فیلم سقوط کاخ سفید – حلاصه داستان، نقد و بررسی – White House Down 2013

کارگردان: رولند امریچ

بازیگران
چنینگ تیتوم در نقش جان کیل، پلیس پارلمان.
جیمی فاکس در نقش جیمز دبلیو ساویر، رئیس جمهور.
مگی جیلنهال در نقش کارول فینرتی، مأمور سرویس مخفی.
جیسون کلارک در نقش امیل استنز، عضو سابق نیروی دلتا و سردستهٔ مزدوران مهاجم به کاخ سفید.
ریچارد جنکینز در نقش الی رافلسن، رئیس مجلس نمایندگان و طراح اصلی حمله به کاخ سفید.
جوئی کینگ در نقش امیلی کیل، دختر جان کیل.
جیمز وودز در نقش مارتین واکر، مسئول امور رئیس جمهور و مجری حمله به کاخ سفید.
نیکلاس رایت، در نقش دنی اسمیت، راهنمای تور کاخ سفید.
جیمی سیمپسون در نقش اسکیپ تایلر، هکر کامپیوتر و عضو تیم استنز.
مایکل مورفی در نقش آلوین هموند، معاون رئیس جمهور.

در سقوط کاخ سفید چینینگ تاتوم نیز کهنه سربازی است که خیلی دل‌اش می‌خواهد مأمور محافظ رئیس جمهوری آمریکا باشد و عاقبت نیز طی حوادثی مجبور می‌شود که برای نجات جان رئیس جمهوری و چه بسا جهان وارد عمل شود. در فروپاشی اُلمپ جان اکهارت نقش رئیس جمهوری را بازی می‌کرد و در سقوط کاخ سفید جیمی فاکس این نقش را بازی می‌کند. در هر دو فیلم صحنه‌ی وقوع حوادث در کاخ سفید و محوطه‌ی اطراف‌اش است. از حیث داستانی هر دو فیلم تقریباً مشابه یکدیگرند اما دو تا تفاوت عمده با یکدیگر دارند. فروپاشی اُلمپ یک فیلم تیره و تار با داستانی منطقی و صحنه‌های اکشن واقع‌گراست در حالی که سقوط کاخ سفید پر از صحنه‌های اکشن غیرواقعی، دیالوگ‌های تک‌ضرب و بدلکاری‌های آنچنانی است.

سقوط کاخ سفید را رولند امریچ ساخته که با فیلم‌های روز استقلال و گودزیلا معرف حضور همه‌ی سینمادوستان، على‌الخصوص اکشن دوستان، است. دو فیلم اخیر امریچ، ۱۰۰۰۰ سال قبل از میلاد و ناشناس فیلم‌های ناموفقی بودند. اینطور به نظر می‌رسد که سقوط کاخ سفید قرار بوده که نقطه‌ی بازگشتی برای امریچ باشد.

این فیلم گرچه از دو فیلم اخیر سازنده‌اش بهتر است اما چیز زیادی برای ارائه کردن ندارد و تقریباً می‌توان با اطمینان گفت که سقوط کاخ سفید به محض پائین آمدن از اکران فراموش خواهد شد. چینینگ تاتوم که علاوه بر بازیگری در نقش اول فیلم در تهیه‌کنندگی آن مشارکت داشته است نقش کیل جنکینز را بازی می‌کند. کیل خیلی طالب شغل محافظت از رئیس جمهوری است. او برای دیداری از کاخ سفید، دختر یازده ساله‌اش امیلی (جوئی کینگ) را همراه خود می‌برد. کیل در کاخ سفید با فینرتی (مگی جیلنهال) مأمور سرویس مخفی روبه‌رو می‌شود و با او یاد روز‌های گذشته را می‌کند. سپس از کیل و دخترش دعوت می‌شود که جا‌های مختلف کاخ سفید را ببینند.

آن‌ها ضمن گشت و گذارشان در کاخ با پرزیدنت سایر (جیمی فاکس) مواجه می‌شوند. پرزیدنت به امیلی اجازه می‌دهد که از او فیلم بگیرد تا در کانال یوتیوب‌اش بگذارد. کمی بعد، یک گروه تروریستی به رهبری استنز (جیسون کلارک) به کاخ سفید حمله می‌کنند و همه‌ی افراد داخل کاخ و از جمله دختر کیل را به گروگان می‌گیرند. به زودی کاشف به عمل می‌آید که مغز متفکرِ پشت این حمله یکی از مدیران حفاظتی کاخ سفید است. این فرد که واکر (جیمز وودز) نام دارد با انگیزه‌های شریرانه‌ای که چندان مشخص نیست تصمیم دارد مقر حکومت آمریکا و رئیس جمهوری این کشور را نابود کند. در چنین شرایطی تنها امید رئیس جمهوری برای نجات یافتن، کیل است. کیل هم باید برای نجات جان دخترش از دست گروگان‌گیران تلاش کند و هم برای نجات جان رئیس جمهوری.

همان‌طور که می‌شود از چنین فیلمی انتظار داشت، قهرمان اصلی با کمین کردن و پنهان شدن در جا‌هایی مثل کانال آسانسور، به قلع و قمع متجاوزان می‌پردازد. کسانی که دوست دارند جیمی فاکس را در قالب یک رئیس جمهوری سیاهپوست ببینند، خب به مراد دل‌شان می‌رسند. اما اگر کسی طالب تماشای یک بازی خوب از فاکس باشد بهتر است که فیلم جنگوی ر‌ها از‌بند را ببیند. مگی جیلنهال بازیگر بزرگی است اما بازی‌اش در سقوط کاخ سفید افتضاح است. رولند امریچ هرگز در فیلم‌هایش نتوانسته کاراکتر‌های مونث قدرتمند بیافریند و این نقیصه را در فیلم تازه‌اش به وضوح مشاهده می‌کنیم. حداقل نیم ساعت سقوط کاخ سفید اضافی است (تازه اگر خیلی سخاوتمند باشیم! )

فیلم بعد از یک ساعت نخست‌اش به جایی می‌رسد که باید تمام شود اما فیلمساز و فیلمنامه‌نویس‌اش با چپاندن پوشال‌هایی مثل قصه‌ی فرعی دختربچه‌ی محبوب در معرض خطر، توئیست‌های زورکی و تصنعی، و آدم بَده‌ای که سعی دارد نقشه‌ی احمقانه‌ی خودش را توضیح بدهد، هفتاد دقیقه‌ی دیگر را به فیلم اضافه می‌کنند. صحنه‌ی پایان‌بندی فیلم یک مبارزه‌ی مُشت‌زنی است که برای عبور نکردن از خط قرمز ۱۳-PG حسابی آبکی از کار درآمده است. تصور می‌کنم تنها صحنه‌ی اکشن فیلم که ارزش تماشا کردن را دارد همان صحنه‌ى تعقیب اتومبیلی است که در محوطه‌ی چمن کاخ سفید اتفاق می‌افتد.