نشانه‌های کلی بیماری‌های روانی کدام‌ها هستند و اگر کسی آنها را داشت باید چه کار کند؟
بیماری روانی که اختلالات سلامت روان نیز نامیده می‌شود، به طیف گسترده‌ای از شرایط سلامت روان اشاره دارد – اختلالاتی که بر خلق و خو، تفکر و رفتار شما تأثیر می‌گذارد. نمونه‌هایی از بیماری‌های روانی عبارتند از افسردگی، اختلالات اضطرابی، اسکیزوفرنی، اختلالات خوردن و رفتار‌های اعتیادآور.
بسیاری از مردم هر از گاهی نگرانی‌های مربوط به سلامت روان دارند. اما نگرانی در مورد سلامت روان زمانی به یک بیماری روانی تبدیل می‌شود که علائم و نشانه‌های مداوم باعث استرس مکرر شوند و بر توانایی شما برای عملکرد تأثیر بگذارند.
یک بیماری روانی می‌تواند شما را بدبخت کند و در زندگی روزمره شما، مانند مدرسه، محل کار یا روابط، مشکلاتی ایجاد کند. در بیشتر موارد، علائم را می‌توان با ترکیبی از دارو‌ها و گفتار درمانی (روان درمانی) مدیریت کرد.
علائم
علائم و نشانه‌های بیماری روانی بسته به اختلال، شرایط و سایر عوامل می‌تواند متفاوت باشد. علائم بیماری روانی می‌تواند بر احساسات، افکار و رفتار‌ها تأثیر بگذارد.
نمونه‌هایی از علائم و نشانه‌ها عبارتند از:
- احساس غمگینی یا ناراحتی
- تفکر آشفته یا کاهش توانایی تمرکز
- ترس یا نگرانی بیش از حد، یا احساس گناه شدید
- تغییرات خلقی شدید در اوج و پایین
- کناره‌گیری از دوستان و فعالیت‌ها
- خستگی قابل توجه، انرژی کم یا مشکلات خواب
- جدا شدن از واقعیت (هذیان)، پارانویا یا توهم
- ناتوانی در کنار آمدن با مشکلات یا استرس‌های روزانه
- مشکل در درک و ارتباط با موقعیت‌ها و افراد
- مشکلات مصرف الکل یا مواد مخدر
- تغییرات عمده در عادات غذایی
- میل جنسی تغییر می‌کند
- خشم بیش از حد، خصومت یا خشونت
- تفکر خودکشی
گاهی اوقات علائم یک اختلال سلامت روان به صورت مشکلات جسمی مانند درد معده، کمر درد، سردرد یا سایر درد‌های غیر قابل توضیح ظاهر می‌شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر علائم یا علائم بیماری روانی دارید، به ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه یا یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید. اکثر بیماری‌های روانی به خودی خود بهبود نمی‌یابند و در صورت عدم درمان، بیماری روانی ممکن است در طول زمان بدتر شود و مشکلات جدی ایجاد کند.
اگر افکار خودکشی دارید
افکار و رفتار خودکشی در برخی از بیماری‌های روانی رایج است. اگر فکر می‌کنید ممکن است به خود آسیب برسانید یا اقدام به خودکشی کنید، فورا کمک بگیرید:
- فوراً با شماره فوریت پزشکی تماس بگیرید.
- با متخصص سلامت روان خود تماس بگیرید.
- از ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه خود کمک بگیرید.
- با یک دوست صمیمی یا عزیز ارتباط برقرار کنید.
تفکر خودکشی به خودی خود بهتر نمی‌شود – پس کمک بگیرید.
کمک به یک عزیز
اگر فرد مورد علاقه شما علائم بیماری روانی را نشان می‌دهد، در مورد نگرانی‌های خود با او گفتگوی آزاد و صادقانه داشته باشید. ممکن است نتوانید کسی را مجبور به دریافت مراقبت‌های حرفهای کنید، اما می‌توانید تشویق و حمایت کنید. همچنین می‌توانید به عزیزتان کمک کنید تا یک متخصص سلامت روانی واجد شرایط را پیدا کند و قرار ملاقات بگذارد. حتی ممکن است بتوانید به قرار ملاقات بروید.
اگر فرد مورد علاقه شما به خود آسیب رسانده است یا قصد انجام آن را دارد، او را به بیمارستان ببرید یا برای کمک اورژانس تماس بگیرید.
علل
به طور کلی تصور می‌شود که بیماری‌های روانی توسط عوامل ژنتیکی و محیطی مختلفی ایجاد می‌شوند:
- صفات ارثی بیماری روانی بیشتر در افرادی دیده می‌شود که خویشاوندان خونی آنها نیز بیماری روانی دارند. برخی از ژن‌ها ممکن است خطر ابتلا به یک بیماری روانی را افزایش دهند و موقعیت زندگی شما ممکن است باعث آن شود.
- قرار گرفتن در معرض محیطی قبل از تولد قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زای محیطی، شرایط التهابی، سموم، الکل یا مواد مخدر در دوران بارداری گاهی اوقات می‌تواند با بیماری روانی مرتبط باشد.
- شیمی مغز انتقال دهنده‌های عصبی مواد شیمیایی مغزی هستند که به طور طبیعی وجود دارند که سیگنال‌ها را به سایر قسمت‌های مغز و بدن شما منتقل می‌کنند. هنگامی که شبکه‌های عصبی مربوط به این مواد شیمیایی مختل می‌شوند، عملکرد گیرنده‌های عصبی و سیستم‌های عصبی تغییر می‌کند و منجر به افسردگی و سایر اختلالات عاطفی می‌شود.
عوامل خطر
برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به یک بیماری روانی را افزایش دهند، از جمله:
- سابقه بیماری روانی در یکی از خویشاوندان خونی، مانند والدین یا خواهر و برادر
- موقعیت‌های پر استرس زندگی، مانند مشکلات مالی، مرگ یکی از عزیزان یا طلاق
- یک وضعیت پزشکی مداوم (مزمن)، مانند دیابت
- آسیب مغزی در نتیجه یک آسیب جدی (آسیب مغزی تروماتیک)، مانند ضربه شدید به سر
- تجربیات آسیب‌زا، مانند نبرد نظامی یا حمله
- استفاده از الکل یا مواد مخدر تفریحی
- سابقه سوء استفاده یا بی‌توجهی در دوران کودکی
- دوستان کم یا روابط سالم کم
- یک بیماری روانی قبلی
بیماری روانی شایع است. از هر 5 بزرگسال، 1 نفر در هر سال به بیماری روانی مبتلا می‌شود. بیماری روانی می‌تواند در هر سنی شروع شود، از دوران کودکی تا سال‌های بعدی بزرگسالی، اما بیشتر موارد زودتر در زندگی شروع می‌شوند.
اثرات بیماری روانی می‌تواند موقت یا طولانی مدت باشد. همچنین می‌توانید همزمان بیش از یک اختلال روانی داشته باشید. برای مثال، ممکن است افسردگی و اختلال مصرف مواد داشته باشید.
عوارض
بیماری روانی عامل اصلی ناتوانی است. بیماری روانی درمان نشده می‌تواند باعث مشکلات شدید سلامت عاطفی، رفتاری و جسمی شود. عوارضی که گاهی با بیماری روانی مرتبط است عبارتند از:
- ناراحتی و کاهش لذت از زندگی
- درگیری‌های خانوادگی
- مشکلات رابطه
- ایزوله‌سازی اجتماعی
- مشکلات تنباکو، الکل و سایر مواد مخدر
- از دست دادن کار یا مدرسه یا سایر مشکلات مربوط به کار یا مدرسه
- مشکلات حقوقی و مالی
- فقر و بی‌خانمانی
- خودآزاری و آسیب رساندن به دیگران، از جمله خودکشی یا قتل
- سیستم ایمنی ضعیف شده، بنابراین بدن شما برای مقاومت در برابر عفونت‌ها مشکل دارد
- بیماری قلبی و سایر شرایط پزشکی
جلوگیری
هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از بیماری روانی وجود ندارد. با این حال، اگر شما یک بیماری روانی دارید، انجام اقداماتی برای کنترل استرس، افزایش انعطاف‌پذیری و افزایش عزت نفس پایین ممکن است به کنترل علائم شما کمک کند. این مراحل را دنبال کنید:
- به علائم هشدار دهنده توجه کنید. با پزشک یا درمانگر خود کار کنید تا بدانید چه چیزی ممکن است علائم شما را تحریک کند. برنامه‌ریزی کنید تا بدانید در صورت بازگشت علائم چه کاری انجام دهید. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در علائم یا احساس خود با پزشک یا درمانگر خود تماس بگیرید. اعضای خانواده یا دوستان را برای مشاهده علائم هشدار مشارکت دهید.
- مراقبت‌های پزشکی معمول را دریافت کنید. معاینات را نادیده نگیرید یا از مراجعه به ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه خود صرف نظر نکنید، به خصوص اگر احساس خوبی ندارید. ممکن است مشکل سلامتی جدیدی داشته باشید که باید درمان شود، یا ممکن است عوارض جانبی دارو را تجربه کنید.
- وقتی به آن نیاز دارید کمک بگیرید. اگر صبر کنید تا علائم بدتر شوند، درمان بیماری‌های روانی سخت‌تر می‌شود. درمان نگهدارنده طولانی مدت همچنین ممکن است به جلوگیری از عود علائم کمک کند.
- مراقب خودت باش. خواب کافی، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم مهم هستند. سعی کنید یک برنامه منظم داشته باشید. اگر مشکل خواب دارید یا در مورد رژیم غذایی و فعالیت بدنی سوالی دارید با ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه خود صحبت کنید.
تشخیص
برای تعیین تشخیص و بررسی عوارض مرتبط، ممکن است موارد زیر را داشته باشید:
- یک معاینه فیزیکی پزشک شما سعی خواهد کرد مشکلات فیزیکی را که می‌تواند باعث علائم شما شود را رد کند.
- تست‌های آزمایشگاهی این‌ها ممکن است شامل بررسی عملکرد تیروئید یا غربالگری برای الکل و مواد مخدر باشد.
- یک ارزیابی روانشناختی یک پزشک یا متخصص سلامت روان در مورد علائم، افکار، احساسات و الگو‌های رفتاری با شما صحبت می‌کند. ممکن است از شما خواسته شود که یک پرسشنامه برای کمک به پاسخ به این سوالات پر کنید.
تعیین اینکه کدام بیماری روانی دارید
گاهی اوقات تشخیص اینکه کدام بیماری روانی ممکن است باعث علائم شما شود، دشوار است. اما صرف زمان و تلاش برای تشخیص دقیق به تعیین درمان مناسب کمک می‌کند. هرچه اطلاعات بیشتری داشته باشید، آمادگی بیشتری برای همکاری با متخصص سلامت روان خود برای درک علائم شما خواهید داشت.
علائم تعیین‌کننده برای هر بیماری روانی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است، به تفصیل آمده است. این راهنما توسط متخصصان سلامت روان برای تشخیص بیماری‌های روانی و توسط شرکتهای بیمه برای بازپرداخت هزینه‌های درمان استفاده می‌شود.
کلاس‌های بیماری روانی
طبقات اصلی بیماری‌های روانی عبارتند از:
- اختلالات رشد عصبی این کلاس طیف وسیعی از مشکلات را پوشش می‌دهد که معمولاً در دوران نوزادی یا کودکی، اغلب قبل از شروع مدرسه ابتدایی کودک شروع می‌شوند. به عنوان مثال می‌توان به اختلال طیف اوتیسم، اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) و اختلالات یادگیری اشاره کرد.
- طیف اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روان پریشی. اختلالات روان پریشی باعث جدا شدن از واقعیت می‌شود – مانند هذیان، توهم، و تفکر و گفتار آشفته. بارزترین مثال اسکیزوفرنی است، اگرچه دسته‌های دیگر اختلالات می‌توانند گاهی با جدا شدن از واقعیت همراه باشند.
- اختلالات دوقطبی و مرتبط با آن این کلاس شامل اختلالات با دوره‌های متناوب شیدایی – دوره‌های فعالیت بیش از حد، انرژی و هیجان – و افسردگی است.
- اختلالات افسردگی این‌ها شامل اختلالاتی است که بر احساس عاطفی شما تأثیر می‌گذارد، مانند سطح غم و شادی، و می‌تواند توانایی شما را در عملکرد مختل کند. به عنوان مثال می‌توان به اختلال افسردگی اساسی و اختلال نارسایی پیش از قاعدگی اشاره کرد.
- اختلالات اضطرابی. اضطراب احساسی است که با پیش بینی خطر یا بدبختی آینده همراه با نگرانی بیش از حد مشخص می‌شود. این می‌تواند شامل رفتاری باشد که هدف آن اجتناب از موقعیت‌هایی است که باعث اضطراب می‌شود. این کلاس شامل اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس و فوبیا است.
- اختلالات وسواسی جبری و مرتبط با آن. این اختلالات شامل مشغله‌های فکری یا وسواس و افکار و اعمال تکراری است. به عنوان مثال می‌توان به اختلال وسواس فکری-اجباری، اختلال احتکار و اختلال در کشیدن مو (تریکوتیلومانیا) اشاره کرد.
- اختلالات مرتبط با تروما و استرس. این‌ها اختلالات سازگاری هستند که در آن فرد در طول یا بعد از یک رویداد استرس‌زا زندگی مشکل دارد. به عنوان مثال می‌توان به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلال استرس حاد اشاره کرد.
- اختلالات تجزیه‌ای این‌ها اختلالاتی هستند که در آن احساس شما از خود مختل می‌شود، مانند اختلال هویت تجزیه‌ای و فراموشی تجزیه‌ای.
- علائم جسمی و اختلالات مرتبط فرد مبتلا به یکی از این اختلالات ممکن است علائم فیزیکی داشته باشد که باعث ناراحتی عاطفی و مشکلات عملکردی شود. ممکن است بیماری تشخیص داده شده دیگری با این علائم وجود داشته باشد یا نباشد، اما واکنش به علائم طبیعی نیست. این اختلالات شامل اختلال علائم جسمی، اختلال اضطراب بیماری و اختلال ساختگی است.
- اختلالات تغذیه و خوردن. این اختلالات شامل اختلالات مربوط به غذا خوردن است که بر تغذیه و سلامت تأثیر می‌گذارد، مانند بی‌اشت‌هایی عصبی و اختلال پرخوری.
- اختلالات حذف این اختلالات مربوط به دفع نامناسب ادرار یا مدفوع به صورت تصادفی یا عمدی است. شب ادراری (شب ادراری) یک مثال است.
- اختلالات خواب و بیداری. این‌ها اختلالات خواب به اندازه‌ای شدید هستند که نیاز به توجه بالینی دارند، مانند بی‌خوابی، آپنه خواب و سندرم پا‌های بی‌قرار.
- اختلالات جنسی. این‌ها شامل اختلالات پاسخ جنسی، مانند انزال زودرس و اختلال ارگاسم زنانه است.
- نارسایی جنسیتی. این به پریشانی اشاره دارد که با تمایل فرد به جنسیت دیگر همراه است.
- اختلالات مخرب، کنترل تکانه و رفتار. این اختلالات شامل مشکلات مربوط به خودکنترلی عاطفی و رفتاری مانند لپتومانیا یا اختلال انفجاری متناوب است.
- اختلالات مرتبط با مواد و اعتیاد. این‌ها شامل مشکلات مرتبط با استفاده بیش از حد از الکل، کافئین، تنباکو و مواد مخدر است. این کلاس همچنین شامل اختلال قمار است.
- اختلالات عصبی شناختی. اختلالات عصبی-شناختی بر توانایی شما در تفکر و استدلال تأثیر می‌گذارد. این مشکلات شناختی اکتسابی (و نه رشدی) شامل هذیان و همچنین اختلالات عصبی شناختی ناشی از شرایط یا بیماری‌هایی مانند آسیب مغزی تروماتیک یا بیماری آلزایمر است.
- اختلالات شخصیت. اختلال شخصیت شامل یک الگوی پایدار از بی‌ثباتی عاطفی و رفتار ناسالم است که باعث ایجاد مشکلاتی در زندگی و روابط شما می‌شود. به عنوان مثال می‌توان به اختلالات شخصیت مرزی، ضد اجتماعی و خودشیفته اشاره کرد.
- اختلالات پارافیلیک این اختلالات شامل علاقه جنسی است که باعث ناراحتی یا آسیب شخصی می‌شود یا باعث آسیب احتمالی یا واقعی به شخص دیگری می‌شود. به عنوان مثال می‌توان به اختلال سادیسم جنسی، اختلال فضول و اختلال پدوفیلی اشاره کرد.
- سایر اختلالات روانی این طبقه شامل اختلالات روانی است که به دلیل سایر شرایط پزشکی ایجاد می‌شوند یا معیار‌های کامل یکی از اختلالات فوق را ندارند.
درمان
درمان شما بستگی به نوع بیماری روانی شما، شدت آن و بهترین نتیجه برای شما دارد. در بسیاری از موارد، ترکیبی از درمان‌ها بهترین نتیجه را دارد.
اگر یک بیماری روانی خفیف با علائم کاملاً کنترل شده دارید، درمان از طرف ارائه دهنده مراقبت اولیه شما ممکن است کافی باشد. با این حال، اغلب یک رویکرد تیمی برای اطمینان از برآورده شدن تمام نیاز‌های روانپزشکی، پزشکی و اجتماعی شما مناسب است. این امر به ویژه برای بیماری‌های روانی شدید مانند اسکیزوفرنی بسیار مهم است.
تیم درمان شما
تیم درمانی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- پزشک خانواده یا مراقبت‌های اولیه
- پزشک پرستار
- دستیار پزشک
- روانپزشک، پزشکی که بیماری‌های روانی را تشخیص داده و درمان می‌کند
- روان درمانگر، مانند یک روانشناس یا یک مشاور دارای مجوز
- داروساز
- کارگر اجتماعی
- اعضای خانواده
دارو‌ها
اگرچه دارو‌های روانپزشکی بیماری‌های روانی را درمان نمی‌کنند، اما اغلب می‌توانند علائم را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند. دارو‌های روانپزشکی همچنین می‌توانند به موثرتر شدن درمان‌های دیگر مانند روان درمانی کمک کنند. بهترین دارو‌ها برای شما به وضعیت خاص شما و نحوه پاسخ بدن شما به دارو بستگی دارد.
برخی از رایج‌ترین کلاس‌های دارو‌های روانپزشکی تجویزی عبارتند از:
- دارو‌های ضد افسردگی دارو‌های ضد افسردگی برای درمان افسردگی، اضطراب و گاهی اوقات دیگر شرایط استفاده می‌شود. آنها می‌توانند به بهبود علائمی مانند غم و اندوه، ناامیدی، کمبود انرژی، مشکل در تمرکز و عدم علاقه به فعالیت‌ها کمک کنند. دارو‌های ضد افسردگی اعتیادآور نیستند و وابستگی ایجاد نمی‌کنند.
- دارو‌های ضد اضطراب. این دارو‌ها برای درمان اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب فراگیر یا اختلال هراس استفاده می‌شوند. آنها همچنین ممکن است به کاهش بیقراری و بی‌خوابی کمک کنند. دارو‌های ضد اضطراب طولانی مدت معمولاً دارو‌های ضد افسردگی هستند که برای اضطراب نیز مؤثر هستند. دارو‌های ضد اضطراب سریع الاثر به تسکین کوتاه مدت کمک می‌کنند، اما آنها همچنین پتانسیل ایجاد وابستگی را دارند، بنابراین در حالت ایده آل می‌توان از آنها کوتاه مدت استفاده کرد.
- دارو‌های تثبیت‌کننده خلق و خو تثبیت‌کننده‌های خلقی بیشتر برای درمان اختلالات دوقطبی استفاده می‌شود که شامل دوره‌های متناوب شیدایی و افسردگی است. گاهی اوقات از تثبیت‌کننده‌های خلق و خوی همراه با دارو‌های ضد افسردگی برای درمان افسردگی استفاده می‌شود.
- دارو‌های ضد روان پریشی. دارو‌های ضد روان پریشی معمولاً برای درمان اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی استفاده می‌شوند. دارو‌های ضد روان پریشی نیز ممکن است برای درمان اختلالات دوقطبی یا با دارو‌های ضد افسردگی برای درمان افسردگی استفاده شوند.
روان درمانی
روان درمانی که گفتار درمانی نیز نامیده می‌شود، شامل صحبت در مورد وضعیت و مسائل مربوط به آن با یک متخصص سلامت روان است. در طول روان درمانی، شما در مورد وضعیت و حالات، احساسات، افکار و رفتار خود یاد می‌گیرید. با بینش و دانشی که به دست می‌آورید، می‌توانید مهارت‌های مقابله و مدیریت استرس را بیاموزید.
انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد که هر کدام رویکرد خاص خود را برای بهبود سلامت روانی شما دارند. روان درمانی اغلب می‌تواند با موفقیت در چند ماه تکمیل شود، اما در برخی موارد ممکن است به درمان طولانی مدت نیاز باشد. می‌تواند به صورت تک به تک، در یک گروه یا با اعضای خانواده انجام شود.
هنگام انتخاب یک درمانگر، باید احساس راحتی کنید و مطمئن باشید که او قادر به گوش دادن و شنیدن حرفهای شماست. همچنین، مهم است که درمانگر شما سفر زندگی را که به شکل دادن شما و نحوه زندگی شما در جهان کمک کرده است، درک کند.
درمان‌های تحریک مغز
گاهی اوقات از درمان‌های تحریک مغز برای افسردگی و سایر اختلالات سلامت روان استفاده می‌شود. آنها معمولاً برای موقعیت‌هایی که دارو‌ها و روان‌درمانی مؤثر نبوده‌اند، در نظر گرفته می‌شوند. آنها شامل درمان تشنج الکتریکی، تحریک مغناطیسی جمجمه‌ای مکرر، تحریک عمقی مغز و تحریک عصب واگ هستند.
مطمئن شوید که تمام خطرات و مزایای هر درمان توصیه شده را درک کرده‌اید.
برنامه‌های درمانی بیمارستانی و مسکونی
گاهی اوقات بیماری روانی آنقدر شدید می‌شود که نیاز به مراقبت در بیمارستان روانی دارید. این معمولاً زمانی توصیه می‌شود که نمی‌توانید به درستی از خود مراقبت کنید یا زمانی که در خطر فوری آسیب رساندن به خود یا شخص دیگری هستید.
گزینه‌ها شامل مراقبت 24 ساعته بستری، بستری جزئی یا روزانه، یا درمان اقامتی است که یک مکان حمایتی موقت برای زندگی ارائه می‌دهد. گزینه دیگر ممکن است درمان سرپایی فشرده باشد.
درمان سوء مصرف مواد
مشکلات مربوط به مصرف مواد معمولاً همراه با بیماری روانی رخ می‌دهد. اغلب در درمان اختلال ایجاد می‌کند و بیماری روانی را بدتر می‌کند. اگر نمی‌توانید به تنهایی مصرف مواد مخدر یا الکل را متوقف کنید، نیاز به درمان دارید. با پزشک خود در مورد گزینه‌های درمانی صحبت کنید.
مشارکت در مراقبت از خود
با همکاری، شما و ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه یا متخصص سلامت روان می‌توانید بسته به علائم و شدت آنها، ترجیحات شخصی، عوارض جانبی دارو و سایر عوامل تصمیم بگیرید که کدام درمان ممکن است بهترین باشد. در برخی موارد، یک بیماری روانی ممکن است آنقدر شدید باشد که یک پزشک یا یکی از عزیزان ممکن است نیاز داشته باشد مراقبت‌های شما را تا زمانی که به اندازه کافی خوب شوید و در تصمیم‌گیری شرکت کنید، راهنمایی کند.
شیوه زندگی و درمان‌های خانگی
در بیشتر موارد، اگر بخواهید به تنهایی و بدون مراقبت حرفهای آن را درمان کنید، یک بیماری روانی بهتر نمی‌شود. اما شما می‌توانید برخی کار‌ها را برای خود انجام دهید که بر اساس برنامه درمانی شما خواهد بود:
- به برنامه درمانی خود پایبند باشید. از جلسات درمانی غافل نشوید. حتی اگر احساس بهتری دارید، دارو‌های خود را نادیده نگیرید. اگر متوقف شوید، علائم ممکن است عود کنند. و اگر دارو را خیلی ناگهانی قطع کنید، ممکن است علائمی شبیه ترک داشته باشید. اگر عوارض جانبی آزاردهنده دارویی یا سایر مشکلات درمان دارید، قبل از ایجاد تغییرات با پزشک خود صحبت کنید.
- از مصرف الکل و مواد مخدر خودداری کنید. استفاده از الکل یا دارو‌های تفریحی می‌تواند درمان یک بیماری روانی را دشوار کند. اگر معتاد هستید، ترک می‌تواند یک چالش واقعی باشد. اگر نمی‌توانید به تنهایی سیگار را ترک کنید، به پزشک خود مراجعه کنید یا یک گروه حمایتی برای کمک به شما پیدا کنید.
- فعال بمانید. ورزش می‌تواند به شما در مدیریت علائم افسردگی، استرس و اضطراب کمک کند. فعالیت بدنی همچنین می‌تواند با اثرات برخی از دارو‌های روانپزشکی که ممکن است باعث افزایش وزن شوند، مقابله کند. پیاده روی، شنا، باغبانی یا هر نوع فعالیت بدنی که از آن لذت می‌برید را در نظر بگیرید. حتی فعالیت بدنی سبک نیز می‌تواند تفاوت ایجاد کند.
- انتخاب‌های سالمی داشته باشید. حفظ یک برنامه منظم که شامل خواب کافی، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم باشد برای سلامت روان شما مهم است.
- وقتی علائم شما شدید است، تصمیمات مهمی نگیرید. هنگامی که در عمق علائم بیماری روانی هستید از تصمیم‌گیری خودداری کنید، زیرا ممکن است به وضوح فکر نکنید.
- اولویت‌ها را تعیین کنید. شما ممکن است با مدیریت زمان و انرژی تأثیر بیماری روانی خود را کاهش دهید. در صورت لزوم تعهدات را کاهش دهید و اهداف معقولی را تعیین کنید. به خودتان اجازه دهید در صورت بدتر شدن علائم کمتر عمل کنید. ممکن است برایتان مفید باشد که فهرستی از کار‌های روزانه تهیه کنید یا از یک برنامه ریز برای ساختاردهی زمان و سازماندهی خود استفاده کنید.
- یاد بگیرید که نگرش مثبت داشته باشید. تمرکز روی چیز‌های مثبت در زندگی می‌تواند زندگی شما را بهتر کند و حتی ممکن است سلامت شما را بهبود بخشد. سعی کنید تغییرات را در صورت وقوع بپذیرید و مشکلات را در چشم انداز خود نگه دارید. تکنیک‌های مدیریت استرس، از جمله روش‌های آرام‌سازی، ممکن است کمک کند.
