ناسا کاوشگر لوسی را برای بررسی سیارک‌های مشتری به فضا می‌فرستد
ناسا روز شنبه قرار است فضاپیمایی به نام لوسی Lucy را در یک ماموریت ۱۲ ساله به فضا پرتاب کند تا برای اولین بار گروهی از سیارک‌ها معروف به سیارک‌های تروجان مشتری را بررسی کند و بینش جدیدی در مورد شکل‌گیری منظومه شمسی به دست آورد.
موشک اطلس V مسئول پیشرانش کاوشگر قرار است روز شنبه ساعت ۵:۳۴ صبح به وقت محلی (۹:۳۴ صبح به وقت‌گرینویچ) از کیپ کاناورال به پرواز درآید.
وجه تسمیه لوسی، یک فسیل باستانی نیاکان ماقبل انسان است، اولین فضاپیمایی خواهد بود که با انرژی خورشیدی تا این اندازه از خورشید دور خواهد شد. در ضمن لوسی بیش از هر کاوشگر قبلی دیگری، سیارک‌ها را بررسی خواهد کرد. در مجموع ۸ سیارک هدف بررسی‌های این کاوشگر هستند.
توماس زوربوچن، مدیر مأموریت علمی ناسا، در گفتگویی با خبرنگاران گفت: «هر یک از آن سیارک‌ها، نمونه‌های بکری هستند و بخشی از داستان منظومه شمسی و داستان ما را ارائه می‌دهند.»
اولین ملاقات لوسی در سال ۲۰۲۵ با سیارک دونالد جانسون در کمربند اصلی بین مریخ و مشتری خواهد بود. نام این سیارک از کاشف فسیل لوسی گرفته شده.
لوسی در فاصله سال‌های ۲۰۲۷ تا ۲۰۳۳، با هفت سیارک تروجان روبرو می‌شود – پنج تا در فاصله نزدیک با مشتری و دو تا اندکی دورتر. قطر بزرگترین این سیارک‌ها حدود ۹۵ کیلوتر است.
لوسی در فاصله مورد نظر خود در فاصله ۴۰۰ کیلومتری سطح آن‌ها پرواز می‌کند و از ابزار‌های داخلی و آنتن بزرگ خود برای بررسی زمین‌شناسی آن‌ها، از جمله ترکیب، جرم، چگالی و حجم استفاده خواهد کرد.
سیارک‌های تروجان مشتری، که تصور می‌شود بیش از ۷۰۰۰ عدد هستند، مواد اولیه باقی مانده از شکل‌گیری سیارات بزرگ منظومه شمسی یعنی مشتری، زحل، اورانوس و نپتون را در خود دارند.
دانشمندان بر این باورند که آن‌ها سرنخ‌های مهمی در مورد ترکیب و شرایط فیزیکی دیسک پیش سیاره‌ای را در خود دارند که همه سیاره‌های خورشید، از جمله زمین از آن تشکیل شده‌اند.
هال لوویسون، دانشمند اصلی این مأموریت می‌گوید: «یکی از چیز‌های واقعاً شگفت‌انگیز در مورد تروجان‌ها، هنگامی که ما شروع به مطالعه آن‌ها از زمین کردیم، تفاوت آن‌ها با یکدیگر، به ویژه رنگشان است.»
برخی خاکستری هستند، در حالی که برخی دیگر قرمز هستند. این تفاوت‌ها نشان می‌دهد که قبل از قرارگیری جایگاه فعلی خود؛ چقدر از خورشید دور شده‌اند.
فسیل لوسی در اتیوپی در سال ۱۹۷۴ کشف شد و به روشن شدن تکامل انسان کمک کرد. نام این مأموریت فضایی با این امید انتخاب شد که به صورت مشابهی، این ماموریت داستان تکامل منظومه شمسی را برای ما روایت و کشف کند.
دیرینه‌شناسانی که بقایای انسان را کشف کردند، این فسیل را با الهام از آهنگ گروه موسیقی بیتلز به نام Lucy in the Sky with Diamonds که در اردوگاه گروه اکتشاف با صدای بلند پخش می‌کردند، نامگذاری کردند.
کاوشگر لوسی حاوی طیف سنج انتشار حرارتی(L’TES) است که پرتوهای فروسرخ را تشخیص می‌دهد تا دمای سطح سیارک‌ها را ثبت کند. با اندازه‌گیری دما در زمان‌های مختلف روز، دانشمندان می‌تواند خواص فیزیکی مانند میزان گرد و غبار، ماسه یا سنگ سیارک‌ها را متوجه شوند.