ملانوما چه نوع تومور پوستی است؟ علائم و شیوه تشخیص آن

ملانوم Melanoma، جدی‌ترین نوع سرطان پوست، در سلول‌هایی (ملانوسیت‌ها) که ملانین را تولید می‌کنند – رنگدانه‌ای که به پوست شما رنگ می‌دهد – ایجاد می‌شود. ملانوما همچنین می‌تواند در چشم‌ها و به ندرت در داخل بدن شما مانند بینی یا گلو ایجاد شود.

علت دقیق همه ملانوم‌ها مشخص نیست، اما قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) نور خورشید یا لامپ‌ها و تخت‌های برنزه‌کننده خطر ابتلا به ملانوم را افزایش می‌دهد. محدود کردن قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به ملانوما کمک کند.

به نظر می‌رسد خطر ابتلا به ملانوما در افراد زیر 40 سال، به ویژه زنان، در حال افزایش است. دانستن علائم هشدار دهنده سرطان پوست می‌تواند به شناسایی و درمان تغییرات سرطانی قبل از گسترش سرطان کمک کند. ملانوما اگر زود تشخیص داده شود با موفقیت قابل درمان است.

علائم

ملانوم می‌تواند در هر جایی از بدن شما ایجاد شود. آن‌ها اغلب در مناطقی مانند پشت، پا‌ها، بازو‌ها و صورت شما ایجاد می‌شوند که در معرض نور خورشید قرار گرفته‌اند.

ملانوما همچنین می‌تواند در مناطقی رخ دهد که زیاد در معرض نور خورشید قرار نمی‌گیرند، مانند کف پا‌ها، کف دست‌ها و ناخن‌های دست. این ملانوم‌های پنهان در افرادی که پوست تیره‌تری دارند بیشتر دیده می‌شود.

اولین علائم و نشانه‌های ملانوما اغلب عبارتند از:

• تغییر در خال موجود
• ایجاد یک رشد جدید رنگدانه یا غیرعادی روی پوست شما

ملانوما همیشه به عنوان یک خال شروع نمی‌شود. همچنین ممکن است روی پوست‌هایی که ظاهر طبیعی دارند نیز رخ دهد.

خال‌های معمولی

خال‌های معمولی معمولاً یک رنگ یکنواخت هستند – مانند قهوه‌ای، قهوه‌ای یا سیاه – با مرز مشخصی که خال را از پوست اطراف شما جدا می‌کند. آن‌ها بیضی یا گرد هستند و معمولاً کمتر از 1/4 اینچ (حدود 6 میلی متر) قطر دارند – به اندازه یک مداد پاک کن.

بیشتر خال‌ها در دوران کودکی ظاهر می‌شوند و خال‌های جدید ممکن است تا حدود ۴۰ سالگی تشکیل شوند. در زمان بزرگسالی، بیشتر افراد بین ۱۰ تا ۴۰ خال دارند. خال‌ها ممکن است با گذشت زمان از نظر ظاهری تغییر کنند و حتی برخی از آن‌ها با افزایش سن ناپدید شوند.

خال‌های غیر معمولی که ممکن است نشان دهنده ملانوم باشند

برای کمک به شناسایی ویژگی‌های خال‌های غیر معمول که ممکن است نشان دهنده ملانوم یا سایر سرطان‌های پوست باشد، به حروف ABCDE فکر کنید:

• A برای شکل نامتقارن است. به دنبال خال‌هایی با شکل‌های نامنظم، مانند دو نیمه با ظاهر بسیار متفاوت باشید.
• B برای حاشیه نامنظم است. به دنبال خال‌هایی با مرز‌های نامنظم، بریده بریده یا گوش ماهی باشید – ویژگی‌های ملانوم.
• C برای تغییر رنگ است. به دنبال رشد‌هایی باشید که دارای رنگ‌های زیاد یا توزیع نابرابر رنگ هستند.
• D برای قطر است. به دنبال رشد جدید در خال بزرگتر از 1/4 اینچ (حدود 6 میلی متر) باشید.
• E برای تکامل است. به دنبال تغییرات در طول زمان باشید، مانند خال که بزرگ می‌شود یا رنگ یا شکل آن تغییر می‌کند. خال‌ها همچنین ممکن است برای ایجاد علائم و نشانه‌های جدید، مانند خارش یا خونریزی جدید، تکامل یابند.

خال‌های سرطانی (بدخیم) از نظر ظاهری بسیار متفاوت هستند. برخی ممکن است تمام تغییرات ذکر شده در بالا را نشان دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تنها یک یا دو ویژگی غیرعادی داشته باشند.

ملانوم‌های پنهان

ملانوم همچنین می‌تواند در نواحی از بدن شما ایجاد شود که در معرض نور خورشید قرار نمی‌گیرند یا اصلاً قرار ندارند، مانند فضا‌های بین انگشتان پا و کف دست، کف پا، پوست سر یا اندام تناسلی. گاهی اوقات به این ملانوما‌های پنهان گفته می‌شود، زیرا در مکان‌هایی رخ می‌دهند که اکثر مردم فکر نمی‌کنند بررسی کنند. زمانی که ملانوم در افرادی با پوست تیره‌تر رخ می‌دهد، احتمال بروز آن در یک ناحیه پنهان بیشتر است.

ملانوم‌های پنهان عبارتند از:

• ملانوما زیر ناخن ملانوم آکرال-عدسی شکل نادری از ملانوم است که می‌تواند زیر ناخن دست یا پا ایجاد شود. همچنین می‌تواند در کف دست یا کف پا یافت شود. این بیماری در افراد آسیایی تبار، سیاه پوستان و سایر افراد دارای رنگدانه پوست تیره بیشتر شایع است.
• ملانوما در دهان، دستگاه گوارش، دستگاه ادراری یا واژن. ملانوم مخاطی در غشای مخاطی ایجاد می‌شود که بینی، دهان، مری، مقعد، مجاری ادراری و واژن را می‌پوشاند. تشخیص ملانوم‌های مخاطی به ویژه دشوار است، زیرا به راحتی می‌توان آن‌ها را با سایر بیماری‌های بسیار شایع‌تر اشتباه گرفت.
• ملانوما در چشم. ملانوم چشم، که ملانوم چشمی نیز نامیده می‌شود، اغلب در uvea – لایه زیر سفیدی چشم (صلبیه) رخ می‌دهد. ملانوم چشم ممکن است باعث تغییرات بینایی شود و ممکن است در طول معاینه چشم تشخیص داده شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت مشاهده هرگونه تغییر پوستی که غیرعادی به نظر می‌رسد، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

علل

ملانوما زمانی اتفاق می‌افتد که مشکلی در سلول‌های تولید‌کننده ملانین (ملانوسیت‌ها) که به پوست شما رنگ می‌دهند، رخ می‌دهد.

به طور معمول، سلول‌های پوست به روشی کنترل‌شده و منظم رشد می‌کنند – سلول‌های جدید سالم سلول‌های قدیمی‌تر را به سمت سطح پوست می‌برند، جایی که می‌میرند و در نهایت می‌افتند. اما زمانی که برخی از سلول‌ها دچار آسیب DNA می‌شوند، سلول‌های جدید ممکن است شروع به رشد خارج از کنترل کنند و در نهایت می‌توانند توده‌ای از سلول‌های سرطانی را تشکیل دهند.

اینکه چه چیزی به DNA در سلول‌های پوست آسیب می‌رساند و چگونه منجر به ملانوم می‌شود، مشخص نیست. این احتمال وجود دارد که ترکیبی از عوامل از جمله عوامل محیطی و ژنتیکی باعث ایجاد ملانوم شود. با این حال، پزشکان معتقدند قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) از خورشید و لامپ‌ها و تخت‌های برنزه‌کننده علت اصلی ملانوم است.

اشعه ماوراء بنفش باعث ایجاد همه ملانوم‌ها نمی‌شود، به خصوص آن‌هایی که در نقاطی از بدن شما که در معرض نور خورشید قرار نمی‌گیرند، رخ می‌دهد. این نشان می‌دهد که عوامل دیگری ممکن است در خطر ابتلا به ملانوما نقش داشته باشند.

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به ملانوم را افزایش دهند عبارتند از:

• پوست روشن. داشتن رنگدانه (ملانین) کمتر در پوست به این معنی است که محافظت کمتری در برابر اشعه‌های مضر UV دارید. اگر مو‌های بور یا قرمز، چشمان رنگ روشن و کک و مک یا آفتاب سوختگی دارید، احتمال ابتلا به ملانوم در شما بیشتر از افرادی است که پوست تیره‌تری دارند. اما ملانوم می‌تواند در افرادی با رنگ‌های تیره‌تر، از جمله افراد اسپانیایی تبار و سیاه پوستان ایجاد شود.
• سابقه آفتاب سوختگی یک یا چند آفتاب سوختگی شدید و تاول‌زا می‌تواند خطر ابتلا به ملانوم را افزایش دهد.
• قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV). قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش، که از خورشید و چراغ‌های برنزه‌کننده و تخت‌ها می‌آید، می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پوست، از جمله ملانوما را افزایش دهد.
• زندگی در نزدیکی خط استوا یا در ارتفاعات بالاتر. افرادی که نزدیکتر به استوای زمین زندگی می‌کنند، جایی که پرتو‌های خورشید مستقیم‌تر است، نسبت به افرادی که دورتر از شمال یا جنوب زندگی می‌کنند، تابش UV بیشتری را تجربه می‌کنند. علاوه بر این، اگر در ارتفاعات بالا زندگی می‌کنید، بیشتر در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار می‌گیرید.
• داشتن خال‌های زیاد یا خال‌های غیر معمول. وجود بیش از 50 خال معمولی در بدن نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به ملانوم است. همچنین داشتن یک نوع خال غیر معمول خطر ابتلا به ملانوم را افزایش می‌دهد. این خال‌ها که از نظر پزشکی به عنوان خال‌های دیسپلاستیک شناخته می‌شوند، بزرگ‌تر از خال‌های معمولی هستند و دارای حاشیه‌های نامنظم و ترکیبی از رنگ‌ها هستند.
• سابقه خانوادگی ملانوم اگر یکی از بستگان نزدیک – مانند والدین، فرزند یا خواهر یا برادر – به ملانوم مبتلا شده باشد، شما نیز شانس بیشتری برای ابتلا به ملانوم دارید.
• سیستم ایمنی ضعیف شده. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، خطر ابتلا به ملانوم و سایر سرطان‌های پوست را افزایش می‌دهند. اگر دارویی برای سرکوب سیستم ایمنی مصرف کنید، مانند پس از پیوند عضو، یا اگر بیماری دارید که سیستم ایمنی را مختل می‌کند، مانند ایدز، ممکن است سیستم ایمنی بدن شما مختل شود.

جلوگیری

اگر:

• در وسط روز از نور خورشید دوری کنید. برای بسیاری از مردم آمریکای شمالی، پرتو‌های خورشید بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر قوی‌ترین است. فعالیت‌های خارج از منزل را برای زمان‌های دیگر روز، حتی در زمستان یا زمانی که آسمان ابری است، برنامه‌ریزی کنید.

شما در تمام طول سال اشعه ماوراء بنفش را جذب می‌کنید و ابر‌ها محافظت کمی در برابر اشعه‌های مضر دارند. دوری از نور خورشید در قوی‌ترین حالت خود به شما کمک می‌کند از آفتاب سوختگی و برنزه شدن پوست که باعث آسیب پوست می‌شود و خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می‌دهد، جلوگیری کنید. قرار گرفتن در معرض نور خورشید در طول زمان نیز ممکن است باعث سرطان پوست شود.

• در تمام طول سال از ضد آفتاب استفاده کنید. حتی در روز‌های ابری از کرم ضد آفتاب با طیف وسیع با SPF حداقل 30 استفاده کنید. کرم ضد آفتاب را سخاوتمندانه بمالید و هر دو ساعت یکبار – یا بیشتر اگر در حال شنا یا تعریق هستید، دوباره استفاده کنید.
• لباس محافظ بپوشید. پوست خود را با لباس‌های تیره و محکم که دست‌ها و پا‌های شما را می‌پوشاند، و یک کلاه لبه‌دار بپوشانید، که محافظت بیشتری نسبت به کلاه بیسبال یا گیره ایجاد می‌کند.

برخی از شرکت‌ها نیز لباس‌های محافظ می‌فروشند. یک متخصص پوست می‌تواند یک مارک مناسب را توصیه کند. عینک آفتابی را فراموش نکنید. به دنبال آن‌هایی باشید که هر دو نوع اشعه ماوراء بنفش – اشعه UVA و UVB را مسدود می‌کنند.

• از لامپ‌ها و تخت‌های برنزه‌کننده خودداری کنید. لامپ‌ها و تخت‌های برنزه‌کننده اشعه UV منتشر می‌کنند و می‌توانند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند.
• با پوست خود آشنا شوید تا متوجه تغییرات شوید. پوست خود را اغلب برای رشد پوست جدید یا تغییر در خال‌های موجود، کک و مک، برآمدگی‌ها و خال‌های مادرزادی بررسی کنید. با کمک آینه، صورت، گردن، گوش‌ها و پوست سر خود را بررسی کنید.

سینه و تنه و بالا و زیر بازو‌ها و دستان خود را بررسی کنید. جلو و پشت پا‌ها و پا‌های خود را از جمله کف پا و فاصله بین انگشتان پا را بررسی کنید. همچنین ناحیه تناسلی و بین باسن خود را بررسی کنید.

تشخیص

بیوپسی اکسیزیونال کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

بیوپسی پانچ کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

آزمایش‌ها و روش‌های مورد استفاده برای تشخیص ملانوم عبارتند از:

• معاینه بدنی. پزشک شما سوالاتی در مورد سابقه سلامتی شما می‌پرسد و پوست شما را برای جستجوی علائمی که ممکن است نشان دهنده ملانوم باشد، بررسی می‌کند.
• برداشتن نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی). برای تعیین اینکه آیا یک ضایعه مشکوک پوستی ملانوم است، پزشک ممکن است برداشتن نمونه‌ای از پوست را برای آزمایش توصیه کند. نمونه برای بررسی به آزمایشگاه فرستاده می‌شود.

نوع روش بیوپسی که پزشک شما توصیه می‌کند به وضعیت خاص شما بستگی دارد. اغلب پزشکان توصیه می‌کنند در صورت امکان کل رشد را از بین ببرید. یکی از روش‌های رایج، بیوپسی پانچ، با یک تیغه دایره‌ای شکل انجام می‌شود که به پوست اطراف خال مشکوک فشار داده می‌شود. روش دیگری به نام بیوپسی اکسیزیونال، از چاقوی جراحی برای بریدن کل خال و حاشیه کوچکی از بافت سالم اطراف آن استفاده می‌کند.

تعیین میزان ملانوم

در صورت تشخیص ملانوم، مرحله بعدی تعیین میزان (مرحله) سرطان است. برای تعیین مرحله‌ای به ملانوم شما، پزشک موارد زیر را انجام می‌دهد:

• ضخامت را تعیین کنید. ضخامت ملانوم با بررسی دقیق ملانوم در زیر میکروسکوپ و اندازه‌گیری آن با ابزار مخصوص تعیین می‌شود. ضخامت ملانوم به پزشکان در تصمیم‌گیری در مورد برنامه درمانی کمک می‌کند. به طور کلی، هر چه تومور ضخیم‌تر باشد، بیماری جدی‌تر است.

ملانوم‌های نازک‌تر ممکن است فقط به جراحی برای برداشتن سرطان و برخی بافت‌های طبیعی اطراف آن نیاز داشته باشند. اگر ملانوم ضخیم‌تر باشد، پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای بررسی اینکه آیا سرطان گسترش یافته است، قبل از تعیین گزینه‌های درمانی توصیه کند.

• ببینید آیا ملانوم به غدد لنفاوی گسترش یافته است یا خیر. اگر خطر گسترش سرطان به غدد لنفاوی وجود داشته باشد، پزشک ممکن است روشی به نام بیوپسی‌گره نگهبان را توصیه کند.

در طول بیوپسی‌گره نگهبان، یک رنگ در ناحیه‌ای که ملانوم شما برداشته شده است، تزریق می‌شود. رنگ به غدد لنفاوی مجاور جریان می‌یابد. اولین غدد لنفاوی که رنگ را می‌گیرند برداشته می‌شوند و برای سلول‌های سرطانی آزمایش می‌شوند. اگر این اولین غدد لنفاوی (غدد لنفاوی نگهبان) عاری از سرطان باشند، احتمال زیادی وجود دارد که ملانوم فراتر از ناحیه‌ای که برای اولین بار کشف شده است گسترش نیافته باشد.

• به دنبال علائم سرطان فراتر از پوست باشید. برای افرادی که ملانوم پیشرفته‌تر دارند، پزشکان ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری را برای جستجوی علائم گسترش سرطان به سایر نواحی بدن توصیه کنند. تست‌های تصویربرداری ممکن است شامل اشعه ایکس، سی تی اسکن و توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) باشد. این تست‌های تصویربرداری معمولاً برای ملانوم‌های کوچک‌تر با خطر انتشار کمتر به خارج از پوست توصیه نمی‌شوند.

عوامل دیگری ممکن است در تعیین خطر گسترش سرطان (متاستاز) نقش داشته باشند، از جمله اینکه آیا پوست روی آن ناحیه یک زخم باز (زخم) ایجاد کرده است و تعداد سلول‌های سرطانی تقسیم‌کننده (می‌توز) هنگام بررسی زیر میکروسکوپ یافت می‌شود.

ملانوما با استفاده از اعداد رومی 0 تا IV مرحله‌بندی می‌شود. در مرحله 0 و مرحله I، ملانوم کوچک است و میزان درمان بسیار موفقی دارد. اما هرچه این عدد بیشتر باشد، شانس بهبودی کامل کمتر است. در مرحله چهارم، سرطان فراتر از پوست شما به سایر اندام‌ها مانند ریه‌ها یا کبد شما گسترش یافته است.

درمان

بهترین درمان برای ملانوما به اندازه و مرحله سرطان، سلامت کلی و ترجیحات شخصی شما بستگی دارد.

درمان ملانوم‌های کوچک

درمان ملانوم در مراحل اولیه معمولاً شامل جراحی برای برداشتن ملانوم است. ملانوم بسیار نازک ممکن است به طور کامل در طول بیوپسی برداشته شود و نیازی به درمان بیشتری نداشته باشد. در غیر این صورت، جراح سرطان و همچنین مرزی از پوست طبیعی و لایه‌ای از بافت زیر پوست را برمی دارد. برای افراد مبتلا به ملانوم در مراحل اولیه، این ممکن است تنها درمان مورد نیاز باشد.

درمان ملانوم‌هایی که فراتر از پوست گسترش یافته‌اند

اگر ملانوم فراتر از پوست گسترش یافته باشد، گزینه‌های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی آسیب دیده. اگر ملانوم به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشد، جراح ممکن است غدد آسیب دیده را بردارد. درمان‌های اضافی قبل یا بعد از جراحی نیز ممکن است توصیه شود.
• ایمونوتراپی ایمونوتراپی یک درمان دارویی است که به سیستم ایمنی بدن شما برای مبارزه با سرطان کمک می‌کند. سیستم ایمنی بدن شما که با بیماری مبارزه می‌کند ممکن است به سرطان حمله نکند زیرا سلول‌های سرطانی پروتئین‌هایی تولید می‌کنند که به آن‌ها کمک می‌کند از سلول‌های سیستم ایمنی پنهان شوند. ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند کار می‌کند.

ایمونوتراپی اغلب پس از جراحی برای ملانوما که به غدد لنفاوی یا سایر نواحی بدن گسترش یافته توصیه می‌شود. هنگامی که ملانوم نمی‌تواند به طور کامل با جراحی حذف شود، درمان‌های ایمونوتراپی ممکن است مستقیماً به ملانوم تزریق شود.

• درمان هدفمند درمان‌های دارویی هدفمند بر نقاط ضعف خاص موجود در سلول‌های سرطانی تمرکز دارند. با هدف قرار دادن این نقاط ضعف، درمان‌های دارویی هدفمند می‌توانند باعث مرگ سلول‌های سرطانی شوند. ممکن است سلول‌های ملانوم شما آزمایش شوند تا ببینند آیا درمان هدفمند احتمالاً در برابر سرطان شما مؤثر است یا خیر.

برای ملانوما، اگر سرطان به غدد لنفاوی یا سایر نواحی بدن شما گسترش یافته باشد، ممکن است درمان هدفمند توصیه شود.

• پرتو درمانی. این درمان از پرتو‌های انرژی پرقدرت مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. اگر ملانوم در آنجا گسترش یافته باشد، ممکن است پرتودرمانی به غدد لنفاوی هدایت شود. از پرتودرمانی نیز می‌توان برای درمان ملانوم‌هایی استفاده کرد که نمی‌توان آن‌ها را به طور کامل با جراحی از بین برد.

برای ملانوما که به سایر نواحی بدن گسترش می‌یابد، پرتودرمانی می‌تواند به تسکین علائم کمک کند.

• شیمی درمانی درشیمی درمانی دارو‌هایی استفاده می‌شود که سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد. شیمی درمانی می‌تواند به صورت داخل وریدی، به شکل قرص یا هر دو انجام شود تا در سراسر بدن شما حرکت کند.

شیمی درمانی همچنین می‌تواند در ورید بازو یا پای شما در روشی به نام پرفیوژن ایزوله اندام انجام شود. در طی این روش، خون در بازو یا پای شما برای مدت کوتاهی مجاز نیست به سایر نواحی بدن شما برود تا دارو‌های شیمی درمانی مستقیماً به ناحیه اطراف ملانوم بروند و سایر قسمت‌های بدن شما را تحت تأثیر قرار ندهند.

مقابله و حمایت

تشخیص سرطان می‌تواند زندگی شما را برای همیشه تغییر دهد. هر فردی راه خود را برای مقابله با تغییرات عاطفی و فیزیکی که سرطان به ارمغان می‌آورد، پیدا می‌کند. اما زمانی که برای اولین بار به سرطان مبتلا می‌شوید، گاهی اوقات دشوار است که بدانید در مرحله بعد چه کاری انجام دهید.

در اینجا چند ایده برای کمک به شما برای مقابله وجود دارد:

• در مورد ملانوما به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک خود در مورد سرطان خود، از جمله گزینه‌های درمانی و در صورت تمایل، پیش آگهی خود بپرسید. همانطور که در مورد سرطان بیشتر می‌آموزید، ممکن است در تصمیم‌گیری‌های درمانی اطمینان بیشتری پیدا کنید.
• دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک به شما کمک می‌کند تا با سرطان خود مقابله کنید. دوستان و خانواده می‌توانند حمایت عملی مورد نیاز شما را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه شما اگر در بیمارستان هستید. و هنگامی که احساس می‌کنید تحت تأثیر سرطان هستید، می‌توانند به عنوان یک حمایت عاطفی عمل کنند.
• کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل باشد به صحبت‌های شما درباره امید‌ها و ترس‌هایتان گوش دهد. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، عضو روحانی یا گروه حمایت از سرطان نیز ممکن است مفید باشد.

از پزشک خود در مورد گروه‌های حمایتی در منطقه خود بپرسید. سایر منابع اطلاعاتی عبارتند از: موسسه ملی سرطان و انجمن سرطان آمریکا.

آماده شدن برای ویزیت پزشکی

در صورت مشاهده هرگونه تغییر پوستی که نگران شماست، با پزشک خانواده خود مشورت کنید. بسته به وضعیت شما و نتیجه هر آزمایش، ممکن است به یک پزشک متخصص در بیماری‌های پوست (متخصص پوست) یا به یک پزشک متخصص در درمان سرطان (انکولوژیست) ارجاع داده شوید.

از آنجایی که قرار ملاقات‌ها می‌توانند کوتاه باشند، و از آنجا که اغلب موارد زیادی برای بحث وجود دارد، ایده خوبی است که برای قرار ملاقات خود به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می‌کند آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

آنچه شما می‌توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمانی که قرار ملاقات می‌گذارید، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• علائمی را که تجربه می‌کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام دارو‌ها، ویتامین‌ها یا مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید تهیه کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوست را با خود همراه کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار کاری دشوار است. کسی که شما را همراهی می‌کند ممکن است چیزی را که از دست داده‌اید یا فراموش کرده‌اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

زمان شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می‌تواند به شما کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورتی که زمان تمام شود، سؤالات خود را از مهم‌ترین به کم اهمیت‌ترین فهرست کنید. برای ملانوما، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• آیا ملانوم دارم؟
• ملانوم من چقدر بزرگ است؟
• ملانوم من چقدر عمیق است؟
• آیا ملانوم من فراتر از ناحیه‌ای از پوست که برای اولین بار در آن کشف شد گسترش یافته است؟
• چه آزمایش‌های اضافی نیاز دارم؟
• گزینه‌های درمان من چه هستند؟
• آیا هر درمانی می‌تواند ملانوم من را درمان کند؟
• عوارض جانبی بالقوه هر گزینه درمانی چیست؟
• آیا درمانی وجود دارد که فکر می‌کنید برای من بهترین است؟
• چه مدت می‌توانم برای تصمیم‌گیری در مورد یک گزینه درمانی طول بکشم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می‌دهد؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
• چه چیزی تعیین می‌کند که آیا باید برای یک ویزیت بعدی برنامه‌ریزی کنم؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده‌اید، در حین قرار ملاقات خود در پرسیدن سوالات دیگر تردید نکنید.