فیلم چهل سالگی – نقد، بررسی و خلاصه داستان – The Big Chill (1983)
کارگردان : لارنس کسدان
فیلمنامه‌نویس : باربارا بندِک و لارنس کسدان
فیلمبردار : جان بیلی
آهنگساز(موسیقی متن) : جان ویلیامز و دیوید کورتس
هنرپیشگان : تام برنجر، گلن کلوز، جف گُلدبلوم، ویلیام هرت، کوین کلاین، مری کی پِلیس، مگ‌تیلی، جوبت ویلیامز، دان گالووی، کن پلیس و جان کسدان.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۵ دقیقه.
پس از مرگ «الکس مارشال»، دوستانش، «هارولد» (کلاین) و «سارا کوپر» (کلوز) تصمیم می‌گیرند برای یادبود او، مجلسی در آخر هفته برگزار کنند. به‌غیر از «کلوئه» (تیلی)، دختری حدوداً بیست ساله که محبوبه «الکس» بوده، بقیه حاضران در مجلس، هم‌کلاسی‌های دوران دانشگاه «الکس» هستند: «سام» (برنجر)، ستاره یک مجموعه بی‌بو و خاصیت تلویزیونی؛ «مگ» (مری کی پِلیس) که تصمیم دارد وکیل دعاوی معتبری بشود؛ «مایکل» (گُلدبلوم)، روزنامه‌نگاری که زندگی نامه شخصیت‌ها را در یک مجله سخیف می‌نویسد؛ «کارن» (ویلیامز) که می‌خواهد نویسنده بشود و ازدواج کرده است؛ «نیک» (هرت) که پیش‌تر روان‌شناس برنامه‌های رادیوئی بوده و حالا دلال موادمخدر است.
«مِگ» مجرد مشتاق است تا نظر یکی از این دوستان را به سوی خود جلب کند، موفق نمی‌شود «پیت» (کن پلیس)، پلیس محلی، «نیک» را بازداشت می‌کند. اما به واسطه آشنائی و رفاقت با «هارولد» رهایش می‌کند. «سارا» که رابطه کوتاه مدتی با «الکس» داشته، «هارولد» را تشویق می‌کند تا با «مگ» رابطه برقرار کند. «سام» و «کارن» که علاقه‌ای دیرینه به هم دارند، در برقراری رابطه نزدیک با یکدیگر دل سرد می‌شوند. در عوض «نیک» و «کلوئه» به یکدیگر علاقه‌مند می‌شوند و تصمیم می‌گیرند در کلبه «الکس» بمانند…
کسدان علاقه‌ای وافر به بازسازی و دیگرسازی فیلم‌های دیگران دارد. و این یکی نیز بی‌تردید روایتی دیگرگون از بازگشت هفت نفر از سکاکس (جان سیلز، 1980) است. او مرگ «الکس» را بهانه گرد آمدن شخصیت‌هایش قرار می‌دهد و فیلم‌نامه تقریباً بی‌خط داستانی‌اش را بر همین بهانه استوار می‌کند و انسجام می‌بخشد.
او غم غربت خود را به دهه 1960 با گنجاندن انبوه ترانه‌ها و موسیقی این دهه بروز می‌دهد و سعی می‌کند تا به نوعی فضا و لحن آن را با عناصر و مشخصه‌های این دوره تطابق دهد. شخصیت‌های کسدان، خود را مقصر قلمداد می‌کنند و اگر موفقیتی در زندگی دارند، اصلاً از آن راضی نیستند، اما عجیب‌ترین جبنه فیلم به تأسی از آثاری مثل خواب ابدی (هوارد هاکس، 1946) انتخاب شده است.