قانون ورت Wirth در مورد اجرای نرم افزارها و سرعت سخت افزارها چه می‌گوید؟
این قانون که اولین بار در سال ۱۹۹۵ توسط نیکلاس ورت(N.Wirth)، مخترع زبان کامپیوتری پاسکال، باب شد، می گوید که اجرای نرم افزار با روند بزرگتری نسبت به افزایش سرعت سخت افزار، کند می شود. کلمه کلیدی درباره این قانون «باب شده» است. در واقع ورت به هنگام استفاده از این قانون در مقاله ای، صراحتاً آن را به مارتین ریزر (M.Reiser)، عضو سابق بخش تحقیقات IBM و مدیرفعلی انستیتو ارتباطات رسانه ای فراون هوفر در آلمان، نسبت می دهد. به گفته ریزر «این اولین بار نیست که من متهم به گفتن چیزی می شوم که اصلاً به خاطر نمی آورم و به احتمال فراوان هرگز نگفته ام.»
این تفکر در قانون ورت یا ترجیحاً ریزر، توسط فرد شوخ طبع ناشناسی به سبک عبارت های کتاب مقدس بیان شده بود: «گراوز می دهد و گیتس می گیرد» در واقع با افزایش سرعت محاسبات به لطف اندی گراوز (A.Groves) شرکت اینتل، حجم محاسبات مورد نیاز برای انجام کارها نیز به لطف بیل گیتس مایکروسافت افزایش می یابد که از این کشمکش به زحمت چیزی گیر کاربران می آید.
ورت در آن مقاله از این مسئله شکایت می کند که برنامه های ویراستاری متن در سال های دهه ۱۹۷۰ با ۸ هزار بایت ظرفیت کار می کردند در حالی که معادل های مدرن امروزی به ظرفیتی صد برابر نیاز دارند. سپس او این پرسش را مطرح کرد «آیا این نرم افزار های چاق و چله، هیچ سریع تر شده اند؟ برعکس اگر سخت افزارهایی هزاران بار سریع تر وجود نداشتند این نرم افزار های مدرن به کلی غیرقابل استفاده می شدند.» بسیاری از ویژگی هایی که باعث ورم کردن این برنامه ها می شوند، برای بیشتر کاربران و در بیشتر وقت ها نیز ضروری هستند.
برای مثال من می توانم با استفاده از نرم افزار Wordت۲۰۰۰ کلمات یونانی بنویسم، اما این اولین بار در سابقه نویسندگی من است و شاید آخرین بار. ورت توضیح می دهد که کاربران به دو دلیل این وضعیت را تحمل می کنند: شرمندگی از افزایش سرعت محاسبات به لطف قانون مورکه پف کردن نرم افزار ها را میسر می کند و نادانی کاربرانی که مانع از تشخیص مفید از غیرمفید آنها می شوند. او در ادامه بحث خاطر نشان می کند به هر حال ریشه این پف کردن نرم افزارها، بیشتر از آنکه تحمل کاربران باشد اشتیاق کمپانی های نرم افزار است. با همه اینها، فشار رقابت محصولات جدید برای به چنگ آوردن بازار مانع از آن می شود که برنامه نویسان کارهایشان را به دقت هرس کنند.
البته این قوانین و قانون های حماقت به این پنج تا ختم نمی شوند. یکی دیگر از این قانون ها در مورد عصر اینترنت، قانون پهنای باند اینترنت نیلسن است. در آوریل ۱۹۹۸ ژاکوب نیلسن (J.Nielsen)، کارشناس قابلیت استفاده اینترنت، قانون خود را مطرح کرد. او پیشگویی کرد که سرعت اتصال کاربران مجهز به کامپیوتر های پیشرفته هر سال ۵۰ درصد افزایش می یابد، اما سازندگان سایت های اینترنتی تا سال ۲۰۰۳ قادر نخواهند بود از این پهنای باند افزوده برای ساختن صفحه های وب بزرگ تر استفاده کنند. حق با او است؟ شما قضاوت کنید.
Spectrum.icee,Dec.2003
