فیلم عرصه تلویزیون – نقد، بررسی و خلاصه داستان – Videodrome (1983)
کارگردان : دیوید کراننبرگ
فیلمنامه‌نویس : دیوید کراننبرگ
فیلمبردار : مارک اروین
آهنگساز(موسیقی متن) : هوارد شور
هنرپیشگان : جیمز وودز، سونیا اسمیتس، دبورا هاری، پیتر دِوورسکی، لس کارلسن، جک کرلی، لین گورمن و راینر شوارتس.
نوع فیلم : رنگی، ۹۰ دقیقه.
«ماکس رن» (وودز)، مدیر یک شبکه کابلی برای جذاب‌تر کردن برنامه‌های شبکه‌اش، «هارلان» (دِوورسکی) را به خدمت می‌گیرد تا از تخصص او در زمینه بهره‌گیری از برنامه‌های شبکه‌های دیگر استفاده کند. «ماکس» که شیفته برنامه‌های بی‌پرده و پُرخشونت شبکه «تلویزیون» است، سعی می‌کند به شبکه مزبور رخنه کند و از کار آنان سر دربیاورد.
او با «بیانکا» (اسمیتس)، دختر مدیر شبکه «عرصه تلویزیون» رابطه برقرار می‌کند و به اسراری دست می‌یابد، اما ناخواسته وارد ماجرائی پُررمز و راز نیز می‌شود. او وقتی یک نوار ویدئوئی را می‌بلعد، به‌وسیله‌ای برای عملی کردن توطئه‌ها و جنایت‌های گردانندگان شبکه «عرصه تلویزیون» تبدیل می‌شود…
شاید بتوان عرصه تلویزیون را فقط فیلمی از کراننبرگ دانست و نه «نوعی اخطار و آگاهی درباره آینده ویدئو یا شبکه‌های تلویزیون»، چون این فیلم از هیچ منظری یک اعلامیه پرخاشگر علیه این رسانه‌ها نیست. بلکه در واقع داستانی کنجکاوانه و در عین حال وقیح – به خاطر صحنه‌های بی‌پرده و پُرخشونت – است، که فضای ارتباطی و دو سویه میان تماشاگر و صفحه تلویزیون را مدنظر قرار می‌دهد.
فیلم‌های منحصر به فرد علمی – ترسناکِ کراننبرگ آنگونه که مشهور است، همواره عناصری مثل خشونت، آشفتگی‌های روانی – اجتماعی و مسائل جنسی را در خود داشته، اما این فیلم به‌طور خاص آن عناصر را در بستری متفاوت به نمایش می‌گذارد. گذشته از این مواردف فیلم در ادامه روایت، کند و کندتر می‌نماید و – تقریباً رو به پایان، ملغمه‌ای از صحنه‌های پوچ می‌شود.