کمی کمتر از حد معمول به کودک خود غذا دهید یا کمی از زمان شیر دادن او کم کنید.
- برای آروغ زدن کودک خود وقت بگذارید. آروغ‌های مکرر در حین و بعد از تغذیه می‌توانند هوا را در معده کودک شما جمع نکنند.
- کودک را به پشت بخوابانید. بیشتر نوزادان باید بخوابند و بخوابند، حتی اگر ریفلاکس داشته باشند.
به یاد داشته باشید، ریفلاکس نوزادان معمولاً دلیل کمی برای نگرانی است. کافی است پارچه‌های آروغنی را هنگام بیرون آمدن از آن استفاده کنید.
آماده شدن برای ویزیت
اگر ریفلاکس بعد از اولین تولد فرزندتان ادامه داشته باشد، یا اگر کودک شما علائمی مانند عدم افزایش وزن و مشکلات تنفسی دارد، ممکن است شما به پزشکی متخصص بیماری‌های گوارشی کودکان (متخصص گوارش کودکان) مراجعه کنید.
آنچه شما می‌توانید انجام دهید
- علائم کودک خود را، از جمله دفعات پاشیدن کودک و میزان مایعات‌ترش شده، بنویسید.
- اطلاعات مهم پزشکی، از جمله تعداد دفعات تغذیه کودک، مدت زمان تغذیه و مارک فرمول مورد استفاده خود را بنویسید.
- سوالاتی را برای پرسیدن از پزشک خود بنویسید.
سوالاتی که می‌توانید از پزشک خود بپرسید
- به احتمال زیاد علت علائم کودک من چیست؟
- آیا کودک من نیاز به آزمایش دارد؟
- چه روش‌های درمانی موجود است؟
- آیا باید در نحوه تغذیه و تغذیه نوزادم تغییری ایجاد کنم؟
