فیلم کلاس 1984 – نقد، بررسی و خلاصه داستان – Class of 1984 (1982)
کارگردان : مارک لستر
فیلمنامه‌نویس : جان ساکستن، تام هالند و لستر، برمبنای داستانی نوشته هالند
فیلمبردار : آلبرت دانک
آهنگساز(موسیقی متن) : لالو شیفرین
هنرپیشگان : پری کینگ، مری لین راس، تیموتی وان پاتن، رادی مک‌داول، مایکل فاکس، کیت نایت، نیل کلیفورد، آل واکسمن، دیوید گاردنر، وینسنت آباتینو و لیندا سوزنسن.
نوع فیلم : رنگی، ۹۸ دقیقه.
«اندرو نوریس» (کینگ) کارش را به‌عنوان معلم جدید موسیقی در دبیرستان ایبراهم لینکلن آغاز می‌کند. وقتی همکارش، «تری کوریگان» (مک‌اداول) و مدیر مدرسه، «آقای مورگان‌تا» (گاردنر) از اقدامات امنیتی برای مبارزه با باند خلافکاران جوان در داخل مدرسه می‌گویند بسیار متعجب می‌شود. دارودسته‌ای از دانش‌آموزان به سرکردگی «پیتر استیگمن» (وان پاتن) در قاچاق موادمخدر و باندهای فساد و باج‌گیری دست دارند.
«نوریس» با وجودی که «استیگمن» پیانیست بسیار ماهری است او را در ارکستر سنفونی جوانان مدرسه راه نمی‌دهد و بعدها نیز مزاحم توزیع مواد توسط دارودسته آنان می‌شود. وقتی دانش‌آموزی در اثر مصرف مواد مخدر می‌میرد، «نوریس» اعلام می‌کند که مدرک قابل‌قبولی دارد ولی تنها شاهدش، «آرتور» (فاکس) که رد و بدل کردن جنس را دیده، سکوت می‌کند. در بیرون مدرسه وقتی گرو «آرتور» را تهدید می‌کنند، «نوریس» و «کوریگان» سر می‌رسند و دخالت می‌کنند. به‌دنبال آن اتوموبیل «نوریس» در بیرون خانه‌اش منجر می‌شود.
«کارآگاه استویسکی» (واکسمن) از مشکلات درافتادن با دارودسته‌های جوانان می‌گوید و «نوریس» سعی می‌کند «دایان» (راس)، همسر باردارش را به خانه مادرش بفرستد، اما موفق نمی‌شود. در مدرسه، «کوریگان» متوجه می‌شود که تمام حیوانات آزمایشگاه کشته شده‌اند. «نوریس» به دیدن مادر «استیگمن» می‌رود و عصبانی از دفاعیات او از پسرش، اتوموبیل «استیگمن» را داغان می‌کند.
«وینی» (آباتینو)، یکی از اعضای جدید گروه، «آرتور» را با چاقو می‌زند و «کوریگان» نیز هنگام فرار از دست آنان تصادف می‌کند. در شب اجرای کنسرت، گروه به زور وارد خانه «نوریس» می‌شوند، به زنش هتک حرمت می‌کنند و او را با خود به مدرسه می‌برند. در آنجا «نوریس» از موش و بازی مرگبار آنان جان سالم به در می‌برد، سرانجام با «استیگمن» رودررو می‌شود و در نهایت پیروز از میدان به در می‌آید.
اثری بدبینانه از سری فیلم‌هائی درباره رابطه معلم صبور و شاگردان خلافکار. رد آثاری مثل جنگل مدرسه (ریچارد بروکس، 1955) یا تقدیم با عشق (جیمز کلاول، 1966) به آسانی در آن قابل تشخیص است. اما خشونت آزارنده و پایان ناخوش – نبود تفاهم میان معلم و شاگرد – از ویژگی‌های این اثر مورد توجه نوجوانان آغاز دهه 1980 است.
گذشته از این دو ویژگی، فیلم چیز دیگری برای عرضه ندارد مگر پذیرش آن به‌عنوان سندی نه چندان ارزشمند از دورانی که «پانک‌ها» می‌کوشیدند با ابراز خشونت خود را به‌عنوان سمبل جوانان عاصی دهه 1980 بقبولانند. لستر در سال 1993 دنباله‌ای بر فیلم با نام کلاس 1999 می‌سازد.